کوچ اجاره نشینان به حاشیه
منیره چگینی در آرمان ملی نوشت: «در به در به دنبال یک سقف به هر قیمتی، حتی بیش از حقوق ماهیانه» این روایت میلیونها نفر است که در هوای گرم تابستان از این املاکی به آن املاکی، با استرس در رفت و آمد هستند و پس از چند روز نیمی از آنها با دیدن اجاره خانهها، به خارج از شهر میروند تا شاید دهها کیلومتر آنطرفتر از محل کارشان یک سرپناه پیدا کنند. امروزه با افزایش اجاره بها آنچه مشهود است، گستردهتر شدن پهنه حاشیه نشینی و تراکم شدید جمعیت در این شهرهای بدون امکانات است.
در شهرستانهای ملارد، شهرری، سرآسیاب، مهرشهر، فردیس، ورامین، پرند و پردیس و… آنقدر مشتری خانه وجود دارد که میتوانند این شهرستانها با کمترین امکانات، تبدیل به شهری مجزا یا حتی استان شوند. در شرایطی که افزایش اجاره بها از سوی دولت ۲۵ درصد اعلام شده، اما مالکان بیتوجه به این قانونی تا ۲۰۰ درصد، افزایش اجاره بها را در مرکز تهران اعمال کردهاند. این موضوع را میتوان در صحبتهای مردم و مشاوران منصف املاک بهوضوح مشاهده کرد، در فصلی که به فصل پیک اثاث کشی شهرت دارد، بنگاهها از رکود کاریشان سخن میگویند و مردم هر سال برای پیدا کردن یک سقف ناامیدتر میشوند. صحبت از کوچ مردم به حاشیه تهران و دیگر کلانشهرهاست، آنهم در روزهایی که پروژههای مسکن سازی دولت یازدهم، دوازدهم با شکست روبهرو شد و قضاوت در مورد ساخت سالیانه یک میلیون مسکن دولت سیزدهم زود است. این موضوع را میتوان در صحبتهای یکی از شهروندان جستوجو کرد. رامین احدی، ساکن محله مولوی در تهران است و باور دارد از بُعد مسافت همینطور در حال پسرفت به مناطق حاشیهای تهران است» او میگوید: «۱۰ روزه که خودم و همسرم به دنبال یک خانه ۴۰ یا ۳۵ متری میگردیم، اصلا شبها خواب ندارم، صاحب خانه گفته که ملکش را برای پسرش میخواهد، اما من میدانم دروغ میگوید، چون املاکی گفته، خانه ۴۵ متری که سال پیش به ما ۲۰۰ میلیون تومان رهن کامل داده، امسال همین قیمت با ماهیانه ۳ میلیون تومان اجاره گذاشته است.» این شهروند که کارمند یک شرکت در میدان ونک است، میگوید: «هر روز برای رسیدن به منزل، یک ساعت در بی آر تی و در فشار جمعیت هستم و صبحها وضعیت بدتر است. امیدوارم دولت فکری بهحال ما کند. امیدوارم روزی مجبور نشوم به پردیس بروم.»
سکته قلبی برای افزایش اجاره
این شهروند در شرایطی از دلمشغولی و شب نخوابیها سخن میگوید که همین چند روز پیش بود که یکی از اهالی رسانه و خبرنگاران باسابقه روزنامه همشهری، به دلیل نبود سقف روی سر خود و خانوادهاش در فشار عصبی سکته قلبی کرد و جان باخت. روایت یاسین نمکچیان، شاعر و روزنامهنگار از زنده یاد فریدون بهرامی روزنامهنگار باسابقه این است: «کرایه خانهاش از ۸۰ میلیون پول پیش و پنج میلیون اجاره به دویست میلیون پیش و ۱۵ میلیون اجاره افزایش یافت. چند روز دنبال خانه گشت و گزینهای متناسب با بودجهاش پیدا نکرد. پنجشنبه رفت دنبال خانه، باز چیزی نبود. با غصه خوابید و دیگر هرگز بیدار نشد. این سرنوشت یک همکار مطبوعاتی بود.»
کوچ اجباری به حاشیه شهر
حمید سلیمی، که دارای سه فرزند دختر است، هر روز صبح از شهرستان کرج خود را به محل کارش در تجریش میرساند. او که کارگر یک رستوران است، به «آرمان ملی» میگوید: محل زندگی ما در ملارد و سرآسیاب تبدیل به یک خوابگاه شده است. محل زندگی برای ما معنا و مفهوم خود را از دست داده، چون خودم بیش از ۲ ساعت در مسیر رفت و ۲ ساعت در مسیر بازگشت به منزل هستم. از این رو نمیتوانم با خانوادهام وقتی را بگذرانم؛ وقتی به منزل میرسم آنقدر خستهام که معنای لذت در کنار خانواده را متوجه نمیشوم.» این مرد ۴۱ ساله در ادامه صحبتهایش میافزاید: «در مناطقی که زندگی میکنیم، مردم ملارد، سرآسیاب و اندیشه که اکثرشان در تهران و خارج از تهران مشغول کار هستند، به این شهرکها «خوابگاه» میگویند. من ساعت ۶ صبح از منزل بیرون میآیم، تا ۸صبح در شرکت هستم. به طور متوسط در مسیر رفت و برگشت اگر رانندگان منصف باشند و نرخ مصوب را بگیرند، ۴۴ هزار تومان در مسیر رفت و ۴۴ هزار تومان در مسیر برگشت فقط هزینه رفت و آمدم به محل کار میشود و اگر ۵ روز در هفته و ۲۲ روز در ماه را محاسبه کنیم، مبلغی حدود دو میلیون تومان فقط هزینه رفت و آمد من میشود، در شرایطی که دریافتی من با دو فرزند از شرکت با ۱۵ سال سابقه کار، ۸ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است.
بهدنبال زیرزمین و زیر پله میگردند
سال گذشته متوسط قیمت خرید یک متر واحد مسکونی در تهران به متری ۳۰ میلیون تومان میرسید، اما امسال این قیمت به مناطق پایین شهر تهران رسیده است. قیمت اجاره بهای آپارتمان هم افزایش یافته و در برخی از محلههای تهران بیش از ۶ تا ۵۰ میلیون تومان در ماه است. بررسیها، ما را به یک املاکی در وسط شهر و حوالی خیابانامیریه میکشاند. تا سال ۹۶، با متری ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان میشد در این محله خانه نوساز خرید، اما حالا با این قیمت حتی نمیتوان در یک ماه اجاره پرداخت کرد. مجید فرهانی یکی از املاکیها در خیابانامیریه است که او تأکید میکند با افت کار مواجه شده است، آن هم در زمانی که فصل جابه جایی منازل در یکی از پرتراکمترین مناطق تهران (منطقه ۱۱) است. این مشاور املاک در پاسخ به خبرنگار «آرمان ملی» که دلیل افزایش لجام گسیخته قیمت اجاره بها چیست، میگوید: « در سالهای اخیر و بهخصوص بعد از کرونا همه چیز تغییر کرده است. سالهای گذشته بیشتر مشتریهای ما در محدوده «میدان انقلاب» تا «میدان آزادی» و از این سمت تا «میدان حُر» اکثر شهرستانیهایی بودند که به دنبال خانههای قدیمی و ارزان میگشتند ولی حالا خبری از آنها نیست و همه میخواهند خانههای نوساز کرایه کنند. به نظر من آن طیف از مستاجران یا از تهران رفتهاند یا اینکه برای کرایه خانه به مناطق پایینتر میروند. به این موضوع هم اشاره کنم که صاحبخانهها با عجله هر چه تمامتر خانههای قدیمی خود را تخریب میکنند تا چند طبقه بالا بیایند. اگر بخواهیم واقعبینانه به موضوع نگاه کنیم میبینیم که هیچ کاری مانند اجاره دادن خانه و همچنین ساختوساز خانه سود ندارد، چون قیمتش روزانه افزایش پیدا میکند. اگر شما امروز یک ملکی را مثلا ۳ میلیارد خریداری کنید و ۶ ماه بعد بخواهید آن را بفروشید، حداقل چندین میلیون سود کردهاید. امروز صبح در کانال مشاوران املاک دیدم که قیمت اجاره خانه نسبت به سال گذشته ۴۶درصد افزایش داشته است و هفته بعد این درصدی که اعلام کردهاند باز هم افزایش خواهد داشت. ما در مرکز شهر بیشتر مشتریهایی داریم که میخواهند اجاره بیشتر بدهند تا اینکه مبلغ ودیعه پرداخت کنند. خانههایی که من اینجا برای اجاره دارم از ۶۰ متری شروع میشود تا ۱۵۰ متری که کف اجاره پرداختی برای این خانهها از ۴ و نیم میلیون تومان آغاز و تا رهن ۸۰۰ میلیون تومانی ادامه پیدا میکند.»
انتهای پیام
