با کودکان در راه
متن گزارش مراسم رونمایی کتاب خاطرات منیر پوراصلانی (همایونی) که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته است در پی می‌آید:
مراسم رونمایی از کتاب با کودکان در راه، خاطرات خانم منیر پوراصلانی (همایونی) که به همت مهدی فخرزاده و رضا عبدی تدوین شده است، روز یکشنبه، ۱۶ شهریور در تالار فرهنگ کتابخانه ملی برگزار شد. در این مراسم بسیاری از فعالان فرهنگی و مدنی حوزه کودک، روزنامه‌نگاران و فعالان اجتماعی حضور داشتند.
لطف‌الله میثمی، نوش‌آفرین انصاری، شیوا دولت‌آبادی، شهرام اقبال‌زاده، نسرین نافعی، فریدون عموزاده خلیلی، غلامرضا امیرخانی، جعفر توزنده‌جانی، اکرم قدیمی، نسرین مصفا، سیداحمد محیط طباطبایی، منصور مقاره‌عابد، فرمهر منجزی، کاظم متولی، رضا خاکی‌نژاد و بسیاری دیگر با حضور در این مراسم به تجلیل از حدود نیم قرن کار داوطلبانه و مستمر در حوزه آموزش کودکان توسط خانم همایونی پرداختند.
مهدی فخرزاده، روزنامه‌نگار که تدوین و نگارش این اثر را در همراهی با رضا عبدی، نویسنده و مدیر نشر رسم کودکی، برعهده داشته است، نخستین سخنران مراسم بود.
فخرزاده با اشاره به عنوان کتاب گفت که عنوان کتاب، به تفاوت‌های ماهوی کار خیریه و کار مدنی اشاره دارد؛ «خانم همایونی همراه و همگام کودکان به حاشیه‌رانده‌شده قدم زده است تا راه رفتن را به آنها بیاموزد».
فخرزاده در ادامه به برنامه‌های توسعه در ایران مدرن پرداخت و گفت که ویژگی مشترک آنها این بود و هست که مشارکت جامعه را نمی‌خواهند، اما کسانی چون منیر همایونی، مشارکت خود را به این برنامه‌ها و ساختار تحمیل می‌کنند.
دکتر محیط طباطبایی، رئیس کمیته‌ی ملی موزه‌های ایران، دیگر سخنران این مراسم با اشاره به این نکته که «خانم همایونی یک موزه زنده است» دستاوردهای کانون توسعه فرهنگی در توسعه کتابخانه‌ها را برشمرد.
دکتر نوش‌آفرین انصاری، استاد کتابداری و دبیر شورای کتاب کودک که سابقه سال‌ها فعالیت مشترک با خانم همایونی در کارنامه خود دارد به تلاش‌های خانم و آقای همایونی برای تأسیس و توسعه کتابخانه‌های روستایی پرداخت. او گفت در زندگی خود از چهار زن بزرگ تأثیر گرفته است؛ توران میرهادی، مه‌لقا ملاح، ثمین باغچه‌بان و منیر همایونی. این چهارزن، ایران دوست هستند و در ایران نیز ماندند.
دکتر اکرم قدیمی، رئیس انجمن ترویج علم، سخنران دیگر این مراسم، به نقش کتابخانه‌های خانم همایونی در ترویج علم و تقویت عدالت آموزشی اشاره کرد و منصور مقاره‌عابد، رئیس پیشین «کانون اصلاح و تربیت» که موفق شده بود در دوران مدیریت خود با همکاری داوطلبانه خانم همایونی و دوستانش فضای خوبی در کانون اصلاح و تربیت رقم بزند، خاطراتی بسیار جذاب از حضور خانم همایونی در کانون اصلاح و تربیت برای حاضران ذکر کرد. مقاره‌عابد معتقد است حضور خانم همایونی، ذهنیت و نگرش کودکان و زندانبانان را نسبت به جامعه اصلاح کرد.
شیوا دولت‌آبادی، استاد بازنشسته روان‌شناسی، رئیس هیئت‌مدیره انجمن روان‌شناسی و مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان در سخنرانی خود به ویژگی‌های کتاب پرداخت. او گفت که با خواندن کتاب، خاطرات مربوط به فعالیت مشترک با خانم همایونی در زلزله بم و تلاش ایشان برای ایجاد کتابخانه در مناطق زلزله‌زده برایش زنده شده است.
دکتر امیرخانی، ریاست کتابخانه ملی نیز با حضور در جایگاه سخنرانی، از تلاش‌های خانم همایونی و کسانی چون نوش‌آفرین انصاری که استاد دکتر امیرخانی بوده است تشکر کرد.
سخنران غایب مراسم، دکتر نعمت‌الله فاضلی، انسان‌شناس و پژوهشگر برجسته بود که به‌دلیل عدم حضور در تهران، ویدئوی سخنرانی‌اش در مراسم پخش شد.
فاضلی که پژوهش‌های فراوانی در حوزه آموزش داشته است، تلاش‌های خانم همایونی را کم‌نظیر دانست و این کتاب را کتابی ارزشمند دانست که باید از سوی دولت تقدیر و حمایت شود.
مهندس حسین همایونی، همسر سرکار خانم همایونی در سخنرانی احساسی خود که بارها توسط حضار با دست‌زدن‌های ممتد قطع شد، خاطراتی از آشنایی‌اش با «منیرخانم» گفت. او گفت که هر روز منیر، خاطراتی از تلاش و کوشش و فداکاری برای کودکان در خود دارد و این کتاب، بحری در کوزه است.
رضا عبدی، دیگر سخنران مراسم بود که او نیز از همت والای خانم همایونی برای عبور از مشکلات سخن گفت. عبدی، خانم همایونی را به‌درستی مادر کتابخانه‌های روستایی ایران خواند. نامی که بسیار برازنده این بانوی تلاشگر است.
مراسم رسمی، با سخنان منیر پوراصلانی پایان یافت. او از تلاش همکارانش برای کودکان سخن گفت و اشاره کرد که در فصل‌های مختلف کتاب، به باورهایش اشاره‌هایی مختصر داشته است؛ باورهایی که منیرخانم بخش بزرگی از عمر خود را صرف تلاش برای تحقق آنها کرده است.
در این گردهمایی فرهنگی، بخشی از مستندی که بناست زندگی منیر همایونی را به‌تصویر بکشد، پخش شد. این مستند با عنوان «اکسیر عشق»، در مراحل پایانی از تدوین قرار دارد.
نکته درخور توجه این مراسم، حضور نسل سپیدمویی بود که در هشتمین دهه از زندگی، دست خود را برای ساختن ایران به سوی دیگر نسل‌ها دراز کرده بود. نسلی با کوله‌باری از تجربه و حدود نیم‌قرن تلاش که گویی پررنگ‌تر از دیگر نسل‌ها همچنان در میدان حاضر است. تجربه‌های این نسل باید بیشتر گفته شود تا راهنمای دیگر نسل‌ها و راهگشای توسعه در ایران شود.
انتهای پیام
