پیامد لجبازی مجلس با دولت بر سر وزیر علوم

عباس شکوهمند، روزنامه نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز گذاشته، نوشت:

چهارمین گزینه ی معرفی شده برای پست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری موفق نشد از مجلس شورای اسلامی رأی اعتماد بگیرد. در ۱۵ ماه گذشته، نمایندگان مجلس نهم با سکانداری میلی منفرد، فرجی دانا و نیلی احمد آبادی بر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مخالفت کرده بودند و امروز نیز فخرالدین احمدی دانش آشتیانی به عنوان چهارمین وزیر پیشنهادی موفق نشد رأی اعتماد مجلس را کسب کند. هرچند فرجی دانا یک بار موفق به أخذ رأی اعتماد از مجلس شد اما عمر وزارت او کوتاه بود و با استیضاح مجلس از کابینه ی دولت یازدهم حذف شد. 

بی تردید، سخنان مخالفان وزرای پیشنهاد شده و میزان آرای موافق، پیش و بیش از هر چیزی، نشانگر لجبازی مجلس با دولت است. در این دوئل، اگر چه دولت و دانشگاه ها تا حدی دچار خسران می شوند اما پیامدِ منفی آن متوجه نمایندگان مجلس نهم شده و این ماجرا در نهایت به نفع دولت رقم خواهد خورد. 

اگر چه طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رأی عدم اعتماد به وزرای پیشنهادی یا استیضاح آنان، حق نمایندگان است، اما گاهی این حق به ابزاری برای باج خواهی، اعمال فشار و سلیقه و در یک کلام «لجاجت با دولت» تبدیل می شود که البته منحصر به مجلس و دولت فعلی نیست. 

لجبازی مجلس با دولت در ماه های اخیر بر همگان روشن است و بررسی سخنان مخالفان دولت در مجلس و تعداد آرای موافقی که دو وزیر پیشنهادی علوم کسب کرده اند این موضوع را اثبات می کند. نوع برخورد نمایندگان با وزرای پیشنهادی بیانگر آن است که آنها از دولت گله مند بوده و گویا منتظر عذرخواهی رسمی رییس جمهوری هستند. این که اکثریت نمایندگان به چه دلیل از دولت گلایه مند هستند و آیا انتظاراتشان معقول است یا نه نیازمند بررسی است اما آنچه نباید از آن غافل شد، پیامد رفتار مجلس با دولت است.

متهم کردن وزرای پیشنهادی به نقش داشتن در حوادث ۸۸ و فتنه گر خواندن آنها، با توجه به سوابق روشنی که نیلی احمدابادی و دانش آشتیانی در نهادهای انقلابی، به ویژه سپاه داشته اند و کاسبی و سهم خواهی کردن به بهانه ی «فتنه» اغلب مردم و به ویژه دانشجویان و دانشگاهیان را قانع نکرده و لذا یکی از پیامدهای حتمی این نوع برخوردها، بی اعتمادی به نمایندگان مجلس نهم و در نتیجه تحریک آرای خاموش به شرکت در انتخابات آتی به نفع دولت خواهد بود. آنچه مسلم است رفتار اکثریت نمایندگان مجلس را به هیچ وجه نمی شود از سر خیرخواهی و در راستای منافع مردم و نظام تلقی کرد.

برای بسیاری از مردم همچنان این سوال وجود دارد که چرا مجلس نهم یا نمایندگان سرشناس اصولگرا که در مجالس هفتم و هشتم حضور داشتند، در مقابل دهن کجی ها و اهانت ها و قانون گریزی های رییس جمهور پیشین نسبت به مجلس چنین واکنشی از خود نشان نمی دادند؟ حال چه شده است که فراکسیون های اصولگرای مجلس همگی دلواپس وزارت علوم و دانشگاه ها شده و به صورت مدیریت شده و بدون توجه به صبغه و سابقه و توانمندی وزرای پیشنهادی، با آنها مخالفت می کنند؟

بدون شک، این نوع برخورد مجلس با دولت، انتخابات مجلس شورای اسلامی دهم را داغ کرده و نتیجه ی آن به نفع نمایندگانِ دلواپس فعلی نخواهد بود. تجربه نیز نشان داده مجالسی که بعد از هر دولتی تشکیل می شوند، اکثریت آن شامل نمایندگان همسو با دولت هستند.

انتهای پیام