دو کلمه با آقای پزشکیان رئیس شورای عالی امنیت ملی! | احمد پورنجاتی
احمد پورنجاتی، نماینده‌ی پیشین مجلس، در یادداشتی در صفحه‌ی شخصی‌اش خطاب به رئیس‌جمهور نوشت:
دو کلمه با آقای پزشکیان، رئیس شورای عالی امنیت ملی!
دیپلماسی “سترون” – یا اخته – یعنی اینکه به دلیل پای‌بست‌های خیالبافانه (رمانتیک) نظری و نابرخورداری از تدبیر شجاعانه‌ی عملی، از قافله‌ی رخدادهای مهمی که سالیان دراز برای آن‌ها کلی (البته از کیسه‌ی ملت) هزینه کرده‌ای جا بمانی و در بزنگاه، بهره‌اش را دیگران ببرند.
این را سوکمندانه می‌گویم و فهرستی از این دماغ‌سوختگی‌ها در پیش چشمانم رژه می‌رود: از تحولات بالکان و حمایت‌های ایران از بوسنی بگیر تا رخدادهای افغانستان در برهه‌ی حمله‌ی آمریکا به حکومت دوره‌ی نخست طالبان و حتی سرنوشت سوریه.
و اینک داستان غزه و تحولات فلسطین، مجالی مهم برای انتخاب یک راهبرد خردمندانه و معطوف به منافع ملی ایران است، به یک شرط: اینکه از موضع «کاسه‌ی داغ‌تر از آش» و «دایه‌ی دلسوزتر از مادر» بپرهیزیم.
آیا هیچ‌گاه به این پرسش اندیشیده‌اید که چرا همواره ایران در چالش‌های منطقه، به هنگام طرح مسئله به‌عنوان بخشی از “مسئله” چوب خورده و نمدمال شده، و به هنگام طرح راه‌حل به کلی از گردونه به کنار نهاده شده و به‌رغم هزینه‌هایی که کرده، به حساب نیامده است؟ همه‌اش را که نمی‌توان به پای قالتاقی دیگران گذاشت؛ باید دید چرا توانایی بهره‌گیری از مزیت‌های نسبی خود را نداشته‌ایم.
به گمانم به همان دو عامل نظری و عملی که در آغاز این نوشته اشاره رفت برمی‌گردد: دگم‌های نظری و دست‌های خالی از اقدام مبتکرانه و البته دلیرانه. سیاست، پهنه‌ی بهره‌گیری از کوچک‌ترین روزنه‌ها و فرصت‌ها برای اثرگذاری بر روندهای موجود و ایجاد فرصت‌های تازه در راستای اهداف معطوف به منافع ملی است.
خواه بپذیرید یا نه، با این دیپلماسی سترون، قافله‌تان تا به حشر لنگ است!
انتهای پیام
