انتقاد رضا کیانیان به شوراهای نظارتی: مگر هنرمندان صغیرند که نیاز به نظارت داشته باشند؟
نگار فیض‌آبادی، انصاف نیوز: رضا کیانیان، بازیگر، امور اجتماعی را در ایران این‌طور توصیف کرد که به سیاست گره خورده‌اند. او در ادامه وجود شوراهای نظارتی را سوال‌برانگیز دانست و گفت «مگر هنرمندان صغیرند که افرادی در شوراها بخواهند به آنها بگویند چه چیزی درست و چه چیزی غلط است؟»
گفت‌وگوی این بازیگر با انصاف نیوز را در ادامه بخوانید:
انصاف نیوز: آیا به نظر شما هنر و سیاست را باید از هم جدا کرد یا خیر؟
کیانیان: در ذهن من قاعدتا جدا هستند اما هنر و مسائل اجتماعی از هم جدا نیستند. همه‌چیز را در کشور ما سیاسی می‌پندارند و وقتی مسائل اجتماعی را مطرح می‌کنیم، آن را به سیاست ربط میدهند.
سیاست برای امور اساسی و بلندمدت کشور مثل امور استراتژیک و روابط بین‌الملل و… است. یعنی کاری که دولت‌ها باید انجام دهند؛ اما امور اجتماعی به کار و مسائل روزمره‌مان مربوط است و وقتی درباره‌ی موضوعات اجتماعی حرف می‌زنیم فکر می‌کنند سیاسی صحبت کردیم!
انصاف نیوز: یعنی جامعه‌ی سیاست‌زده‌ای هستیم؟
کیانیان: این موضوع هست. مسائل ایدئولوژیک وجود دارند، آزادی‌های فردی کمتر است و حزب نداریم. گرایش‌های سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب داریم اما حزب خودشان را ندارند؛ اگر حزبشان را داشتند مسائل را در قالب حزب می‌گفتند و مبارزه‌ی سیاسی‌شان برای قدرت هم در همان حزب بود و هرکسی می‌خواست عضو می‌شد یا نمی‌شد. اما هنرمند که هیچ‌وقت نمی‌خواهد به قدرت برسد، در نتیجه برای چه باید درباره‌ی مسائل سیاسی صحبت کند؟
افرادی هستند که کارِ سیاسی انجام میدهند و سعی می‌کنند با فعالیت‌ها و مواضع سیاسی، نگرش‌های دولت‌ها را تغییر دهند اما هنرمند اصلا کارش این‌ها نیست. هنرمند به آزادی‌هایی نیاز دارد تا کارش را انجام دهد. به نظرم بسیاری از شوراهایی که در وزارت ارشاد هستند، آمده‌اند که فقط بگویند نه و جلوی این آزادی را می‌گیرند.
کارشان در شوراهای نظارتی ایراد گرفتن است | هر کسی بیشتر ایراد بگیرد، مهم‌تر می‌شود!
انصاف نیوز: یعنی اگر از فردا تعطیل شوند، سودش بیشتر است؟
کیانیان: به نظرم حضورشان اشتباه است. این شوراها شغلشان نظارت بر کار هنرمندان است. مگر هنرمندان صغیرند؟ مگر قانون را نمی‌دانند؟ همه‌‌ی ما خطوط قرمز را می‌شناسیم.
اگر کسی کاری انجام دهد، پرونده‌ای در قوه قضاییه برای او تشکیل می‌شود. پس چرا این وسط شوراها باید وجود داشته باشند؟ نمی‌دانم بذر این شوراها را چه کسی کاشت و قرار بود چه کاری انجام دهند؟ قرار است بگویند آنها می‌فهمند و هنرمندان نمی‌فهمند؟
ما خودمان کارمان را بلدیم. قوه‌ی قضاییه و پلیس وجود دارند و اگر در کار کسی مشکلی وجود داشته باشد، عمل می‌کنند. شوراها می‌خواهد کار قوه‌ی قضاییه را انجام دهند یا مثلا می‌گویند به نفعتان است فلان کار را انجام ندهید؛ طوری‌که انگار ما نفع و ضرر خودمان را بلد نیستیم. چرا شورایی باید باشد که بگویید چه کار بکنید چه کار نکنید!
عده‌ای در شوراها دورِ هم می‌نشینند و می‌‌خواهند از سریال یا تئاتری ایراد بگیرند و اگر این کار را نکنند، وجودشان زیر سوال می‌رود پس مجبورند ایراد بگیرند.
هر کدام که بیشتر ایراد بگیرد، تبدیل به فرد مهم‌تری می‌شود و این‌طوری دیگری سعی می‌کند روی دست او بلند شود. کارِ افراد در شوراها ایراد گرفتن و سنگ انداختن در چاه است؛ بعد هم بیرون آوردن آن سنگ مکافات است!
نویسنده کتاب «بازیگری در قاب»: شرایط اقتصادی هم در سانسور نقش دارد
انصاف نیوز: درباره‌ی شوراها گفتید. مدیریت فرهنگی و هنری کشور در یک سال گذشته چطور بوده است؟
کیانیان: اخیرا دو سریال برای شبکه‌ی نمایش خانگی کار کردم. یکی‌اش «بی‌عاطفه» کار کمال تبریزی و دیگری «بامداد خمار» است که فیلمبرداری‌اش هنوز ادامه دارد. شرایط اقتصادی ما بزرگترین سانسور است. اگر یک فیلم بخواهد ساخته شود، حدودا بین ۱۲ تا ۲۰ میلیارد هزینه دارد.
وقتی تهیه‌کننده فیلمی را می‌سازد، سال آینده اکران می‌شود. اگر تهیه‌کننده آن پول را برای هر چیز دیگری صرف کند، دو سه ماه بعد چند برابر می‌تواند سود ببرد. چرا باید فیلمی بسازد که سال بعد اکران می‌شود؟ آن‌هم درصورتی‌که شورا اجازه بدهد، نوبت اکران به آن برسد و…
این موضوع باعث می‌شود تهیه‌کننده‌ی خصوصی سراغ فیلمسازی نرود و خودبه‌خود نوعی سانسور اتفاق می‌افتد چون فقط ارگان‌های دولتی که پول زیادی دارند می‌توانند فیلم بسازند.
به شکل مستقیم به بخش خصوصی نمی‌گویند کار نکن اما شرایط طوری است که اصلا نمی‌شود کار کرد. آن ارگان‌هایی که پول دولتی دارند فیلم می‌سازند و این یعنی بزرگترین سانسور.
«یکی از مشکلات خود سازمان سینمایی است»
انصاف نیوز: راهکار شما برای مدیریت فرهنگی هنری کشور برای سه سال آینده چیست؟
کیانیان: با توجه به اوضاع اقتصادی بخش خصوصی در حال نابودی است و گاهی هم ممکن است روند نابودی‌اش سریع‌تر شود. باید بخش خصوصی در هنر رشد کند. آقای احمدینژاد ریلی را به نام سازمان سینمایی چید و گفت این سازمان را درست می‌کنیم، پولش را می‌دهیم و می‌گوییم چه چیزی بسازید.
آن ریل همچنان هست و کسی نمی‌تواند سازمان سینمایی را منحل کند. احمدینژاد سازمان برنامه و بودجه را منحل کرد اما آیا کسی می‌تواند سازمان سینمایی را منحل کند. هر چه پول وجود دارد در همین سازمان است. در سه سال آینده هم با وجود سازمان سینمایی شرایط به همین شکل ادامه پیدا می‌کند.
انتهای پیام
