چرا مراقب آنچه می‌گوییم نیستیم؟

یادداشتی از محمود سریع القلم را به نقل از وبسایت این استاد دانشگاه شهید بهشتی می‌خوانید:

سی علّت

۱-چون کتاب نمی خوانیم؛

۲-چون اهمیتِ رشد شخصیت، حتی ده درصدِ نظام آموزشی نیست؛

۳-چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن؛

۴-چون تربیتِ خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی؛

۵-چون نیاموخته ایم حرف زدن، مسئولیت دارد؛

۶-چون وقتی به پول می رسیم احساسِ قدرت می کنیم؛

۷-چون وقتی به قدرت می رسیم احساسِ برتری می کنیم؛

۸-چون عموماً دو هدفِ کلیدی را در زندگی دنبال می کنیم: پول و شهرت؛

۹-چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد؛

۱۰-چون اصلِ نگاه به انسانهای دیگر ابزاری است؛

۱۱-چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می رسند؛

۱۲-چون بی احترامی به انسانها در جهان سوم خیلی پی آمد ندارد؛

۱۳-چون نیروهای احساسی بر عقلِ محاسبه گر غلبۀ نود درصدی دارند؛

۱۴-چون فکرِ قبل از سخن، فرصتِ تمرین ندارد؛

۱۵چون افراد، جوگیر می شوند؛

۱۶-چون تعدادِ Follower به مراتب مهم تر از داشتنِ پِرنسیپ است؛

۱۷-چون معلوم نیست مسئول تربیتِ مدنی کیست؛

۱۸-چون تربیت، از خانواده و کلاسِ درس به جهان مجازی منتقل شده است؛

۱۹-چون عنصر “زمان” در سخن گفتن تعطیل است؛

۲۰-چون بی ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است؛

۲۱-چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است؛

۲۲-چون درناخودآگاهِ افراد، بخشِ رعایتِ حقوقِ دیگران قفل است؛

۲۳-چون گروه های مرجع فرهنگی در جامعه تغییرکرده اند؛

۲۴-چون روان شناسی فهم دیگران در بسیاری ازافراد ضعیف است؛

۲۵-چون زرنگی های دمِ دست مهم تر از میراثِ شخصیتی است؛

۲۶-چون تصورمی کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی شوند؛

۲۷-چون احساسِ تعلق به یک جامعۀ سالم، خیلی ضعیف است؛

۲۸-چون زندگی امری جدی نیست؛

۲۹-چون به دوامِ واژه های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم؛

۳۰-چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی توانند بنویسند.

انتهای پیام