حقوق‌های نجومی و وظیفه دولت

محمد کاظمی، نماینده ی ملایر در مجلس در یادداشتی در روزنامه ی اعتماد نوشت:

واقعیت آن است که ما در اکثر حوزه‌ها و زمینه‌ها با مشکلاتی عمیق روبه‌رو هستیم، چنانچه هر از گاهی یکی از معضلات چون کوه آتش‌فشانی فوران می‌کند و همه را درگیر خود می‌سازد. موضوع حقوق‌های نجومی برخی از مدیران دولتی تنها یک نمونه از نابسامانی‌ها و فسادهای اقتصادی است که گریبان دولت و ملت را گرفته است. گسل‌های فعال فراوانی خصوصا در بخش اقتصاد وجود دارد که هر آن ممکن است یکی از آنها زلزله‌ای مهیب بیافریند. نمونه دیگر آن ورشکستگی شرکت‌ها و کارخانه‌های بزرگ و کوچک است که بعضا بیش از نیم‌قرن نیازهای کشور را برآورده ساخته، اشتغال و رونق فراهم می‌کرده‌اند. متاسفانه شلختگی، افسارگسیختگی، فرار از ضابطه‌ها، منفعت‌پرستی، ترجیح منافع شخصی و گروهی و نداشتن برنامه و نگاه بلندمدت و کارشناسانه که در دولت دهم به اوج خود رسید و عجیب اینکه همواره حمایت شد عوارض وخیم خود را یکی پس از دیگری نشان می‌دهد و جالب و گزنده آنکه برخی سودای استفاده سیاسی از آن را کرده، دانسته یا ندانسته کشتی را سوراخ می‌کنند که همه در آن نشسته‌ایم. افشاگری‌های جهت‌دار و تجاهل عامدانه از زمینه‌های گذشته آن اگر یک آسیب به دولت بزند، یک آسیب هم به نظام و حتی جامعه خواهد زد و توفان بی‌اعتمادی همه‌چیز را در بر خواهد گرفت. دولت معقول یازدهم در برابر بهمنی از نابسامانی‌ها که تازه سر باز کرده‌اند قرار گرفته است و انتظاری فراتر از او می‌رود. این دولت باید بداند که در میدان مین پا گذاشته است و احتیاط عمیق، چابکی و دقت با واکنش سریع لازم دارد. اگر بنا باشد که غافلگیر شود یا حساب کوچک‌ترین جزییات را نکند هر آینه امکان دارد که آسیب به جانش افتد و مخالفانش میوه مقصود را بربایند. عدم رسیدگی به حقوق‌های نجومی از همان ابتدای تصدی یک اشتباه فاحش هم سیاسی و هم آرمانی است. حتی اگر امکان سوءاستفاده مخالفان دولت نبود چگونه می‌شود به کظّهِ ظالمٍ، و سغبِ مظلوم* صبری ۳ ساله کرد؟ اینک که به هر حال پرده از این زخم برداشته شده است باز هم صداقت، صراحت و سرعت واکنش دولت امری ضروری است و حتی تصور عبور از این موج بلند بدون رسیدگی دقیق و اطمینان بخش برای مردم تصوری ساده‌لوحانه و خسارت‌ساز است. چرا دولت باید هزینه گران و سنگین پرخوری عده‌ای بی‌مسوولیت و بی‌ملاحظه آن هم در شرایطی سخت و نفسگیر را بدهد؟ بگذاریم حداقل در اینجا با برخوردی قاطع و شفاف مردم طعم شیرین عدالت را بچشند و از اعتماد به دولت راضی و مفتخر شوند و بر حمایت خود بیفزایند و یک بار تهدید به فرصت تبدیل شود. بگذاریم بی‌مبالاتی نسبت به بیت‌المال و ایجاد زمینه برای رانتخواری‌ها و اختلاس‌های میلیاردی، ورشکستگی گسترده کارخانه‌ها و شرکت‌های مولد و کوچک شدن سفره مردم برای معجزه هزاره سوم و حامیانش بماند که هنوز یک عذرخواهی اساسی و تاریخی به مردم بدهکارند. این واقعیت که مردم ما اهل درک و فهم مشکلات طبیعی هستند انکارناپذیر است ولی آنان هرگز از سوءاستفاده‌کنان و فرصت‌طلبان و آلودگان به لقمه حرام و صبر‌کنندگان به ستم گذشت و اغماض نمی‌کنند. این امکان وجود دارد که برخی به مدعیان سیاست‌پیشه کنونی که کارنامه سکوت‌شان در شخم زدن بیت‌المال بر همه هویدا است بنگرند و از بازتاب گسترده افشای فیش‌های حقوقی نجومی غفلت کنند. در حال حاضر این موضوع در جامعه به‌شدت مطرح است و اکثریت مردم مجدانه موضوع را پیگیری می‌کنند و منتظر نتیجه هستند. دولت و اصلاح‌طلبان در این مسائل نه‌تنها به انفعال نباید گرفتار شوند که از موضع مدعی باید بدون لکنت زبان از حقوق مردم دفاع کنند و رودربایستی احتمالی را به کناری نهند. سرچشمه و خواستگاه اصلی و ابتدایی اصلاح‌طلبان واقعی خط امامی بود که بر ساده‌زیستی و عدالت محوری تاکید می‌کرد و اتفاقا اکنون بیش از دیگران باید بر آن تاکید کنند و توده‌های مردم را نه به صورت شعاری که با بینش مسوولانه و مدبرانه و دلسوزانه نمایندگی کنند. محروم‌نوازی، همدلی و همدردی با اکثریت جامعه و درک خواسته‌ها و تمایلات آنها خصوصا با انضباط مالی و وسواس پیرامون خزانه کشور کهنه‌شدنی نیست. کسانی که سرگرم چرب و شیرین دنیا شده از آرمان‌های مردم و ارتقای سطح معیشت آنها غافل شده‌اند قطعا به دموکراسی و پیشرفت هم کمکی نخواهند رساند.

*«… و ما أخذ‌الله علی العُلماء، أن لا یقارُّوا علی کظّهِ ظالمٍ، و لا سغبِ مظلومٍ…»
فرازی از نهج‌البلاغه

انتهای پیام

بانک صادرات

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا