در دفاع از حسام الدین آشنا

«محمدحسین غیاثی» در یادداشتی تلگرامی در دفاع از «حسام الدین آشنا» نوشت:

هانا آرنت در پاورقی کتاب «سرنوشت بشر» می نویسد: در بین تمام ملت‌های کهن تنها ملتی که بت را نمی‌پرستیدند ایرانیان بودند. در کاوش‌های باستان شناسی ایرانیان در تخت جمشید و هیچ جای دیگر تاکنون هیچ بتی پیدا نشده است. آرنت معتقد است ایرانیان اولین ملتی هستند که خدای غیر مجسم را می‌پرستیدند.
آرنت تا حدودی درست می‌گوید. اما فی الواقع ایرانیان شاهشان را می‌پرستیدند. «زمین ادب بوسیدن» در ادبیات کهن ما رایج است. هرکسی به پیشگاه شاه وارد می‌شد تعظیم نمی‌کرد بلکه به خاک می‌افتاد و زمین را می‌بوسید. یعنی حتی خود را لایق پابوسی شاه هم نمی‌دید، چه رسد به دست بوسی او. ابن بلخی در فارسنامه نوشته است:

«گودرز زمین بوس کرد و گفت: فرزندان من که کشته شدند همه فدای شاه اند».

حتی وقتی مغول به حکومت رسید و علمای شیعه به دربار پادشاهان آن قوم وحشی شرفیاب می‌شدند چنین کاری می‌کردند.

اخیرا عکسی منتشر شده است که حسام الدین آشنا مشاور رسانه‌ای رییس جمهور دست آیت الله جنتی را می‌بوسد. چون آیت الله مزبور نشسته است، آشنا مجبور می‌شود تا حد رکوع و کمی بیشتر از رکوع خم شود تا بتواند دست مبارک حضرتشان را ببوسد.

این مایه‌ی تاسف است بیشتر برای [طرف مقابل] و نه آشنا. که تو چگونه [رفتار] کردی و می‌کنی که یک نفر به خاطر پیشبرد امور مملکت مجبور باشد در مقابلت خم شود و دستت را ببوسد؟

اگر از علمای شیعه می‌پرسیدند که چرا در مقابل هلاگوخان به خاک می‌افتید؟ لابد جواب می‌دادند، اینها مغول هستند. وحشی‌اند. بدور از تمدنند. کرنششان می‌کنیم تا دلشان نرم شود و از خونریزی بیشتر مردمانمان جلوگیری کنیم. تا ایران عزیزمان را بیش ازین خراب نکنند. یک خون هم کمتر ریخته شود ارزشش بیشتر از در خاک افتادن ماست. اما جنتی که حاکم مغول نیست. جنتی شاگرد مرحوم امام خمینی است. آنها آمدند تا ایرانیان را از دست طاغوت نجات دهند. تا ایرانیان در مقابل غیرخدا سجده نکنند. باری چه شده است که یک انسان در مقابل یکی از همان منجیان و در جلوی یک جمع خم می‌شود؟ دست او را می‌بوسد؟ و عکاس عکس می‌اندازد. چرا؟ مطمئن هستم برای پول و مقام نیست. همانطور که آشنا خود امروز توضیح داد، او برای ملت این کار را کرده است. تا کارها راه بیفتد.

من حسام الدین آشنا را نکوهش نمی‌کنم. بلکه به او احترامی بیشتر از قبل می‌گذارم. برای کاری که کرد در درونم گریستم. من در جایگاهی نیستم که درباره‌ی کارش داوری اخلاقی نمایم. اما به هر تقدیر او شخصیت خود را به زعم خویشتن، فدای راه خود و ملت خود کرد. او خوارداشت خود را پذیرفت تا یک ملت خوار نشود. تا چرخ‌های توسعه بچرخد. تا امنیت ایران مخدوش نشود. تا… می‌شود یا نمی‌شود را نمی‌دانم!

پرسش اصلی من از آیت الله جنتی این است که: [چه شده] که یک انسان آگاه و مسوول، پدر یک خانواده مجبور می‌شود برای پیشبرد کار مملکت … تعظیم کند؟ رکوع کند. دست ببوسد.

الان که این را می‌خواستم پست کنم عکسی دیدم که کواکبیان نماینده‌ی مجلس در برابر آقای رئیسی تولیت آستان قدس رضوی تعظیم غرایی عرض نموده است و تا کمر خم شده است.
ما داریم به کجا می رویم؟

انتهای پیام