سروده‌ی غلامحسین معتمدی در سوگ افشین یداللهی
دکتر غلامحسین معتمدی، روانپزشک و شاعر و نوازنده پیانو، دوستی درازدامنی با دکتر افشین یداللهی داشت. آنها هر دو روانپزشک بودند و هر دو شاعر و در کنار آن بسیار به هم نزدیک و صمیمی.
به گزارش همشهری آنلاین، افشین یداللهی شب مهمان دکتر معتمدی و به گفته ایشان ساعت ۲۵ دقیقه به ۲ شب به طرف تهران راه افتاد اما تصادفی شگفت و نابهنگام او را از جامعه فرهنگی و ادبی ایران ستاند.
دکتر معتمدی می‌گوید بعد از فوت مهدی سحابی که از دوستان نزدیک او بود، مرگ افشین یداللهی که هم نابهنگام بود و هم آنکه بسی جوانتر از مرحوم سحابی، سخت متاثرش کرده است.
قطعه شعری را که احساس درونی‌اش نسبت به این فقدان فراوان‌تاثیر است را برای همشهری‌آنلاین ارسال کرده است که در پی می آید:
برای افشین یداللهی نازنین
چشمان زندگی را
می‌گشودی
به تماشای ما و جهان
تا ایران را
بسرایی
وطن را
بر لبان همه بنشانی
و عشق
بهانه‌ی بودنت بود
که از کلام تو جان می‌گرفت.
اکنون،
دیدگان مرگ را بگشای
ببین که نیستی!
و نبودنت را
ترانه‌ای ساز کن
که هیچکس را
تاب شنیدن آن نیست.
غلامحسین معتمدی
۱۳۹۵/۱۲/۲۵
انتهای پیام
