بیانیه مشترک انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های وزارت بهداشت
جمعی از انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های وزارت بهداشت در بیانیه‌ای مشترک خواستار آزادی زندانیان سیاسی شدند:
بیانیه مشترک انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های وزارت بهداشت؛ آزادی زندانیان سیاسی، گامی در جهت حفظ وحدت ملی
وَلَوْ شَاءَ رَبُّکَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّهً وَاحِدَهً ۖ وَلَا یَزَالُونَ مُخْتَلِفِینَو اگر پروردگار تو خواسته بود، همه مردم را یک امت کرده بود، ولى همواره گونه‌گون خواهند بود(سوره هود،آیه۱۱۸)
وحدت ملی، همیشه عامل ثبات قدرت و اقتدار یک ملت بوده و هست. این مهم هرگز با نگاه‌های امنیتی، طبقه‌بندی شده و جناحی به دست نخواهد امد. وحدت واقعی زمانی حاصل نمی‌شود که چشم بر اختلافات ببندیم و اصل تضاد در جامعه را نادیده بگیریم. چنین وحدتی تنها وحدت اضطرار یا وحدت در تاریکی است. لذا یک صدایی تمامی نیروهای مخالف و موافق در شرایط تهدید وطن، از ملزومات است.
با توجه به ماهیت و تاریخچهٔ شکل‌گیری رژیم صهیونیستی، روشن است که این رژیم هرگز قابل اعتماد نبوده و نیست؛ از این‌رو کشورمان همچنان در معرض تهدید تجاوز نظامی مجدد قرار دارد. همین یک دلیل کفایت می‌کند تا بر ضرورت انسجام داخلی و تقویت بلندمدت وحدت ملی تأکید کنیم.
کمتر از یک روز پیش از اعلام رسمی آتش‌بس و در واپسین حملات هوایی رژیم اسرائیل به خاک ایران، بخش‌هایی از زندان اوین هدف قرار گرفت که منجر به شهادت دست‌کم ۷۹ نفر از مراجعان، کادر اداری و بهداری زندان، سربازان وظیفه، ساکنان منطقه اوین و شماری از زندانیان شد.
با چشم‌پوشی از کوتاهی … مبنی بر امکان آزادسازی موقت برخی از زندانیان درشرایط جنگی، طبق مصوبهٔ شمارهٔ ۱۲۱ شورای عالی قضائی در ۱۲ دی ماه ۱۳۶۵، انتظار می‌رفت لااقل این مهم پس از حملهٔ وحشیانهٔ رژیم به زندان اوین، میسر شود اما نه‌تنها این مصوبه محقق نشد بلکه شمارقابل توجهی از زندانیان به طرز نامحترمانه‌ای به زندان‌های تهران بزرگ (فشافویه) و قرچک ورامین منتقل شدند و هم‌اکنون در وضعیت اسفناکی به سر می‌برند چراکه این مراکز از حداقل استانداردهای زیستی برای زندانیان برخوردار نیستند و حتی فاصلهٔ نزدیک‌ترین بیمارستان به زندان تهران بزرگ نیز حدود ۴۰ کیلومتر است که درشرایط اورژانسی قابل قبول نیست.
حوادث اخیر لزوم یک بازنگری بنیادی در سیاست امنیتی جمهوری اسلامی را نمایان می‌کند. چرا که معتقدیم که امنیت تنها امنیت دولت و اعضای آن نیست بلکه آحاد ملت باید بتوانند زیستی درخور و ایمن را تجربه کنند و پر واضح است که امنیت دولت بدون مشارکت همراهی گروه‌های مختلف مردم تامین نمی‌شود. در شرایطی که به اذعان مسئولین امر نفوذ در لایه‌های مختلف سیستم وجود دارد و در آخرین انتخابات مشارکت مورد انتقاد نیروهای مختلف درون ساختار بوده است سوال اصلی این است که چه کسی قرار است مطالبات بی‌پایان، بحران‌های عمیق و خواست‌های عمومی را نمایندگی کند؟
در شرایطی که فهم ملت ایران در عدم همراهی با متجاوز و نیروهای هم راستایش در داخل به اوج خود رسید آیا وقت آن نرسیده که مجرایی برای نفس کشیدن کنش‌گران ملی و نیروهای مردمی باز شود.
حمایت بخش بزرگی از اپوزیسیون ساختار حاکم از نیروهای مسلح و تمامیت ارضی نشان داد که تمامی مخالفان و منتقدان بر خلاف تبلیغات رسمی حاکمیت نه جیره خوار، پروژه بگیر و وابسته بلکه دلسوز نیز بوده و هستند. زندانی سیاسی محکوم به اعدامی که موضع‌گیری بر علیه دشمن متجاوز را بر کینه از ساختاری که محکوم به مرگش کرده بر می‌گزیند بسیار مترقی است اما مسئولیت حاکمیت اسلامی در برابر حقوق زندانیان، مخالفان و منتقدانش چگونه بوده است؟
این صحبت‌ها در شرایطی است که بخش زیادی از نهادهای مترقی در دانشگاه و بیرون از آن سرکوب و نابود شده‌اند و هیچ تریبونی برای آنان که دلسوزانه حاکمیت را در جهت منافع ملی نقد یا نفی می‌کنند وجود ندارد. قاعدتا زندانیان سیاسی نماینده بخش کثیری از این نیروها هستند.
در این سال‌ها به جای تمرکز سیستم امنیتی بر حفظ امنیت شهروندان و کاهش نفوذ امنیتی بیگانه شاهد آن بودیم که افراد با نام و نشان مشخص که منتقد و مخالف سیستم بودند به اسم پیاده نظام دشمن مورد هجمه قرار گرفتند. ما معتقدیم فعالیت آشکار، علنی و شفاف همه نیروها دریچه‌ای به سمت امنیت ملی و دموکراسی است. جنگ اخیر به ما نشان داد که بدون تغییر رویکرد به سمت گروه‌های مردمی و حتی فضا دادن به مخالفان آشکار سیستم فعلی نمی‌توان بقای ملت و مردم را تضمین کرد.
از همین رو شعار آزادی زندانیان سیاسی را شعاری ملی و ضد استعماری و در جهت مقاومت در برابر نگاهی می‌دانیم که به جای تغییر از درون به سلاح‌های آمریکایی چشم دوخته است.
ما، اعضای انجمن‌های اسلامی غیروابستهٔ دانشگاه‌های سراسر کشور، بر این باوریم که میان آزادی زندانیان سیاسی و تقویت انسجام ملی رابطه‌ای مستقیم و معنادار وجود دارد.هنگامی‌که فعالان سیاسی از طیف‌های فکری گوناگون -چه زندانی و چه غیرزندانی- یک‌صدا تجاوز رژیم اسرائیل را محکوم می‌کنند، آزادی زندانیان سیاسی موجب کاهش شکاف میان حاکمیت و مردم و افزایش اعتماد متقابل می‌شود.
هم‌چنین تقویت روحیهٔ دفاع ملی با آزادی زندانیان سیاسی پیام روشنی به داخل و خارج کشور ارسال می‌کند: اختلافات داخلی کنار گذاشته شده و اولویت اول، دفاع از وطن است. از سوی دیگر، نگهداری زندانیان سیاسی در شرایط نامناسب، روایت‌های ضدنظام را گسترش داده و به تضعیف زیرساخت‌های امنیتی و فروپاشی انسجام داخلی دامن می‌زند.
علاوه بر این، اجرای آزادی زندانیان سیاسی می‌تواند چهرهٔ بین‌المللی ایران را در افکار عمومی و میان سازمان‌های بین‌المللی بهبود بخشد و فشارهای دیپلماتیک بر رژیم اسرائیل را افزایش دهد. بنابراین، در این برهه حساس که بسیاری از مردم به ماهیت سوگیرانهٔ ادعاهای غرب در دفاع از حقوق بشر پی برده‌اند، ضروری است قوه قضاییه و ریاست محترم آن با آزادسازی زندانیان سیاسی- و حتی بهره‌گیری از ظرفیت نخبگان سیاسی و دانشگاهی- انسجام ملی را تقویت و مدیریت بحران را تسهیل کنیم.
تشکل های امضاکننده:
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز
🔰انجمن اسلامی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
🔰انجمن اسلامی نسل نو دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یزد
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یزد
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سمنان
🔰انجمن اسلامی دانشجویان نو اندیش دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
🔰انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام(ره) دانشگاه علوم پزشکی اهواز
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز
🔰تشکل وحدت اسلامی علوم پزشکی یاسوج
🔰انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
انتهای پیام
