چرا مطهری؟
سلمان احراری، بخش تحلیل انصاف نیوز: مجلس شورای اسلامی از نخستین روزهای پس از انتخابات ۸۸ آماج تنشهای سیاسی میان معترضان به نتیجه ی انتخابات و حوادث پس از آن و حامیانشان و موافقان آن بود.
از نطق جنجالی شیخ قدرت علیخانی به فاصله چند روز پس از انتخابات تا نطق مسعود پزشکیان در تیر ماه همان سال نمونه های علنی تضاد درونی مجلس بود اما کم کم با تنگ تر شدن فضا و سنگین تر شدن کفه ی فشار بر معترضین کم کم صداهای اصلاح طلبان به محاق محافظه کاری رفت، اصلاح طلبان مجلس برای حفظ اقلیت خود در یکی از پایگاههای قدرت به لاک خود فرو رفتند و سکوت پیشه کردند تا به حیات سیاسی ادامه دهند.
اما در این بین یکی از نمایندگان اصولگرای مجلس موضعی متفاوت از جریان غالب مجلس داشت، موضع گیری که گاها خط قرمزهای اصولگرایان را زیر پا می گذاشت. علی مطهری نماینده ی لیست رایحه ی خوش خدمت در تهران با نقدهای خود بی محابا عملکرد دولت احمدی نژاد و دستگاههای مسوول در وقایع ۸۸ را نقد می کرد.
با پایان یافتن مجلس هشتم علی مطهری که اینبار در لیست اصولگرایان جایی نداشت به عنوان کاندیدای مستقل از تهران رای آورد و به مجلس راه یافت، او چنان بدون در نظر گرفتن آنچه منتقدینش مصالح می نامیدند به نقد دولت دهم پرداخت که برای دومین بار طرح سوال از رییس جمهور را پس از مدت کمی از شروع مجلس نهم به جریان انداخت.
جایگاه خاص مطهری باعث شد که اصولگرایان مخصوصا افراد مشهور به جبهه پایداری نسبت به وی موضع شدیدتری بگیرند.
در واقع صداهای بلند مجلس ثابت کرده اند که نه تلاش مطهری برای رفع حصر و نه آنچه آنان هم صدایی با فتنه یا متشنج کردن فضای مجلس می نامند هیچ کدام علت اصلی این مخالفت های غلیظ با مطهری نیست، چرا که مجلس شورای اسلامی هنوز ماجرای حضور احمدی نژاد در جلسه ی استیضاح وزیر کار را فراموش نکرده است، همچنان که رفتار تحقیر آمیز وی در اولین جلسه ی سوال از رییس جمهور در اواخر عمر مجلس هشتم یا صحبت هایی برخی نمایندگان در توهین به اقوام ایرانی یا شخصیت های نظام را فراموش نکرده اند.
پس چرا یک نطق ساده مطهری که تنها به خاطر وظیفه ی نمایندگی و با تصریح به عدم طرفداری از محصورین و صرفا جهت تذکر به مسوولین کشور است اینگونه مورد واکنش قرار می گیرد؟
پاسخ این سوال را بایستی کمی مبنایی تر جست، سالهاست که عده ای از اصولگرایان با انحصار ارزشهای اسلامی – انقلابی سعی دارند اینگونه القا کنند که تنها حامیان ارزشهای ناب اسلام و انقلاب در قلب اصولگرایی نهفته اند و تنها آنان اند که دلی به حال قشر مذهبی فراموش شده در دوران سیاه غیر اصولگرایی دارند.
از آنجایی که این عده ریشه ی چندانی در شکل گیری انقلاب اسلامی نداشته اند لذا سعی می کنند با ارائه ی تعاریف محدود و خشک از اصول و ارزشها دایره ی دلسوزان نظام را به حزب و جناح خویش محدود کنند و لذا حاضرند مفاهیمی همچون آزادی، حق حاکمیت ملی، کرامت انسانی و امثالهم را ذبح کنند تا بتوانند با کنار زدن رقبای سیاسی شان به یکه تازی در عرصه ی سیاست کشور بپردازند.
اما انحصار طلبان امروز با پدیده ای مواجه اند که هم از خاستگاه کاملا سنتی و اصیل به پا خاسته و هم پیگیر آرمانهای فراموش شده ی انقلاب اسلامی است. علی مطهری با وجود تمام نقدهای فرهنگی که باعث شده است اصلاح طلبان با دیده ی تردید به او بنگرند اما شجاعانه و گاهی یک تنه پرچم دفاع از آزادی های اساسی و احقاق حقوق ملت را در دست گرفته.
او همچنان که از آزادی بیان، حقوق زندانیان و مخالفین، گفتگوی ادیان و مذاهب، عدم ورود نظامیان به سیاست و اقتصاد و نقد خط قرمزها می گوید، به سراغ مسایل فرهنگی می رود و بی محابا از وضعیت پوشش و حجاب در جامعه انتقاد می کند.
انتقاد به اصحاب قدرت چه دولت مورد نقد وی چه دولت مورد حمایت وی و حتی نادیده گرفتن روابط خویشاوندی در مطالبه ی حقوق مردم باعث شده است که انحصار طلبان از حضور و برجسته شدن مطهری در فضای سیاسی احساس ترس کنند.
در واقع علی مطهری نمود جریانی است که در عین پایبندی به ارزشهای سنتی جامعه، حامی آزادی های سیاسی و آرمانهای فراموش شده انقلاب است و این امر باعث شده که جریان انحصار گرا که سالها با شیپور دفاع از ارزشهای اسلامی، جمهوریت نظام را سرکوب می کردند موجودیت خویش را در خطر ببینند. و این است علت العلل ترس از مطهری.
موجودیت جریان تمامیت خواه با ظهور گفتمان اصیل جمهوری اسلامی که از زبان پسر یکی از تئورسین های انقلاب بازخوانی می شود به خطر خواهد افتاد. گفتمانی که در دوگانه ی میان اسلامیت و جمهوریت دچار افراط و تفریط نشود. گفتمانی که مکمل اعتدال در مجلس خواهد بود، مجلسی که جایی برای انحصار طلبان ندارد.
انتهای پیام
