آیا محرمانه ماندن طرح ایران، پیچ انحرافی بود؟
آینده آنلاین:
بعد از انتشار یادداشتی در نقد “اعلام محرمانه ماندن” مذاکرات ژنو، آرش رازانی در یادداشتی، با حمایت از این روش، آن را پیچ انحرافی مذاکرات خواند و نوشت: حدود یک هفته از پایان مذاکرات ژنو می گذرد؛ مذاکراتی که به روایت طرف های شرکت کننده “موفقیت آمیز و امیدوار کننده ” ارزیابی شده است. انعکاس رسانه ای مذاکرات اما، تحت تاثیر مسائل تازه ای قرارگرفته است که در ادوار پیشین نمود چندانی نداشت. مهمترین آنها ، مسائلی است که پس از تاکید بر “محرمانه ماندن” طرح پیشنهادی ایران تا زمان نتیجه گیری نهایی در فضای رسانه ای مطرح شد. آن چه در داخل دیده می شود، انتقاد شدید عمده ی رسانه ها و فعالان اصولگرا و به ویژه علاقمندان به جریان فکری جبهه پایداری و تیم قبلی مذاکره کننده به این محرمانگی بوده است؛ انتقاداتی که به نظر می رسد تیم مذاکره کننده و دولت را زیر فشار گذاشته است. تا جایی که آقای عراقچی ناگزیر به پاسخ دهی مبسوط به دغدغه های طرح شده شد . البته موضع گیری های متعادل تری را نیز از جانب کسانی مانند آقای احمد توکلی و شمار دیگری از نمایندگان شاهد بودیم. اما این، تنها وجه غالب ماجراست.اگر خلاصه ی از آنچه پس از مذاکرات تا امروز حول مسئله ی ” محرمانه ماندن طرح ایران “گذشته است را با در نظر گرفتن داده ها و ستانده های تیم مذاکره کننده بررسی کنیم؛ به نتایج متفاوتی خواهیم رسید :
یکم : “محرمانه ماندن” طرح ایران و به صورت کلی جزئیات مذاکراتی از این دست، مسئله تازه ای نیست. اصولا روال در مذاکرات دیپلماتیک بر این است که تا انتشار نتایج رسمی جزئیات زیادی از ما وقع منتشر نشود ؛ زیرا ممکن است تا زمان رسیدن به نتایج، تغییرات زیادی در پیشنهادات طرفین ایجاد گردد. همچنین جزئیات فنی قابل توجهی که مورد علاقه افکار عمومی نیست و از اطلاعات طبقه بندی شده به شمار می رود، در این مذاکرات موضوع بحث بوده است که ذاتا قابل انتشار نیستند. واقعیت این است که در دوره تیم قبلی نیز همواره این “محرمانه ماندن ” مذاکرات رعایت می شده است و موضوع تازه ای پیش نیامده است. حال باید دید که این “توضیح واضحات ” چه منافعی برای تیم مذاکره کننده داشته است.
دوم : تاکید بر “محرمانه ماندن ” طرح ایران ، دست و پای اعضای تیم های مذاکره کننده کشورهای دیگر برای حرف زدن پیرامون طرح ایران را بسته است. رده های مختلفی از دیپلمات ها در اطراف افراد مذاکره کننده اصلی وجود دارند که بالطبع، بی خبر از موضوع نیستند و ممکن بود در صورت عدم تاکید ایران، در گفتگو با رسانه ها گوشه پرده را بالا بزنند. در حالی که این استراتژی تا کنون کارگر افتاده و هیچ خبری از تیم های مذاکره کننده ی ۵+۱ به رسانه ها درز نکرده است. فاش نشدن طرح از طریق مراجع دیپلماتیک ، به بررسی دور از هیاهوی رسانه ای و دقیق آن توسط کشورهای دیگر می انجامد.
سوم :افشای طرح ایران ، برای رسیدن به موفقیت و جلب توافق کشورهای مذاکره کننده سم مهلک است. گروه ها و کشورهای مخالف توافق در انتظار راهی هستند که بتوانند بر نتایج مذاکرات تاثیرگذاری داشته باشند. این، تنها با دانستن آنچه در مذاکرات گذشته است امکان دارد. وقتی که بر “محرمانه ماندن ” تاکید می شود ، حتی در صورت لو رفتن طرح و فاش شدن آن در رسانه ها ، می توان همه آنچه گفته شده را تکذیب کرد یا دست کم تایید نکرد. این تکذیب یا عدم تایید، اولا به پشتوانه ی اعلام “محرمانه ماندن” و پیش فرض الزام دیپلماتیک مذاکره کنندگان، منطقا به خوبی قابل پذیرش است و ثانیا در صورتی که بعد از توافق معلوم شود که جزئیات فاش شده منطبق بر طرح ایران بوده است، دیگر کار به نتیجه رسیده و اهمیتی ندارد. بدین ترتیب، طرح پیشنهادی ایران از زیر شلاق رسانه های مخالفان در آمده و در حاشیه ی امن در حال بررسی است.
چهارم :انرژی مخالفان داخلی توافق ، تماما صرف مخالفت با “محرمانه ماندن ” مذاکره شده است نه “توافق با ۵+۱” . این مخالفت ها و اعتراضات، با صبر و تحمل و نشنیده گرفتن یا پاسخ دهی همدلانه قابل حل شدن است. در این شرایط، گویی نامحرم خوانده شدن حضرات بیشتر مورد توجه قرار گرفته است تا توافق با کشورهای طرف مذاکره . اینکه چوب ها به جای رفتن لای چرخ “توافق” ، بر سر “محرمانه ماندن” بلند شوند، در دراز مدت و نتیجه گیری از مذاکرات، قطعا به نفع تیم دولت و وزارت خارجه است.
به این ترتیب ،تاکید بر” محرمانه ماندن ” ، یکی از ظرافت های رسانه ای و “پیچ انحرافی” تیم پر تجربه مذاکره کننده بود که به خوبی پیش برد کار مذاکرات را در حاشیه امن نگه داشته است و بر خلاف ظاهر ، حواشی ایجاد شده حول آن تماما به نفع موفقیت مذاکرات است. ای کاش مخالفان داخلی توافق و سینه چاکان پایداری برای “پایداری” ، بدون غرض ورزی و با چشمان باز به فعالیت های دیپلماتیک دولت نگاه کنند .پیش از باز کردن ” دهان ” ، می باید از ” گوش و چشم ” استفاده کرد.گرچه ، هنگام بلند داد زدن هم چشمها بسته می شوند و هم گوشها نمی شنوند!
انتهای پیام
