نقش ناصرالدین شاه در تغییر روز شهادت امام دوم شیعیان

هادی انصاری در یادداشتی تغییر تاریخ شهادت امام حسن(ع) در دوره ناصرالدین شاه را تحلیل کرده است.

هادی انصاری، محقق تاریخ اسلام، درباره‌ی روز شهادت امام حسن مجتبی برای سایت مبلغ مطلبی نوشته است که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید.

«او در این یادداشت تحلیلی، اسناد وارده در کتب حدیثی و تاریخی را برای تعیین روز شهادت امام حسن آورده است که اثبات می کند روز ۷ صفر روز شهادت امام مجتبی است.

او نوشته که تعیین روز ۲۸ صفر به عنوان روز شهادت در دوره ناصرالدین شاه اتفاق افتاده است. دکتر انصاری در بخشی از این یادداشت تحلیلی می نویسد: «تولد ناصرالدین شاه در این روز بود و برای اینکه روز تولدش برخورد با شبِ شهادت امام حسن مجتبی (ع) نباشد تا بتوانند جشن بگیرند، دستور داد که در تقویم کشور تغییر بوجود آورند.

متاسفانه یک احتمال ضعیف، جای واقعیت پذیرفته شد! اما گفتنی است از آنجا که تولد او در همین روز بوده است، این سنت غلط قرار داده شد. و تا آن هنگام روایت بیست وهشتم صفر در ایران معمول نبود. جالب اینکه تنها اکنون در ایران، این روایت شهرت یافت.»

در ادامه یادداشت هادی انصاری را درباره «تاریخ شهادت امام مجتبی، ۲۸ صفر است یا ۷ صفر؟» می‌خوانید.

تاریخ شهادت امام مجتبی، ۲۸ صفر است یا ۷ صفر؟

امام حسن ع نخستین فرزند امام علی ع و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است که در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرى قمرى در مدینه منوره دیده به جهان گشود و با تولد خویش، در جدش پیامبر ص و سایر اهل بیت علیهم السلام شادى و نشاط ویژه اى پدید آورد.
امام حسن ع بنا به روایت شیعه و اهل سنت، شبیه ترین انسان ها به رسول خدا ص بود و در این باره گفته شده است که امام حسن ع از جهت سیما، روش و رهبرى از همه بیشتر به رسول خدا ص شباهت داشت.

امام حسن ع پس از شهادت پدرش امیرمؤمنان على بن أبى طالب ع در کوفه، با درخواست و بیعت یاران آن حضرت و اهالى کوفه، خلافت را پذیرفت و راه و روش عدالت پرور پدرش را تداوم بخشید.

ولیکن با فتنه انگیزى هاى معاویه بن ابی سفیان و شرارت هاى سران سفاک سپاه او از یک سو و نفاق و خیانت برخى از سران سپاه امام ع و ایجاد چند دستگى در میان مردم و خستگى آنان از جنگ و خونریزى از سوى دیگر، آن حضرت را واداشت که براى حفظ اصل اسلام و در نظر گرفتن مصلحت مسلمانان، با معاویه صلح کند و حکومت را به طور موقت و مشروط به وى سپارد.

از آن پس، امام ع از کوفه به وطنش مدینه بازگشت و بقیه عمر شریف خود را در مدینه گذرانید. آن حضرت گرچه از حکومت کناره گیرى کرده بود ولى با رفتار و کردار خود، امت اسلام را به جنایت هاى معاویه و عاملان او در سراسر مناطق اسلامى آگاه مى کرد و روحیه رزم و جهاد را در نهاد آنان دوباره زنده مى کرد.

وجود آن حضرت براى معاویه و عامل او در مدینه، بسیار گران مى آمد و مانع ترک تازى آنان مى گردید و دستگاه غاصب خلافت را با مشکلاتى مواجه مى کرد. از جمله این که معاویه تصمیم گرفته بود که فرزند خود یزید را جانشین خویش گرداند و در این راه تلاش زیادى به عمل آورد ولیکن در آغاز توفیق چندانى به دست نیاورد.

چون این فکر شیطانى مخالف با صلحنامه امام حسن ع بود و از سوى دیگر وجود شخصیت امام حسن ع ، مانع تحقق هدف هاى معاویه بود. بدین جهت در صدد از میان برداشتن این اسوه بزرگ عالم اسلام برآمد و در این راه از منافقان و کسانى که به خاطر وابستگى فامیلى با آن حضرت رابطه داشتند، سود جست.

معاویه از طریق اشعث بن قیس، دخترش جعده را که همسر امام حسن ع بود وسوسه کرد و او را به شهادت آن حضرت ترغیب و تطمیع نمود. وى به جعده گفت که اگر حسن را به قتل آورى، علاوه بر این که یکصد هزار درهم پول نقد دریافت مى کنى، وى را به عقد فرزندش یزید درمى آورد و او را ملکه عالم اسلام قرار مى دهد.

جعده که نفاق و دوچهرگى را از پدرش به ارث برده بود، هر چه بیشتر خود را به آن حضرت نزدیک گردانید و پس از جلب توجه امام ع ، ناجوانمردانه به آن حضرت، خیانت کرد و به وى زهر خورانید.

امام حسن ع به خاطر نوشیدن زهر، مسموم شد و به مدت چهل روز در بسترى بیمارى افتاد و روز به روز، حالش وخیمتر گردید، تا این که در هفتم صفر سال پنجاه هجرى قمرى، مصادف با سى و دومین سال رحلت پیامبر ص در مدینه به شهادت رسید و محبان اهل بیت علیهم السلام را در سوگ بزرگى فرو برد. امام حسین ع به تجهیز بدن مطهر برادرش پرداخت و سپس جهت تدفین آن در کنار مرقد پیامبر ص ، اقدام به تشییع جنازه نمود.

عده زیادى از اهالى مدینه، اهل بیت علیهم السلام و تمامى بنى هاشم در تشییع جنازه امام شهید خود همراهى کردند و با عزت و احترام، بدن مطهرش را به سوى مرقد رسولخدا ص حرکت دادند. ولى بنى امیه و مخالفان اهل بیت علیهم السلام با تحریک عایشه بنت ابى بکر مانع تدفین بدن آن حضرت در جوار مرقد پیامبر اکرم ص شدند و در این راه بسیار پافشارى کرده و آماده هرگونه فتنه و فساد گردیدند.

جوانان بنى هاشم و پیروان ولایت آماده دفاع از حریم امامت و ولایت شدند. امام حسین ع که در شهادت برادرش امام حسن ع ، از همه سوگوارتر و غمگین تر بود، در برابر حرمت شکنى هاى بنى امیه و مخالفان اهل بیت علیهم السلام فرمود:

سوگند به خدا اگر برادرم با من پیمان نبسته بود که در پاى جنازه او به اندازه حجامت خونى ریخته نشود، مى دیدید که چگونه شمشیرهاى الهى از نیام بیرون مى آمدند و دمار از روزگار شما برمى آوردند. شما همان بیچارگان روسیاه اید که عهد میان ما و خود را شکستید و شرائط فی ما بین را باطل ساختید.

امام حسین ع و سایر بنى هاشم که به خاطر سفارش امام حسن علیه السلام، کظم غیض کرده و بردبارى و جوانمردى را پیشه خود داشتند، به ناچار بدن امام حسن ع را به سوى قبرستان بقیع حمل نموده و در جوار جده اش فاطمه بنت اسد تدفین نمودند.

هم اکنون مزار امام حسن مجتبى ع به همراه سه تن از امامان معصوم (یعنى امام زین العابدین، امام باقر و امام صادق علیهم السلام) بدون هیچ گونه گنبد و بارگاهى در این قبرستان قرار دارد و محل زیارت بسیارى از شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام مى باشد.

در تاریخ شهادت امام مجتبى ع ، جمهور مشهور علما و مورخان شیعه اتفاق نظر دارند که آن حضرت در هفتم صفر سال ۵۰ قمرى در سن ۴۷ سالگى به علت مسمومیت از سوى همسرش جعده بنت اشعث به لقاء اللّه پیوست.

از این روى قرنها است که به ویژه در حوزه علمیه نجف اشرف واز سوى مراجع و بزرگان وشخصیت هاى علمى آن حوزه گرانسنگ هزارساله ، مجلس شهادت این امام همام را در هفتم صفر برگزارکرده و مى کنند.

بیاد دارم که مرحوم پدرم شهید آیه الله حاج شیخ احمد انصارى ، از سال ۱۳۴۵ شمسى که در آن هنگام یک دهه از عمر خود را سپرى کرده بودم مجلسى در بامدادان روز شهادت برگزار مى نمودند که اغلب چهره هاى برجسته مراجع وعلما وشخصیت هاى علمى آن هنگام حوزه ونیز شخصیتهاى برجسته اجتماعی وجز اینها در آن شرکت مى نمودند ومرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالحسین واعظ خراسانى منبر ویژه خویش را ایراد مى نمودند.

این مجلس از آن هنگام تا شهادت مرحوم پدرم در سال ۱۳۵۹ شمسى ادامه یافت که از آن پس چند سالىدر منزل برادر ارجمندم عماد المتکلمین حضرت حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ مهدى انصارى ادامه یافته وسپس این میراث افتخار ، به حقیر داده شد که امسال بیست وپنجمین سال برگزارى آن را موفق گردیده ام.

از آغاز سعى بر این داشتم که حقیقت شهادت حضرت در این روز را گسترش داده واز آنجا که متاسفانه دراین روز در ایران مراسم جشن میلاد حضرت امام کاظم ع را برگزار مى نمودند ، همواره در رنج وناراحتى بسر مى بردم که تصمیم گرفتم ضمن برگزارى هرچه باشکوهتر این مجلس سوگ ، از فعالیت در گسترش اطلاع رسانى در این راستا ، دریغ ننمایم. از این روى در استناد به روایات متقن در این باره ، به کوششم ادامه دادم.

مدارک فراوانى را به بیوت مراجع وبه ویژه بیت رهبرى ورادیو تلویزیون ارسال داشته وبا مسوولین این سازمان جلساتى را بر قرار نمودم واز حضرات سخنرانان وروحانیون صاحب نفوذ نیز در خواست نمودم که در این باره به وظیفه اطلاع رسانى خود در مجالس دست بزنند ومدارک فراوانى در این راستا را به تمام شخصیتها ومراکز ، ارسال نمودم که بحمد الله در این زمینه ، پس از سالها تلاش وفعالیت ، به دستآوردها وفتاواى بزرگان ورموز شیعه، در مورد شهادت حضرت در روز هفتم صفر دست یافتیم وصدا وسیما هم در آغاز بر أثر روایتى ضعیف که از دوران ناصرى قاجار در میان جامعه شیوع پیداکرده است ، این روز را تولد فرض کرده ودر صدا وسیما وتقویم ها وجز اینها به عنوان روز تولد امام کاظم ع ، مراسم جشن وسرور بر پا مى داشتند که بر طبق روایات قوى ، در ماه صفر، هیچ تولدامام وبرنامه سرور در طول تاریخ اسلام وجود نداشته است.

یکى از فعالیتهایی که در این باره در طول ربع قرن انجام دادم ، علاوه بر برگزارى مجلس سوگ این امام همام وکریم اهل بیت ع ، دست به تبلیغ فرهنگى نیز زده وکتابهایی در باره زندگى حضرت وصلح آن امام وجز اینها زدم که بحمد الله با حرکتى زیبا وتاثیر پذیر وبسیار قابل تقدیر ، امسال ترجمه کتاب صلح امام حسن ع ، نوشته مرحوم آیه الله شیخ راضى آل یاسین که با ترجمه رهبر معظم انقلاب وبا نام ( پرشکوهترین نرمش قهرمانانه تاریخ ) در هفت هزار جلد منتشر گردید که خود تاثیر بسزایی را از جنبه هاى گوناگون داشت.

خوشبختانه با تلاش فراوان ، شهادت امام مظلوم وکریم اهل بیت علیهم السلام در روز هفتم صفر با مدارک قوى ، مورد قبول دفتر مقام معظم رهبرى وجز اینها از بیوت بزرگان ومراجع قرار گرفت ودر این راستا هم در این چند سال ، مسوولین صدا وسیما هم کمال لطف ومحبت وهمکارى را کرده وسرانجام امسال به آرزوى دیرینه خود رسیدم وروز هفتم صفر را رسما اعلام عزا نموده ودر صدا وسیما ، مارش عزا را نواختند و این روز را به عنوان شهادت اعلام نمودند.

من در اینجا ضرورى مى بینم که از تمامى عزیزان وبیوت مراجع وبه ویژه بیت مقام معظم رهبرى وسخنرانان وجامعه خطباى کشور ، وجز اینها، که در این باره در طول این ربع قرن گذشته جهت اثبات شهادت حضرت در روز هفتم صفر، دست از تلاش وهمکارى واطلاع رسانى برنداشتند، به عنوان یک خادم اعتاب مقدسه واین خاندان والا مقام، تشکر وسپاس خود را تقدیم داشته ودست یکایک این عزیزان ونیز مردم عاشق اهل بیت علیهم السلام که با حضورشان در این مجالس ، شور وحالى را بوجود آورده ومى آورند، ببوسم وبراین بوسه ، افتخار ورزم.

امید آن دارم که ملت وکشور ونظام جمهورى اسلامى ایران وتمام خدمتگزاران به مردم ومذهب، در کنف حمایت اهل بیت ع وبه ویژه کریم این خاندان امام حسن مجتبى ع ،دومین مظلوم تاریخ ، قرار داشته واز شفاعت این خاندان در روزى که لا ینع مالٌ ولا بنون ، محروم نباشیم.»
آمین

انتهای پیام