پیام خاتمی به مناسبت ۱۱ سپتامبر و یک خاطره
حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
بیست و چهار سال از روزی که جهان با شوک بزرگ انفجار برج‌های دوقلوی تجارت جهانی در نیویورک روبرو شد, می‌گذرد. یکی از مهمترین اتفاقات پیرامون آن ماجرا، واکنش رسمی ایران بود. در همان ساعات اولیه که جهان در بهت انفجار فرو رفته بود، سیدمحمد خاتمی رئیس جمهوری وقت ایران و پیشنهاد دهنده گفت‌وگوی تمدن‌ها، پیام مهمی صادر کرد که بازتاب گسترده‌ای در جهان داشت. در متن پیام رئیس‌جمهور ایران آمده بود:
«اقدام تروریستی هواپیماربایی و حمله به مراکز عمومی در شهرهای آمریکا را که شمار زیادی از مردم بی‌دفاع را به کام مرک کشید، محکوم می‌کنم و تاسف عمیق و همدردی خود را با ملت آمریکا به ویژه آسیب دیدگان و خانواده قربانیان حادثه اعلام می‌دارم… ».
رسانه‌های جهانی نگاه ویژه‌ای به این پیام داشتند. سی‌ان‌ان بارها در زیرنویس پخش زنده خود نوشت: «رهبران ایران قویا حمله تروریستی علیه آمریکا را محکوم کردند». یک روزنامه ایتالیایی هم در گزارشی با تیتر «”نه” خاتمی», اشاره کرده که رییس جمهوری ایران حمله تروریستی علیه آمریکا را محکوم کرد و …
متأسفانه در داخل این اقدام ارزشمند خاتمی مانند دیگر اقدام های ارزشمندش مورد استقبال قرار نگرفت بلکه تخطئه هم شد!
در همان ایام یکی از شخصیتهای فرهنگی سیاسی که معاونت مدیر مسئولی یکی از روزنامه های معروف را عهده‌دار بود و در دوران «معجزه هزاره سوم» به وزارت رسید، به عنوان سخنران به مرکز تحقیقات اسلامی سپاه در قم دعوت شد. ایشان با انتقاد از صدور پیام تسلیت و همدردی از طرف آقای خاتمی خطاب به مردم آمریکا، مطرح کردند که دولت مستکبر آمریکا و دیگر دولت های استکباری و استعماری وقتی چنین اتفاقی برای مخالفانشان رخ دهد، اظهار شماتت و شادی می‌کنند ولی … .
بنده آن روز بلند شدم و به ایشان عرض کردم آقای خاتمی به پیروی از اهل بیت نه تنها اظهار شادی و شماتت نکرده بلکه تسلیت می‌گوید زیرا اسوه اش اهل بیت و امام سجاد است که وقتی هشام بن اسماعیل والی مدینه از طرف حکومت عزل شد و مقرر گردید برای باز شدن عقده دل مردم، او را چند روز در میدان شهر نگاه دارند تا هر کسی از او بدی دیده، بیاید و مکافات کند، امام سجاد با اینکه خودش و شیعیانش بیشترین ظلم و ستم و دشنام را از او و نوچه هایش دیده و شنیده بودند، با این وجود نه خودش این زمین خورده را لگد زد و نه اجازه داد شیعیانش کوچکترین تعرضی به وی داشته باشند؛ حتی نقل شده امام و جمعی از یارانش بر او گذر کرد و بر خلاف انتظار او، فرمود:
«ای پسر عمو خدا مشکلت را برطرف کند. از این رفتاری که با تو می‌شود، ناراحتم! اگر کمکی از دستم بر می‌آید، در خدمت‌رسانی حاضرم».
این رفتار کریمانه چنان تأثیری در هشام داشت که بی‌اختیار فریاد زد: «الله اعلم حیث یجعل رسالته». (الإرشاد، ج۲ ص۱۴۷).
انتهای پیام
