درباره‌ی حکمرانی آب در اسرائیل
حجت میان‌آبادی، استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس، در شبکه‌ی اجتماعی ایکس نوشت:
حکمرانی آب در سرزمین های اشغالی و وعده های کذایی:
اسرائیل از معدود مناطق دنیا است که در آن حکمرانی و مدیریت آب بشدت ایدئولوژیک است.
سیاستگذاری و مدیریت آب در این منطقه، بشدت امنیتی و نظامی و مبتنی بر اندیشه های صهیونیستی است.
در ایدئولوژی صهیونیستی، آب نه‌تنها یک منبع طبیعی، بلکه ابزاری کلیدی برای تحقق ایدئولوژی «بازگشت به سرزمین» و «شکوفا کردن بیابان» محسوب می‌شود.
این دیدگاه ریشه در اهداف بنیان‌گذاران صهیونیسم دارد که آب را بعنوان ابزاری برای تغییر چهره فیزیکی و هویتی فلسطین (سرزمین اسرائیل) و اثبات “حق” یهودیان بر این سرزمین به‌کار گرفتند.
در کتاب مقدس عبری اشعیا فصل ۳۵ امده است:
The wilderness and the dry land shall be glad; the desert shall rejoice and blossom like the crocus
«بیابان به وجد خواهد آمد، صحرا پر از گل خواهد شد»
براین اساس،عبارت “Making the Desert Bloom” به‌مثابه شعارمرکزی سیاستهای این رژیم تبدیل شد.مبتنی بر این، دیوید بن گوریون، اولین نخست وزیر رژیم، در سخنرانی در سال ۱۹۵۵ با عنوان «اهمیت صحرای نقب» می نویسد:
«دولت اسرائیل نمی‌تواند وجود بیابان را در مرزهای خود تحمل کند. اگر دولت، بیابان را از بین نبرد، بیابان ممکن است دولت را از بین ببرد.»
مبتنی بر این مسأله آب و حکمرانی و سیاستگذاری آب در این رژیم به یک مسأله ایدئولوژیک و امنیتی تبدیل می شود.
بر این اساس، مسأله و سازو کار حکمرانی و سیاستگذاری آب در این رژیم، به عنوان معدود کشورهای دنیا با ساختار حکمرانی بشدت بسته و امنیتی و ایدئولوژیک شناخته می شود.
هر چندبه دلیل سیطره شدید نگاه های نظامی و ایدئولوژیک به منابع آب درسرزمین های اشغالی، آمار و داده های متقنی از منابع آب این رژیم منتشر و ارائه نمی شود اما طبق برخی منابع، از حدود ۲.۵ میلیارد مترمکعب برداشت آب سالیانه در سرزمین های اشغالی، حدود تقریبی ۶۰درصد آب صرف مصارف کشاورزی می شود.
از میزان باقیمانده نیز حدود ۴۰۰ میلیون متر مکعب آن صرف مصارف شرب می شود. بیش از ۸۵% آب شرب این رژیم در کل سرزمین های اشغالی از طریق تأسیسات نمک زدائی تأمین می شود که عمدتاً در سواحل مدیترانه متمرکز هستند که همین مسأله، آسیب پذیری امنیت آبی این رژیم را بشدت افزایش داده است.
مطالعات علمی و گزارش های متعدد نشان داده اند که بخش عمده ای از به اصطلاح تأمین و امنیت آب این رژِیم، بیش از آنکه ناشی از تکنولوژی و فناوری باشد، ناشی از غصب و اشغال منابع آبی است. به نحوی که مطالعات مختلف هیدروپلیتیکی نشان می دهند که در شصت سال گذشته بیش از ۳۷ مورد تنش آبی بین کشورهای مختلف صورت گرفته و منجر به درگیری های نظامی شده است که از این بین، بیش از ۳۰ مورد آن مربوط به درگیری های رژیم صهیونیستی بر سر منابع آب مشترک با همسایگان سرزمین های اشغالی بوده است.
این مسأله باعث شده که اسرائیل از آب بعنوان یک سلاح و ابزار نظامی بر علیه مردم استفاده کند.
برای مثال، در سرزمین های اشغالی،میزان مصرف رسمی اعلام شده آب برای ساکنان این رژیم ۲.۴ میلیاردمترمکعب درسال است درحالیکه این میزان برای فلسطینی ها تنها ۳۰۰ میلیون مترمکعب درسال است(نسبت۷به۱)
این در حالی است که بسیاری از متخصصان بی طرف دنیا، این آمار را غیرواقعی و دستکاری شده توسط اسرائیل اعلام می کنند و نسبت واقعی حق استفاده از آب اسرائیلی ها نسبت به فلسطینی ها را ۹ به ۱ و حتی ۱۲ به ۱ اعلام می کنند.
بر این اساس، بخش مهمی از امنیت آبی در این رژیم، ناشی از اشغال و استفاده از زور نظامی و غصب منابع آبی است.
اما روایت غالب شکل گرفته آن است که بخش عمده امنیت آبی این رژیم ناشی از فناوری ها و مدیریت عالی خودش است نه اشغال و زور و اسلحه که قطعا این روایت سازی دروغ است.
این رژیم در حالی وعده حل مشکلات ابی ایران را به دروغ داده است که سلاح سازی آب (Water Weaponization) و استفاده از آب به عنوان سلاح توسط این رژیم علیه انسان ها تا کنون مکرر توسط نهادهای معتبر بین المللی اعلام شده است.
لذا رژیمی که بخش مهمی از منابع آبی‌اش از اشغال و زور و غصب نظامی تأمین می شود و اب برای او ابزار سلاح نظامی است، نمی تواند ادعایی برای حل مشکلات آبی برای سایر کشورها داشته باشد.
این رژیم نه تنها نماد سلاح سازی آب بلکه به عنوان تمثال جنگ آب شناخته می شود.
نکته قابل تأمل دیگر آنکه بعد از سقوط دولت اسد و روی کار آمدن جولانی، اسرائیل اقدام به اشغال بیشتر اراضی بلندی های جولان کرد.
یکی از دلایل مهم اشغال این بلندی ها توسط این رژیم این بود که بخش مهمی از سرچشمه های رود اردن و همچنین رود حسبانی از بلندی های جولان سرچشمه می گیرند.
و اشغال این اراضی با هدف تسلط بر منابع آبی بوده است.
بر این اساس، رژیمی که بخش عمده از تأمین آب خود را با زور نظامی و اشغال و تجاوز تأمین می کند و سلاح‌سازی آب بر علیه مردم به عنوان حربه و تاکتیک شناخته شده او در دنیاست نمی تواند از اصلاح چالشها و مشکلات آب درکشورهای دیگر صحبت کند.
انتهای پیام
