آسیب‌دیدگان جنگ ایران و اسرائیل: تمام زندگی‌مان که زده‌اند را بازگردانید
آسیه توحیدنژاد، انصاف نیوز: روز چهارشنبه، ۲۹ مرداد تعدادی از کسانی که خانه‌هایشان را در جنگ ۱۲ روزه‌ی ایران و اسرائیل از دست داده‌اند در خیابان پاستور مقابل نهاد ریاست جمهوری تجمع کردند. انصاف نیوز در دو روز اخیر با سه نفر از حاضرین در آن و دو نفر دیگر از آسیب‌دیدگان خارج از این تجمع، مصاحبه کرده است. یکی از آسیب دیدگان که خیلی عصبانی بود می‌گفت: هر کی پارتی داشته کارش راه افتاده! عصبانی هم که میشیم میگن «مگه ما اینجوری کردیم؟!» خب پس کی اینجوری کرده؟!
کسانی که در این مصاحبه با انصاف نیوز صحبت کردند از ناکافی بودن پولی که شهرداری به صورت چک به آن‌ها پرداخت کرده گفتند. مبلغ چک در این گزارش بین ۹۰۰ میلیون تا یک میلیارد و پانصد میلیون تومان بود. آسیب دیدگان می‌گویند با این مبلغ قادر به رهن و اجاره‌ی خانه‌ای مشابه خانه‌ی قبلی خودشان نیستند. این بین تعدیل نیروی بعضی شرکت‌ها در جنگ و بیکاری این خانواده‌ها نیز قوزی بالای قوز است!
برآیند ۴ گفتگوی انصاف‌نیوز نشان داد که هتل‌ها به همه گفته‌اند اتاق‌هایشان را تخلیه کنند اما فشار خاصی نیاورده‌اند. با این حال یکی از خانواده‌ها در حالیکه هنوز خانه‌ای پیدا نکرده با حرف مسئول هتل اتاق را تخلیه کرده است و حالا در خانه‌ی اقوامش است! مسئله‌ی دیگر از نگاه این خانواده‌ها کم بودن مبلغ بُن‌ها و بی‌کیفیت بودن اجناس فروشگاه‌های شهروند به نسبت کالاهای از بین رفته‌ی خودشان بود. بن‌ها مبالغ متنوعی از ۱۰۰ تا ۲۵۰ میلیون تومان دارند و کفاف یک زندگی از قاشق و چنگال تا یخچال و گاز و… را نمی‌دهند.
این امر که شهرداری به پیمانکاران بازسازی این خانه‌ها تراکم می‌دهد نیز قابل توجه است. یکی از خانواده‌ها نمی‌خواست تعداد طبقات خانه‌اش اضافه شود اما شهرداری به آن‌ها گفته «نمی‌صرفد!»
این‌ها مهم‌ترین مسائل این گپ‌وگفت‌ها بودند. متن کامل را در ادامه بخوانید.
واکنش سخنگوی دولت به دستور تخلیه‌ی جنگزدگان از هتل‌ها
سخنگوی دولت هم در حاشیه‌ی حیاط دولت درباره‌ی تخلیه‌ی هتل‌ها به خبرنگار انصاف نیوز گفت که شهردار تهران در جلسه‌ی هیئت دولت دستور تخلیه‌ی هتل‌ها از جنگزدگان را رد کرده اما شخص سخنگو این موضوع را پیگیری خواهد کرد.
هنوز خانه نداریم اما هتل را از ما گرفتند
نسرین غلامیان زنی ۵۲ساله‌ست که خانه‌اش در پیچ شمیران و کوچه نوبخت بود. خانم غلامیان درباره‌ی نتیجه‌ی تجمع روز چهارشنبه به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «رفتیم جایی که برای پیگیری بود. اتاق تجمعات بود فک کنم. اونجا با آقای ابراهیمی حرف زدیم. نامه برای رئیس جمهور نوشتیم اما از اون روز تا الآن هیچ پیگیری‌ای نکردن.»
خانم غلامیان در خانه‌ی پلاک هفت کوچه نوبخت مالک بود. حالا هتل را از آن‌ها گرفته‌اند: «کلا کمتر از یه ماه هتل پارسیان کوثر بودیم. ده روز پیش به ما گفتن باید اتاق رو تحویل بدیم. ما هم تحویل دادیم اما هنوز نتونستیم با پولی که بهمون دادن خونه پیدا کنیم. اومدیم خونه‌ی خواهرم.»
«سر سال باید پول رهن رو به شهرداری پس بدیم»
چکی یک ساله به مبلغ یک میلیارد و سیصد میلیون تومان به خانواده‌ی خانم غلامیان داده‌اند تا خانه‌ای رهن کنند و از هتل بروند. یک سال دیگر هم این پول را پس می‌گیرند. مسئولان پیش از این به آن‌ها وعده داده بودند که ماهیانه ۳۰ میلیون تومان هم به آسیب دیدگان پرداخت کنند اما بعد حرفشان را تغییر داده‌اند.
خانه‌ی خانم غلامیان واحدی ۱۱۵ متری و ۳ خوابه بوده اما حالا با این پولی که دولت تامین کرده می‌توانند یک خانه‌ی ۷۰ متری اجاره کنند و تازه بعلاوه‌ی اجاره‌ای حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان. او تاکید می‌کند که آن‌ها خانواده‌ای ۴ نفره هستند و زندگی کردن در این متراژ برایشان سخت است.
شهرداری به آسیب دیدگان جنگ بُن ۲۵۰ میلیون تومانی برای خرید لوازم خانه داده است: «با ۲۵۰ میلیون تومن چی میشه خرید؟! تازه از شهروند! هم گرونه هم برند خوب نداره. حتی برند خوب ایرانی هم نداره. من الآن حتی قاشق و چنگال هم ندارم. تازه میگن اینَم هدیه‌ست! هدیه‌ی چی؟! به ما ضربه زدند و پیگیری هم نمی‌کنن.»
شهرداری به پیمانکاران خانه‌های تخریب شده تراکم می‌دهد
برای بازسازی خانه هم قرار است پیمانکاری به شهرداری معرفی کنند تا از تراکمی که شهرداری به این خانه‌ها می‌دهد استفاده کند. خانه‌ی خانواده‌ی خانم غلامیان نوساز و چهارسال ساخت بود.
خانم غلامی مقدار زیادی هم پس‌انداز در گاوصندوق خانه‌شان داشته است. بعد از انفجار لودر می‌آید و هیچ فرصت نمی‌شود به دنبال این گاوصندوق بگردند!
هتل گفت تخلیه کنید اما هنوز تخلیه نکرده‌ایم
خانه‌ی خانواده‌ی طاهره جعفریان در خیابان حاجی صادقی نارمک بود. آن‌ها مالک این خانه ۹۲ متری و در مجتمعی بودند که شهید باکویی، دانشمند انرژی هسته‌ای نیز آنجا زندگی می‌کرده.
شهرداری به این خانواده یک چک یک میلیارد و پانصد میلیون تومانی داده است. مسئولان هتل شهر در تهرانپارس به آن‌ها گفته‌اند که باید اتاق‌هایشان را شهریورماه تخلیه کنند اما خانواده‌ی خانم جعفریان هنوز اتاقشان را تخلیه نکرده‌اند چرا که خانه‌ای که رهن کرده‌اند را هنوز تحویل نگرفته‌اند.
خانم جعفریان با گلایه از شرایط پیش آمده می‌گوید: «خونه‌ام کاملا تخریب شده. ما هیچ چیزی برای شروع یه زندگی ۳۰ ساله نداریم. با ۲۵۰ میلیون چجوری یه خونه رو تجهیز کرد؟! بچه‌ی من جوونه. دانشجوئه. لپ‌تاپ لازم داره! چجوری از شهروند این همه وسیله با ۲۵۰ میلیون تومن بخریم؟! وسایل محدودی داره. همه‌اش هم برندهای داخلی تازه برندهای باکیفیت داخلی هم نداره. همین ۲۵۰ میلیون هم میگن هدیه‌ست!»
وسیه‌ی نقلیه‌ی این خانواده هم در این جنگ آسیب دید: «کارشناس اومد. اعلام خسارت هم کرد اما هیچ چیزی پرداخت نکردن. با هزینه‌ی شخصی ماشینمون رو تعمیر کردیم.»
نمی‌خواهیم تعداد واحدها بیشتر شود | شهرداری: باید بصرفد!
مسئله‌ی دیگر خانم جعفریان این بود که شهرداری به آن‌ها می‌گوید بازسازی خانه‌هایشان باید بصرفد! خانه‌ی آن‌ها ۵ طبقه و ده واحده بوده اما شهرداری می‌گوید ۱۴ واحد خواهد ساخت و ۴ واحد را به پیمانکار می‌دهد.
فقط و فقط شیشه‌ها را نصب کردند
خانه‌ی احمد شیخانی در خیابان ولیعصر تخریب کامل نشده بود و فقط نیاز به تعمیر داشت. تنها کاری که در خانه‌ی آقای شیخانی از سمت مسئولین انجام شد نصب شیشه‌ها بود. بعد از این آقای شیخانی از پس انداز خود حدود ۱۰۰ میلیون تومان هزینه کرده تا خانه‌اش دوباره قابل سکونت شود و وسایلش قابل استفاده باشند. به گفته‌ی آقای شیخانی کارشناس‌های پرونده به دست به خانه‌اش آدمده‌اند اما هیچ کمک هزینه‌ای دریافت نکرده است.
چک ۹۰۰ میلیون تومانی دادند و خانه‌ی ۱۲۰۰ تومانی پیدا شد
طناز شعبانی نیز در تجمع روز چهارشنبه حضور داشت. خانم شعبانی مالک و ساکن خیابان حاجی صادقی نارمک بود. به این خانواده یک چک ۹۰۰ میلیونی یک ساله داده شده و خانه‌ای که رهن کرده‌اند یک میلیارد و دویست میلیون تومان است.
شرکتی که همسر خانم شعبانی آنجا کار می‌کرد در جنگ تعدیل نیرو کرد. خود او هم خانه‌دار است. این اختلاف قیمت را از پس‌اندازشان پرداخت کرده‌اند و حتما فشار زیادی به خانواده‌شان آورده است.
وسایل زندگی ندارم اما هتل را تحویل می‌دهم
خانه‌ای که رهن کرده‌اند به دلیل رنگ و تعمیرات هنوز کامل نشده است. مسئولان هتل از رفتن و تحویل اتاق‌ها گفته‌اند اما هنوز اتفاقی نیفتاده. خانم شعبانی می‌گوید هفته‌ی آینده با اینکه وسیله‌ی زندگی ندارد هتل را تحویل می دهد. او هم از بن شهروند به همان دلایل بقیه ناراضی بود.
پول پیش مستاجرین
خانه‌ی خانواده‌ی آقای فولادی زیر پل روشندلان و در خیابان انقلاب بود. وقتی شهرستان بودند خانه‌شان منفجر شد. آن‌ها در حال حاضر در هتل پارسیان کوثر زندگی می‌کنند. مسئولان هتل از آن‌ها هم خواسته‌اند که اتاق‌هایشان را تحویل بدهند اما هنوز این کار را نکرده‌اند. اتاق همسایه‌هایشان را گرفته‌اند.
او و خانوادده‌اش در خانه‌ی زیر پل روشندلان مستاجر بوده‌اند. شهرداری یک میلیارد پول پیش را به صاحبخانه داده و او هم به آقای فولادی پرداخت کرده است.
پس‌انداز زندگی و اثاثیه‌ی منزل این خانواده بعد از تخریب خانه دزدیده شد. به این خانواده هم بن ۲۵۰ میلیونی داده شد. آقای فولادی هم تایید می‌کرد که اجناس شهروند که با این بن‌ها قابل خریدند بی‌کیفیت‌تر از اجناس از بین‌رفته‌ی خودشان است و همچنین گران قیمت هستند. او هم از لفظ «هدیه» برای این بن‌ها ناراحت بود.
این نکته نیز باید یادآوری شود که به همه‌ی خانواده‌ها هم این مقدار بن تعلق نگرفته است یعنی بعضی ۱۰۰ میلیون بن و بعضی دیگر ۲۰۰ میلیون بن گرفته‌اند.
میگن «مگه ما اینجوری کردیم؟!» خب پس کی اینجوری کرده؟!
آقای فولادی عصبانی بود: هر کی پارتی داشته کارش راه افتاده! عصبانی هم که میشیم میگن «مگه ما اینجوری کردیم؟!» خب پس کی اینجوری کرده؟!
از او پرسیدم که خواسته‌اش چیست؟ فولادی در پاسخ گفت: «تمام زندگی‌ام رو که زدن برگردونن.»
انتهای پیام
