رفسنجانی نماد عقلانیت | آیا با فتنه گر خواندن آنان موضوع حل مى شود؟

دکتر عباس شیری، عضو هیات علمی دانشگاه تهران در یادداشتی تلگرامی با عنوان «رفسنجانی نماد عقلانیت»، نوشت: فوت نابهنگام هاشمی رفسنجانی مى تواند به عاملى برای آشتى ملى و همبستگی اجتماعى تبدیل شود. تشییع میلیونی امروز بیشتر از هـر چیز نشان از حضور قدرتمند دو جریان عمده سیاسى و اجتماعى در ایران دارد، واقعیتى که نمی تواند انکار شود.

از یکسو اصول گرایانى که داراى لایه هاى میانه رو و تند رو هستند، امروز مراسم رسمى را کاملا در اختیار و کنترل داشتند و با شعارهایى در حمایت از رهبرى در همه جا دیده مى شدند. و نیروهای اصلاح طلبان و طرفداران جنبش سبز هم آمدند و آشکارا شعار مى دادند و از خاتمى و میرحسین موسوی حمایت مى کردند.

معترضان به انتخابات ۸۸ نشان دادند نه تنها از تعداد آنها کاسته نشده بلکه هـیچ تغییرى در نگرش آنها به وجود نیامده است. آنان در انتخابات ۹۲ و ۹۴ هم در پای صندوق هاى رأى رفتند و از مواضع خود عقب ننشسته اند.

آیا باید حضور آنان را به عنوان واقعیت و بخشی از شهروندان پذیرفت؟ آیا آنان را باید به ورطه تندروى و شعارهاى ساختارشکنانه کشاند و متعاقبا به زندان محکوم کرد و حذفشان کرد؟ آیا چنین امرى امکان پذیر است؟ آیا با فتنه گر خواندن آنان موضوع حل مى شود؟

هفت سال از حوادث ۸۸ مى گذرد، کمى واقع بینانه به این موضوع نگاه کنیم. چه تغییراتى در نگرش این بخش از اجتماع ایجاد شده است؟

مراسم هاشمى، مى تواند نقطه اى براى بازگشت از زیاده روى ها باشد. ما بیش از گذشته نیازمند به آشتى ملى و همبستگی اجتماعى هستیم. گسترش فقر و فساد در کشور، رکود اقتصادى و افزایش ناامیدی و … در داخل و وضعیت همسایگان، جنگ هاى داخلی در کشورهاى اسلامى، روى کار آمدن ترامپ در آمریکا در خارج، نشان از عمق مشکلات مى کند.

از طرفى شخصیت هاى تاثیر گذار ملى و رهبران جناح هاى اصلى سیاسى کشور پا به سن گذاشته اند و از میانگین سنى هشتاد سال برخودارند. و در چند سال آینده ممکن است یا فوت کنند یا عملا به دلیل کهولت سن قادر به انجام فعالیت خاصى نباشند. اگر روند جارى همین طور دنبال شود در آینده نه چندان دور ممکن است شکاف اجتماعى، منجر به رؤیایی بیشتر دو طیف اصلى در اجتماع شود که قابل مدیریت و کنترل نباشد.

امروز در وضعیت امنیت کامل و تسلط بر امور موقعیت براى آشتى ملی و همبستگی اجتماعى وجود دارد. کافى است کمی گذشت داشته باشیم و از اصرار بر نظرات خودمان کوتاه بیاییم، اقرار به اشتباهات هم لازم نیست، بازگشت به گذشته مهم ترین مانع در مسیر آشتى ملى است. الاسلام یجب ما قبله، علت موفقیت پیامبر ص هم نادیده گرفتن گذشته ها و بخشش و رحمت بود. یادآوری مکرر کینه هاى بدر و حنین ویژگى بنی امیه بود که در نهایت هم اعظم المصائب عاشورا را ایجاد کرد و انتقام بعد از انتقام.

امیدوارم از این فرصت استفاده شود، بزرگان با کرامت و بزرگواری و البته دیدن دوران بعد از خود، زمینه هر کینه وزى و انتقام جویی را از بین ببرند و در راه آشتى ملى و همبستگی اجتماعى، سرمایه هاى خود را بکار گیرند؛ الصلح خیر.

انتهای پیام