مذهب معطوف به قدرت | محمدرضا یوسفی

محمدرضا یوسفی، استاد دروس خارج فقه حوزه‌ی علمیه‌ی قم در کانال تلگرامی خود نوشت: «در یادداشت قبلی از نگرش دینی و شیعی جدید سخن رفت. از مهمترین ویژگی های این نگرش، قدرت محور بودن است. این جریان به یک باره خلق نشده است؛ جریانی است که چند دهه به طور منظم فعال بوده و اکنون مروجان آن، تصور می کنند زمان میوه چینی آن فرا رسیده است.

از این دیدگاه، مهمترین مولفه های انقلاب ایران: مهدویت، استکبارستیزی و ولایت پذیری است( فارس، ۱۱ / ۲ / ۱۳۹۰). معنای ولایت پذیری، پذیرش کامل قلبی ولایت فقیه برای همه مردم و به ویژه دست اندرکاران نظام است. چیزی که امروزه به خالص سازی تعبیر می شود. به عنوان مثال، یکی از منادیان این تفکر دو روز قبل از انتخابات مجلس نهم بیان می کند که شورای نگهبان باید با معیار ولایت پذیری، صلاحیت کاندیداها را بررسی کند تا انتخابات، رقابت میان ولایت پذیران باشد. ( ۹ / ۱۲/ ۱۳۹۰).

پناهیان در همانجا اینطور تعبیر می کند «کاندیداها بر اساس اینکه کدامیک در اجرای فرامین مقام معظم رهبری مقدم ترند به رقابت می‌پردازند» ( ۹ / ۱۲ / ۱۳۹۰). نتیجه این تفکر، تمرکز قدرت و نفی تحزب و نفی تنوع فکری و سیاسی در ساختار حکومتی است.

دستیابی به تمرکز قدرت نیازمند بسترسازی مناسب و ابزارهایی است که بتواند چنین هدفی را تامین کند. بر این اساس، هدف از تشکیل و توسعه هیئت های خاص عزاداری در چند دهه اخیر، ایجاد یک شبکه جریان ساز، مقتدر و سیاسی بوده است. البته کسب قدرت با هدف مقدمه ظهور تعبیر شده است. وی بیان می کند که « هیئت به معنای زندگی جمعی یعنی شبکه و جریان سازی است که مقدمه ساز ظهور بوده… اصولا هیئت نمی تواند سیاسی نباشد. در هیئت باید به مقوله قدرت توجه داشت (سایت دیده بان ایران،  ۲۹ / ۲/۱۴۰۱)

این پرسش مطرح می شود که چرا در این دیدگاه دینی، به دست گرفتن قدرت از اهمیت به سزایی برخوردار است. در پاسخ باید گفت که از منظر این جریان فکری، فعالیت فرهنگی بدون اتکاء به قدرت، موفقیتی نداشته، اثرش بسیار ناچیز و دیربازده  است. از این رو عنصر قدرت را کلیدی می داند. پناهیان کلیدی بودن عنصر قدرت در ترویج دین را چنین بیان می کند « قدرت موجب میشود تا گروهی از روی اعتقاد پذیرا باشند عده ای مرعوب و عده ای تحت تاثیر بازی قدرت خواهند شد» ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱). بنابراین با وجود قدرت، گروهی تحت تاثیر آن، متقاعد شده و گروهی نیز مرعوب شده و گروهی نیز تحت تاثیر بازی قدرت خواهند شد. وی نتیجه می گیرد که « باید قدرت را به دست آورد تا بتوان اندیشه ها را دنبال کرد…  همه آنهایی که کار فرهنگی میکنند بدون بحث از معادله قدرت، سرکارند» ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱).

او تأثیرگذاری گسترده را دلیل اهمیت قدرت بیان می کند. دلیل نخست، بهره گیری از روایت « الناس بأمرائهم أشبَهُ مِنهُم بِآبائهم» است. چرا شباهت مردم به صاحبان قدرت بیشتر از شباهتشان به پدران خویش است؟. وی پاسخ می دهد که « چون ( قدرت) همۀ عوامل زمان را به کار میگیرد یکی از این جهت که خود انسانها قدرت را دست کسی ببینند او را منطقی تلقی میکنند یا مرعوبش میشوند یا متأثر از بازیهای او می شوند و شبیه آن چیزی میشوند که او طراحی کرده … حالا کار تربیتی مقدم است یا کار سیاسی؟» ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱). دلیل دیگری که ارائه می شود عملکرد پیامبر در مدینه است به اعتقاد وی پیامبر مدینه را در ۹ سال اول به سان یک پادگان اداره می کرد کسی که به مدینه ورود می کرد، حق خروج نداشت و پیامبر از این طریق توانست دین جدید را تثبیت و گسترش دهد. ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱). این یک تحریف صریح تاریخ برای پیشبرد اهداف سیاسی است.

او با این نگاه و هدف گذاری انجام شده، هیئت ها در این نگرش بسیار مهم هستند. آنان ابزار تحقق این هدف می باشند. وی معتقد است که برای تحقق این هدف، کار فرهنگی هیئتی ها کافی نیست. باید هیئت ها، تشکیلاتی، متحد و معطوف به قدرت و ثروت عمل کنند. او می گوید «اینکه ما فقط کار فرهنگی انجام دهیم و در انجام امور مالی اقتصادی و سیاسی باهم اتحاد نداشته باشیم در زمان ظهور حضرت مهدی (عج) دچار مشکل میشویم … ما باید نیروها را برای پولدار شدن و رییس شدن تربیت کنیم»( اعتماد، ۳ / ۱۰ / ۱۴۰۲) به اعتقاد او، از این طریق است که زمینه سازی ظهور امام زمان رخ می دهد و این قدرت و ثروتی که توسط هیئتی ها به دست می آید در خدمت امام زمان به کار خواهد رفت. ( اعتماد، ۳ / ۱۰ / ۱۴۰۲)

او با توجه به نکات یادشده، این نگرش به نام دین، خواهان تسخیر کامل قدرت بوده و برای قدرت نوعی قداست قائل است. نقد آن در این فرصت نمی گنجد.»

انتهای پیام