مفهوم بی‌تفسیر وطن | از شهرام شب‌پره تا عبدالکریم سروش
مهراب صادق نیا، جامعه‌شناس دین، در کانال تلگرامی خود نوشت: «تجاوز دوازده روزه صهیونیست‌ها به ایران عزیز فعلا تمام شده است. این‌که می‌گویم فعلا به این دلیل است که از ماهیت تبهکارانه و ددمنشانه‌ی رژیم اسراییل باید هر نوع تجاوزی را انتظار داشت. گذشته از پاسخ افتخارآفرین نیروهای مسلح ما به متجاوزان، همبستگی کم‌نظیر ایرانی‌ها در مواجهه با شرایط جنگی ستودنی بود.
عشق به ایران گروه‌های مختلفی را به هم پیوند داد. همه چیز به کنار رفت و وطن ماند. از شهرام شب‌پره و معین بگیرید تا علی دایی و رسول خادم؛ از عبدالکریم سروش و ملیحه محمدی بگیرید تا نفیسه کوهنورد و بهمن کلباسی و سیاوش اردلان، همه و همه به نام وطن گرد هم آمدند و همدلی کردند.
در این دوازده روز، همه بجز صدا و سیما یادشان رفت سیدمحمد خاتمی اصلاح‌طلب است یا اصول‌گرا. یادشان رفت صلاحیت لاریجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری تایید شد یا قالی‌باف. در این دوازده روز “ما” خیلی فربه‌تر شده بود. بزرگ‌تر از همیشه.
وطن مفهوم پُر کِششی‌ست. مسئولیّت می‌آورد و مراقبت. هم‌کاری می‌آورد و هم‌صدایی. وطن مثل ترانه‌ی کار است. ترانه‌ای که شالی‌کاران رشت موقع نشا می‌خوانند و یا ماهی‌‌گیران بوشهر موقع بیرون کشیدن تور. انرژی می‌دهد و هماهنگی می‌آفریند. وطن پیراهن تن ماست. خیمه امن و باغ وجودمان.
وطن مفهوم بی‌تفسیری‌ست که در آن هیچ اختلافی نداریم. همه معنای‌ش را می‌فهمیم. خود را در آن سهیم می‌دانیم و بی‌دلیل دوستش داریم؛ مثل مادر، مثل خودمان، و برای‌ش “خون دل‌ها می‌خوریم”. هیچ چیز به اندازه‌ی وطن نمی‌تواند همه ما را با همه‌ی تنوع‌های‌مان گرد هم بیاورد. بگذارید وطن هم‌چنان حرف مشترکمان باقی بماند.»
انتهای پیام
