رفیق و مونس دل‌های رمیده | احمد زیدآبادی
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی تلگرامی نوشت: «من پیروانی داشتم که نه آنها را انتخاب کردم و نه دنبالشان بودم، مسئولیتی در برابر اعمال آنها ندارم، همانطور که عیسی مسیح مسئول توماس دِتورکمادا (نخستین رئیس دادگاه تفتیش عقاید اسپانیا در قرن ۱۵ میلادی) یا محمد مسئول اسامه‌بن‌لادن نبود. پیروان خودخوانده هزینۀ موفقیت هستند.”
فراز فوق بخشی از مصاحبۀ خیالی دونالد ساسون با کارل مارکس است.
جملات درخشانی است. “پیروان خودخوانده” هزینۀ موفقیت مردان نامی تاریخ است. آنکه صادقانه به دنبال کشف حقیقت است، “پیروان خودخواندۀ” یک مرام یا آیین یا دین یا فلسفه را ملاک داوری در بارۀ ارزش کار بینانگذاران آنها قرار نمی‌دهد.
پول‌پوت و هزاران چون او خود را پیرو مارکس دانسته‌اند، بزالل اسموتریچ خود را پیرو موسی می‌داند. مایک هاکبی خود را پیرو عیسی معرفی می‌کند. ابوبکر بغدادی و هزاران مثل او مدعی پیروی از محمد هستند. اینها هراس‌انگیزترین هزینه‌های تأثیرگذاری آن چهره‌ها در تاریخ به شمار می‌روند.
محمد آن نیست که از حلقوم‌های خشونت‌طلب و قدرت‌پرست و بی‌رحم معرفی می‌شود. پیامبری است که باز از نو باید شناخت. او رحمتی برای جهانیان و رفیق و مونسی برای دل‌های رمیدۀ ماست. چنانکه حافظ شیراز گفته است:
ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
دل رمیدهٔ ما را رفیق و مونس شد
نگارِ من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسأله‌آموزِ صد مُدَرِّس شد»
انتهای پیام
