سکوت هم‌زمان مقام‌های دولتی و جامعه‌ی مدنی
عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت اصلاحات در یادداشتی تلگرامی نوشت:
ابتدا به این دو گزارش توجه کنید.
گزارش اول:
۵۷۳ روز گذشت؛ امروز ۲ تن دیگر از خدمه لنج «فروزانمهر» فوت کردند.
۵۷۳ روز از اسارت و گروگان‌گیری ۲۱ ملوان و صیاد ایرانی به دست دزدان دریایی سومالیایی گذشت و تا به امروز هیچ مقام و نهاد ایرانی در این باره اقدامی نکرده و حتی حاضر به اظهار نظر نشده است.
بهمن ۱۳۹۳، ۲۱ ایرانی از استان سیستان و بلوچستان به همراه لنج صیادی «ابراهیم فروزانمهر» (یکی از اعضای شورای شهر کنارک سیستان و بلوچستان) برای صید راهی آب‌های آزاد شدند.
آنها پس از حدود ۲ ماه کار صیادی در ششم فروردین ۱۳۹۴ در حال بازگشت به ایران بودند که مورد حمله‌ی یک گروه از دزدان دریایی قرار می‌گیرند و تمامی ۲۱ خدمه ی لنج و بخشی از اموال این لنج که ارزش مالی داشت را می‌ربایند و از خانواده‌های خدمه ی لنج درخواست ۱۵۰ هزار دلار پول میکنند.
در این ۵۷۳ روز ۶ نفر از خدمه لنج در وضعیت نامناسب بهداشتی و خوراکی فوت کرده‌اند. ۴ نفر از آنها موفق به فرار شدند و ۲ نفر دیگر هم امروز فوت کرده اند. با این حساب تعداد ایرانی هایی که در اسارت فوت کرده اند به هشت تن رسید.
بسیاری از این افراد با یکدیگر نسبت فامیلی دارند. از جمله خانم صباحی همسر «جمال‌الدین دهواری» گفته است که همسرش به همراه برادر و خواهرزاده اش در این لنج بوده‌اند و حالا او نان‌آور خانواده است و باید به تنهایی مخارج ۳ دختر نوجوان خود را تامین کند و تا کنون هیچ مقام دولتی برای آزادسازی گروگان‌ها هیچ اقدامی نکرده است.
۱۵۰ هزار دلار برای آزادسازی ۹ نفر باقی‌مانده در گروگان دزدان دریایی یعنی نفری حدودا ۱۶ هزار دلار؛ دو سال پیش دولت ایتالیا به ازای آزادسازی دو دختر جوان ایتالیایی که توسط گروه تروریستی النصره به گروگان گرفته شده بودند ۱۲ میلیون یورو پرداخت کرد؛ اقدامی که انتقادات بسیار زیادی را در رسانه‌های ایتالیایی به دنبال داشت اما دولت ایتالیا اعلام کرد به منظور حفظ جان و حرمت شهروندان کشورش حاضر به پرداخت این مبلغ و آزادسازی آنها شده است.
۵۷۳ روز از اسارت ۲۱ ایرانی که ۵ نفر از آنها در این مدت در شرایط بسیار نامناسبی فوت کرده اند و ۴ نفر هم خودشان شخصا با وجود خطرات بسیار زیاد فرار کرده‌اند، می‌گذرد؛ تا به امروز هیچ مقام دولتی در این رابطه اظهار نظری نکرده است.
هر از چندگاهی برخی رسانه‌ها با خانواده‌ی خدمه ی این لنج گفتگو میکنند و هر بار یک تیتر تکراری «… روز گذشت؛ هیچ مسوولی پیگیری نمی‌کند»…
آیا واقعا جان ۹ شهروند ایرانی ارزش پرداخت ۱۵۰ هزار دلار یا دستکم ایجاد یک موج رسانه‌ای و تلاش نظامی برای آزادسازی آنها را ندارد؟
چرا هیچ مقام دولتی تا کنون خود را در این مورد پاسخگو ندانسته است؟
به همین راحتی امروز دو نفر دیگر فوت کرده اند و ما حتی نام آنها را نمی‌دانیم…
گزارش دوم:
«برخی خبرها حاکی از مرگ دو ملوان سیستان و بلوچستان در سومالی است.
این دو ملوان در چنگ دزدان دریایی سومالی اسیر بودند و اکنون خانواده هایشان اظهار می کنند که این دو نفر بر اثر گرسنگی جان باخته اند.
یک منبع آگاه گفت: دو سال پیش خدمه یک لنچ صیادی کنارک به چنگ دزدان سومالیایی گرفتار شدند که دزدان دریایی برای آزاد سازی آنان از خانواده هایشان درخواست پول کرده بودند.
وی افزود: ملوانان جان باخته ایرانی هشت نفر هستند که شش نفر آنان از حدود هشت ماه اخیر به تدریج در اسارت دزدان سومالیایی جان باخته اند و دو نفر آنان هم در روزهای اخیر فوت کرده اند.
این دو ملوان اهل کنارک و نیکشهر هستند.
با این وجود، هنوز مقامات رسمی این خبر را تایید نکرده اما گفته می شود ناوگان ارتش جمهوری اسلامی ایران در خلیج عدن مستقر و در حال پیگیری این موضوع است.
برخی شنیده های حاکی از آن است که ملوانان فیلیپینی هم همراه ملوانان ایرانی اسیر شده بودند که دو روز پیش آزاد شدند اما ملوانان ایرانی به خاطر فشار عربستان بر دولت سومالی آزاد نشدند.»
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا هیچکس از سرنوشت این هموطنان زحمتکش بلوچ اطلاعی نیافته است. مقام های دولتی نخواسته اند مردم خبردار شوند. نمی دانم چرا؟ اما جامعه مدنی ایران کجاست و چرا به سرنوشت هموطنان خود بی اعتناییم؟
همتی لازم است تا با کمک یکدیگر به نجات هموطنان دربند بپردازیم!
چگونه؟
نمی دانم!
انتهای پیام
جناب رمضان زاده، مگر نمیدانید که مردم را فقط برای منافع خود و در زمانی که محتاج آنها هستند، مردم و انسان حساب میکنند!؟ کیست که نداند جان تک تک مردم (آحاد ملت) برایشان پشیزی ارزش نداشته و ندارد؟ البته تا وقتی این دیدگاه هست، همین آش است و همین کاسه!
اینگونه مسائل ظرایف بسیاری دارد و مسئله به این سادگی نیست برادر من. ایتالیا اولاً می تونه اون پول رو بده، ثانیاً اون ور دنیاست و احتمالش پایینه که دوباره این اتفاق برای شهروندانش بیفته؛ اما فکر این رو بکنید که اگه ما با این درخواستها موافقت کنیم فردا هیچ ماهیگر و صیادی در دریای عمان امنیت نخواهد داشت… از دکتر رمضان زاده تعجب می کنم که به این موضوع از دید راهبردی نگاه نکرده اند.