به کجا می‌رویم؟!
صفدر دوام، روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «به کجا مى رویم؟!» به بهانه‌ی اعتراضات اخیر معلم‌ها نوشت:
مطالبات صنفى اقشار مختلف در جامعه ما و سایر جوامع از پیشینه‌اى طولانى برخوردار است، قشر معلمان نیز از این قاعده مستثنى نبوده و هرآینه در ادوار مختلف براى رفع مشکلات معیشتى خود اعتراض‌ها و تجمعات آرام برگزار کرده‌اند.
در این ایام هم بحث لایحه رتبه بندى و افزایش حقوق از مطالبات جدى جامعه فرهنگى ما مى‌باشد که تجمعات هفته گذشته با بیانیه‌ها و شعارهاى صنفى گواه ادعاى یاد شده است.
در یک نگاه آسیب شناسى باید اندیشید چرا با گذرِ زمان از آغاز تعلیم و تربیت نوین در کشور طى سده اخیر جامعه فرهنگى ما هنوز در خم کوچه پرپیچ و خمِ مطالبات معیشتى قرار دارد؟!
آن هم کشورى که در دوره‌هاى مختلف و دولت‌ها تعاریف متنوعى جهت تولید علم و توسعه علمى کشور در شعارها و برنامه‌هاى نامزدهاى انتخاباتى مجلس و دولت سرداده شده است شوربختانه هنوز معلمانش از کمبود حقوق و نابرابرى تسهیلات معیشتى آه و ناله و افغان دارند!
اگر این بحث را با نگاه طنزآلود (چنانچه در فضاى مجازى منتشر شد!) بنگریم که روزى معلمان به دانش آموزان گفته اند؛ علم بهتر از ثروت است و اکنون در پى ثروت هستند! نگاهى حماقت‌وار به جایگاه علم و تعلیم و معلم داشته‌ایم و این بى معرفتى هم نشان از عدم درک جایگاه معلم نه تنها در جامعه خودمان بلکه سایر جوامع است!
زمانى که براى تعطیلى سه ماهه معلمان جامعه که جهت تجدید یافته‌هاى نو تحصیلى و رفاه شخصى در فضاى بى در و پیکر مجازى خرده مى‌گیریم دیگر چه انتظار از فلان نماینده مجلس و یا وزیر و سردمدارِ امور در هر مقطع و با هر دیدگاه سیاسى باید داشت که جایگاه معلمان را نه در شعارها بلکه به صورت عملى به رسمیت بشناسد؟!
نزدیک به دو سال پدیده پرتراژدى کرونا ویروس که با وجود همه زیان‌ها به سرمایه‌هاى بشرى درس‌هاى خوبى به مردم جوامع آموخت، مى‌گذرد و در این رهگذر بسیارى از والدین پیچ و خم‌ها و سختى‌هاى آموختن به فرزندان خود را اندکى درک کردند هر چند به روى خود نیاوردند!
حالا معلمانى که در طى نیم روز باید ده‌ها دانش‌آموز با تربیت‌ها و رفتارها و فرهنگ‌هاى متفاوت آموزش دهند، حق ندارند جهت رفع مشکلات معیشتى‌اش در حد حقوق ماهیانه نزدیک به زیر خط فقر مطالبه کنند که روزى شعار برترى علم از ثروت داده اند؟!
در حالیکه بسیارى از دانش آموزانشان درآمدهاى ماهیانه اى برابر با چند ماه حقوق معلم خود دارند.
کاش نوع نگاه ما در نقد و نگرش اجتماعى سایر امور از نگاه‌ها و دلبستگى‌هاى سیاسى کمى دور مى گردید تا روى خوش توسعه آموزشى، فرهنگى، اجتماعى و اقتصادى ببینیم، همین امروز که فردا دیر است!
انتهای پیام
