خاطرات هاشمی ۲۰ اسفند سال ۷۹ | «طفره رفتن» رئیس قوه قضاییه از صحبت دربارهی مصطفی تاجزاده

انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیتالله اکبر هاشمی در ۲۰ اسفند سال ۱۳۷۹ را در ادامه میخوانید:
شنبه ۲۰ اسفند ۱۳۷۹ | 14 ذیحجه ۱۴۲۱ 10 مارس ۲۰۰۱
مجمع [تشخیص مصلحت نظام] جلسه داشت. بند اول سیاست کلی امنیت را در خصوص تقویت بنیه نظامی در حد برتری به هر یک از همسایگان ایران، به منظور بازدارندگی، تصویبکردیم. ظهر، جلسه معمول با حضورآقایان [عباس واعظ] طبسی، [احمد] جنتی، [علیاکبر] ناطق [نوری]، [قربانعلی] دُرّی [نجفآبادی] و [محمدعلی] موحدی [کرمانی] داشتیم. درباره انتخابات [ریاستجمهوری] و محاکمات، مذاکره بود. قرار شد، اگرآقای [سیدمحمد] خاتمی، نامزد نشود، جناح روحانیت مبارز، نامزد داشته باشد.
عصر، عقد صبیه آقای [محمود] واعظی را داشتیم. عفت و سارا هم شرکت کرده بودند. شب، جلسه سران قوا در دفتر آقای خاتمی بود. درباره سفر آقای خاتمی به روسیه، توافقهای ممکن سیاسی و نظامی و فنی و دریای خزر مذاکره شد. راجع به پرونده آقای مهندس [عزتالله] سحابی، آقای خاتمی از رهبری نقل کردند که اتهام محاربه، ممکن است در میان باشد؛ چون اعتراف به نوعی قصد براندازی کرده است. آقایان خاتمی و [مهدی] کروبی، [رئیسمجلس]، مایل بودند، راجع به پرونده آقای [مصطفی] تاجزاده هم با آقای [سیدمحمود] هاشمیشاهرودی، [رئیس قوهقضاییه]، صحبت کنند که ایشان طفره رفت. آقای خاتمی هم در مورد محتوای سخنان فردای خود در مجلس و نیز امکان نامزدشدن، جواب روشنی نداد و در مورد دستاورد سفر به روسیه هم اطمینان ندارد. رسانههای چپ و خارجی، تبلیغات زیادی راجع به صحبتهای فردای ایشان، به راهانداختهاند.
در جلسه سران قوا، آقای خاتمی گفتند، من راضی به توقیف مجله حریم که به اتهام اهانت به رئیسجمهور توقیفشده، نیستم و آقای هاشمی شاهرودی، جواب دادند که آقای [محمدعلی] صدوقی، [معاون حقوقی و پارلمانی رئیسجمهور] و دفتر خودتان پیگیری میکردند. آقای خاتمی، در مورد آقای تاجزاده گفت، من پس از مسأله [غلامحسین] کرباسچی، از رهبری تقاضا نخواهم کرد. آقای هاشمیشاهرودی، به منگفتند که آقای خاتمی، در نامه مفصلی از آقای تاجزاده دفاع کردهاند. در مورد دریای خزر و توافقهای احتمالی با روسیه، به آقای خاتمی، تذکرات و پیشنهادهایی دادم. فشار برای جلوگیری از انهدام مجسمههای بودا بر طالبان، زیاد شده است.
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام