“دیوار وزارت ارشاد از همه کوتاه‌تر است”
وزیر ارشاد چندی پیش با کنایه به منتقدان بیان کرد عده‌ای حتی نمی توانند یک نظر مخالف را تحمل کنند. از همین رو هم، وزارتخانه‌ای که بسیاری از اهالی فرهنگ به آن دل بسته بودند، حالا زیر ذربین مخالفان دولت رفته است. ذره بینی که برخی معتقدند، منافع اهالی فرهنگ تنها دغدغه‌اش نیست و هدف‌های دیگری را می‌جوید.
داوود غفارزادگان نویسنده کودک و نوجوان حواشی پیرامون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را سیاسی کاری دانسته به آفتاب می‌گوید: «در هشت سال گذشته ندانم‌کاری‌های دولت قبلی خون به دل نویسندگان و هنرمندان می‌کرد. نمی‌دانم این آقایان دلسوز در هشت سال پیش کجا بودند و چه می‌کردند. عده‌ای هنوز در هیاهوی کارزار انتخاباتی به سر می‌برند و نمی‌خواهند نتیجه را پذیرفته و به دولت برای حل مشکلات کمک کنند.»
برنده جایزه ۲۰ سال ادبیات داستانی به بررسی ریشه‌های این انتقادها پرداخت و افزود: «متاسفانه برخی تمام ریشه‌های ناهنجارهای اجتماعی را به گردن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌اندازند. انگار قبل از تصدی ایشان به وزارت فرهنگ وارشاد مشکلات اجتماعی وجود نداشت. بسیاری از دستگاه‌های فرهنگی برای اصلاح همین امور پول می‌گیرند اما کسی آن‌ها را مورد خطاب قرار نمی‌دهد. ظاهرا دیوار وزارت ارشاد از همه دیوارها کوتاه‌تر است.»
چاپ کتاب داوود غفارزادگان در دولت قبلی دوسال طول کشیده بود. غفارزادگان مشکل انتشار کتاب خود و بسیاری از کتاب‌های دیگر را سانسور بی‌حساب و کتاب و برخورد سلیقه‌ای و جوابگو نبودن بدنه فرهنگی دولت دانسته و تاکید می‌کند: «نامه اعترافات دو سال طول کشید تا منتشر شود. قسمت مضحک و تاسف‌بارش این است که این کتاب در چاپ دوم ۱۵۰ مورد اصلاحیه خورده بود. اصلاحیه‌ای که به شوخی‌های عادی کتاب که در زندگی روزمره وجود دارد، خرده گرفته بود. کتاب که کلا ۱۰۰۰ یا ۵۰۰ تیراژ در جامعه دارد دغدغه اصلی برخی از افراد شده است.»
نگاه سیاسی و غیرتخصصی به فرهنگ انتقاد اصلی منتقدان دولت قبلی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. نویسنده کتاب ما سه نفر هستیم به تخصصی نگاه نشدن به فرهنگ کنایه زده و می‌گوید: «هیچ وزارتخانه‌ای مانند وزارت فرهنگ و ارشاد مظلوم نیست. هر کس فکر می‌کند از شعر و داستان و سینما سر در می‌آورد. همه برای اهالی فرهنگ و هنر تصمیم می‌گیرند و فکر می‌کنند، آن‌ها هستند که می‌دانند فرهنگ چیست.»
غفارزادگان افزود: «نویسندگان از بقیه اهالی فرهنگ مظلوم‌تر هستند. زیرا دغدغه‌های آن‌ها کمتر به گوش مسئولان می‌رسد و نسبت به هنرمندان دیگر کمتر حساسیت‌برانگیز می‌شود.»
جهانگیر الماسی: حاشیه‌سازی، سمی تدریجی برای فرهنگ و هنر است
دیدار رئیس‌جمهور با اهالی فرهنگ نیز دوباره مشکلات و مسائل اهالی فرهنگ را بر سر زبان‌ها انداخته است. جهانگیر الماسی بازیگر سینما و تلوزیون و تئاتر، دوری از حاشیه‌سازی، انعکاس خواسته‌های اصلی هنرمندان و نقد منصفانه را چاره حل حواشی به وجود آمده در حوزه فرهنگ و هنر می‌داند.
در حالی که انتقاد و خرده‌گیری به عملکرد این وزارتخانه از روزهای نخست روی کار آمدن حسن روحانی تا کنون ادامه داشته است، این بازیگر سینما و تلویزیون حاشیه‌سازی و انتقام‌گیری‌های سیاسی را سمی تدریجی می‌داند که آثار سوء خودش را بر بر بدنه فرهنگ آشکار می‌کند.
الماسی در گفتگو با آفتاب به انتقاد از رفتارهای برخی از فعالان سیاسی پرداخت و گفت: «متاسفانه برخی از سیاسیون دعواها و اختلاف نظرهای سیاسی خود را به داخل مقوله مهم و پیچیده فرهنگ می‌کشند در حالی که دعواها و حاشیه‌سازی‌ها و کینه‌ورزی‌های سیاسی دردی از هزار و یک مشکل هنرمندان دوا نخواهد کرد و اولین و تنها ضرر این نگاه به هنرمندان و جامعه فرهنگی بر می‌گردد.»
الماسی به بررسی نقش هنرمند در جامعه پرداخت و گفت: «هنرمند کسی است که دغدغه همه آدم‌ها و همه مردم را دارد. این نگاه در مقابل دیدگاه منافع حزبی و گروهی قرار دارد. بنابراین صحیح نیست که مقوله بزرگ هنر را با این حواشی مخلوط کنیم.»
الماسی افزود: «من فکر می‌کنم چارچوب قانون اساسی بسیاری از مرزها و حدود را مشخص کرده است و بلکه اختلاف در روش‌هاست که بسیاری از مناقشه‌ها و مشکلات را آفریده است. اختلافی که با ذره‌ای مدیریت حل و یا کمرنگ می‌شود.»
الماسی تعامل وزارت ارشاد با هنرمندان را نوعی احترام به جامعه هنر خواند و گفت: «این وزارتخانه باید با سعه صدر زمینه تعامل با هنرمندان را فراهم کند تا بسیاری از مشکلات در سیر طبیعی و بدون حاشیه‌سازی حل شوند.»
الماسی نقش فرهنگ را در معرفی یک ملت مهم خواند و گفت: «فرهنگ سالم پلی است که ما را به جهانیان معرفی می‌کند. ما باید باور کنیم که فرهنگ را نمی‌توان بنا به خواسته‌های خود ساخت. فرهنگ را می‌توان سامان داد و باغبانی کرد. البته در این سامان دادن نقش هنرمند بسیار بارز و چشمگیر است.»
انتهای پیام
