ایران در گذرگاه تاریخ
محمدرضا یوسفی، استاد دروس خارج فقه حوزهی علمیهی قم، در کانال تلگرامی خود نوشت: «در حالی که بنا بود دور ششم مذاکرات ایران و امریکا در عمان برگزار شود، ایران در جمعه بیست و سوم خرداد، مورد تهاجم رژیم اشغالگر قرار گرفت.
به طور طبیعی ایران نیز در دفاع از کیان ملی خود به حملات متقابل دست زده است. پاسخ قاطع و کوبنده نیروی نظامی ایران می تواند موجب تغییر برخی معادلات منطقه ای شود. در این شرایط، تشدید تنشها میان اسرائیل و ایران، پیامدهای گستردهای برای ثبات منطقه و امنیت ملی ایران می تواند داشته باشد.
تجاوز آشکار اسرائیل هر چند از یک سو یک تهدید است. اما ایران می تواند آن را تبدیل به فرصت کرده و خود را در جهان به عنوان مدافع صلح معرفی کرده و از آن برای افزایش مشروعیت منطقهای بهره برده، از فشار بینالمللی بر اسرائیل برای پیشبرد اهداف استراتژیک بدون درگیری مستقیم بهره ببرد.
از این رو با رویکرد کاهش تنش در منطقه و حفظ و تحکیم امنیت ملی ایران، پیشنهادهای ذیل ارائه میشود:
اولین پیشنهاد، دیپلماسی فعال و همه جانبه است. ایران باید تلاش کند تا با توجه به فرصت پیش آمده، یک ائتلاف میان کشورهای منطقه اعم از عربستان، قطر، ترکیه و… برای ایجاد یک جبهه متحد علیه تداوم و گسترش جنگ ایجاد کند. این امر منجر به انزوای بیشتر اسرائیل و هزینه دارتر شدن حمایت غرب از اسرائیل خواهد شد. همچنین از ظرفیت سازمانهای بینالمللی و منطقه ای در این راستا استفاده شود.
ایران نباید راه مذاکره را ببندد. فراموش نکنیم ایران تجربه هشت سال دفاع و مقاومت در برابر تجاوز عراق را داشت. زمان مذاکره برای گرفتن امتیاز فوق العاده مهم است. تفاوت فاحشی میان آتش بس سال های ۶۱، ۶۴ و ۶۷ وجود دارد. بنابراین از گذشته درس بگیریم.
ایران نباید تحت تاثیر هیجانات و رفتارهای احساسی گروهی از تندروان قرار گیرد. طولانی شدن جنگ، هر چقدر خسارات زیادی به رژیم اشغالگر و متجاوز اسرائیل وارد کند، اما می تواند به زیرساخت های ما آسیب های زیادی وارد کرده، موجب عقب افتادگی بیشتر اقتصاد ایران شود. از این رو فعال کردن کانال های متعدد میانجی گر مورد اعتماد، در جهت آتش بس و بازگشت به میز مذاکره برای یک توافق شرافتمندانه لازم است.
دومین پیشنهاد به حوزه اقتصاد مربوط می شود. با توجه به تهاجمات دشمن و خسارات وارده و احتمال تداوم این جنگ، لازم است جهت مدیریت بحران برای تأمین کالاهای اساسی مانند نان، دارو، سوخت و غیره، کمیته ای با اختیارات مناسب تشکیل شود.
همچنین از آنجا که برخی خانوارها یا بنگاه های اقتصادی از این شرایط خسارت دیده یا می بینند، جا دارد دولت به توزیع هدفمند یارانهها اقدام کند. دولت می تواند از ظرفیت انگیزه های انسانی مردم نیز برای تامین منابع این هزینه ها استفاده کند.
پیشنهاد سوم به تلاش برای ایجاد انسجام اجتماعی اشاره دارد. گرچه نشانه های شکاف عمیق اجتماعی در ایران از مدتها آشکار بود اما این امر به وضوح در انتخابات های چند سال اخیر برای مقامات نظام روشن شد.
هر چند همکاری برخی افراد معدود با بیگانگان علیه حاکمیت ملی و عدم قدرت فهم تفکیک میان [دولت به معنای عام] و ایران برای کشور تلخ و ناگوار بوده است اما مردم هوشیار با وجود انتقادات […]، تلخی و مرارت زندگی خویش را فراموش کرده برای تمامیت ارضی همراه با [دولت به معنای عام] در مقابل با تجاوز بیگانه هستند.
[دولت به معنای عام] باید توجه داشته باشد که هیچ حکومتی بدون داشتن پایگاه های مردمی قوی نمی تواند تداوم داشته باشد و در برابر بیگانه بایستد. از این رو لازم است که [دولت به معنای عام] از فرصت به وجود آمده استفاده کرده و برای تقویت انسجام ملی در سیاست های گذشته خویش تجدید نظر کند. از این رو در این برهه حساس تاریخی از تمامی ظرفیت نخبگانی جامعه با گرایش های مختلف برای ایجاد هماهنگی در سیاست خارجی و کاهش اختلافات داخلی به طور موثر استفاده کند.
از رفتارها و شعارهایی که موجب تشدید دوقطبی می شود، پرهیز کند. توان انتظامی و امنیتی خود را متوجه حفظ امنیت ملی کرده و از رفتاری که خاطر شهروندان را جریحه دار می کند دوری نماید.
رسانه ملی ملزم شود تا به جای شعارهای افراطی و آوردن کارشناسان فیک، به ارائه تحلیلهای واقعبینانه از تهدیدها و راهکارها با بهره گیری از متخصصان اقدام کند.
رسانه ملی با تاکید بر تمامیت ارضی کشور که وجه مشترک همه مردم ایران است به تقویت روحیه مقاومت مدنی اقدام کند. ایران برای همه ایرانیان است امری که مدتهاست توسط گروهی تندرو به فراموشی سپرده شده است. انسجام اجتماعی سلاح برنده هر کشوری است.
در نهایت باید تاکید شود که راه سعادت این کشور، تعامل با جهان و داشتن رویکرد توسعه گراست. هزینههای انسانی، اقتصادی و امنیتی رویکرد ایدئولوژیک برای کشور سنگین است. ایران مسائل و دغدغه های خود را باید از طریق دیپلماسی فعال دنبال کند.»
انتهای پیام
