خاطرات هاشمی ۱۲ بهمن سال ۷۹ | درگیری شدید بین دو نماینده‌ی «تُند چپ» در مجلس
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۱۲ بهمن سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:
چهار‌شنبه ۱۲ بهمن 1379 | 6 ذیعقده ۱۴۲۱ 31 ژانویه ۲۰۰۱
پیش از ظهر، برای مراسم ۱۲ بهمن روز رحمت، به مناسبت ورود امام به کشور بعد از سال‌ها تبعید، به مرقد امام رفتیم. حسن‌آقا خمینی، خیرمقدم گفت و صحبت کوتاهی داشت. من هم سخنرانی مفصلی در مورد اهمیت ۱۲ و ۲۲ بهمن و فرازهای مهم انقلاب، از لحاظ شکل و محتوا کردم.[۱]
آقای مجید انصاری، [رئیس‌کمیسیون تلفیق و برنامه و بودجه] گفت، امروز در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، درگیری شدیدی بین آقایان [اکبر] اعلمی، [نماینده تبریز] و [رجبعلی] مزروعی، [نماینده اصفهان] که هر دو از افراد تُند چپ هستند، پیش آمد و فضای مجلس با این درگیری‌ها بد شده است. پریروز هم جمعی از نمایندگان با هیأت‌رئیسه و شخص‌آقای [مهدی] کروبی، [رییس‌مجلس] درگیر شده بودند که منجر به استعفای آقای [اسماعیل] جبارزاده، [نماینده تبریز] از هیأت رئیسه شد.
دو نامه متناقض، بر سر مسائل قوه قضاییه، از مجلس صادر شده است. اکثریت، رفتار دادگاه‌ها را محکوم کرده‌اند و اقلیت، دادگستری تهران را تأئید کرده‌اند. بحث بر سر دادگاه قتل‌های زنجیره‌ای، کنفرانس برلین، مدیران مطبوعات و [مصطفی] تاج‌زاده، [معاون سیاسی وزارت کشور و رئیس ستاد انتخابات کشور]، تُند و مشاجره‌ای است. رسانه‌های خارجی هم به شدت برای تضعیف قوه قضاییه فعال‌اند. عصر، آقای [محمود] امجد، از روحانیون تهران آمد و فعالیت‌های تبلیغی خود را توضیح داد و از کتاب‌های تفسیر من خواست.
شایعاتی در موارد توافق اسراییل و دولت خودگردان فلسطین پخش شده که هر دو طرف، بخشی از آن را تکذیب کرده‌اند. در اندونزی، اوضاع به سوی تشنج و برخورد پیش می‌رود. ارتش تهدید به دخالت‌کرده و خواسته جناح‌های سیاسی، دست از نزاع بردارند و به اصلاح امور کشور بپردازند. در مجلس ترکیه که معمولاً درگیری وجود دارد، درگیری اخیرشان، باعث مرگ یک نماینده شده است. دادگاه بین‌المللی، در محاکمه دو تبعه لیبی، یکی را تبرئه کرده و یکی را به حبس ابد محکوم کرده است و قاعدتاً لیبیایی‌ها از اقدام به تحویل دو متهم سقوط هواپیمای لاکربی پشیمان‌اند. آمریکا گفته است، تحریم‌ها ادامه می‌یابد.
[۱] – در بخشی از این سخنرانی آمده است: «امام با هواپیمایى که از خودشان نیست و با عبور از مسیرهایى که در اختیار خودشان نیست و ورود در فرودگاهى که در اختیار خودشان نیست و آمدن در شرایطى که هنوز مسئولیت رسمى امنیت با مردم نیست و با دولتى است که نقطه مقابل انقلاب هست و خیلى از مسائل دیگر، آمدند. این اقدام واقعاً یک خطرپذیرى فوق‌العاده است. هم براى ما که اینجا مى‌خواستیم اصرار کنیم و هم براى امام که مى‌خواستند تصمیم بگیرند، تصمیم مشکلى بود. بالاخره با تصمیم امام این مشکل حل و قرار برآمدن امام شد. اینجا دست دولت و عوامل رژیم رو شد؛ چون با آمدن امام مخالفت کردند. تا آن لحظه مخالفت نمى‌کردند و به لباس دلسوزى مى‌گفتند، اما این بار ایستادند و گفتند که اجازه نمى‌دهیم امام بیاید. مسأله حاد شد که منجر به یک درگیرى خونین در دانشگاه تهران، گردید. سران روحانیت مبارز آن زمان در دانشگاه جمع شدند و مردم هم در اطراف دانشگاه به تظاهرات پرداختند و فشار را زیاد کردند. آن حرکت نشان داد که مردم کوتاه نمى‌آیند و بالاخره دولت را مجبور کردند که على‌رغم برنامه‌اى که داشت، بپذیرد و پذیرفت و امام آمدند.» رجوع کنید ←کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های ۱۳۷۹»، دفتر نشر معارف انقلاب، ۱۴۰۱.
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام
