نام‌های جعلی در شناسنامه محصولات کشاورزی

قفسه های شیک و بسته بندی های متفاوت، شلف هایی که پر شده از محصولاتی که نام سبز را بر پیشانی دارند. گران و کمیاب اند و شاید بتوانی در هر خیابان یکی دو تا از فروشگاه های مربوط به آنها را ببینی.

به گزارش سایت عصر اصفهان، «قصه ارگانیک ها سر دراز دارد، محصولاتی که خیلی هایشان به شکل تقلبی این نام را به خود گرفته اند و چندان محلی از اعراب ارگانیک بودن ندارند.

اما همین محصولات در دل فضای مجازی جوری جای خود را باز کرده اند که استقبال زیادی از آنها می شود. محصولاتی که برچسب سلامت و کیفیت و ارگانیک می خورند تا برای مشتریانش جذاب تر باشد و گران تر فروخته شوند.

این محصولات به شکل دروغین حالا در حال افزایش هستند؛ فروشگاه هایی تماماً سبز که ممکن است به جای سلامتی، بیماری را به مخاطبانشان هدیه دهند.

این محصولات این روزها تا چند برابر قیمت محصولات مشابهشان فروخته می شوند؛ بدون اینکه استانداردهای ارگانیک را به شکل واضح داشته باشند.

ارگانیک هست؛ نیست؟

به طور خلاصه، محصولات ارگانیک معمولا سالم‌تر و مغذی‌تر هستند، به محیط زیست آسیب کمتری می‌رسانند و ممکن است طعم بهتری داشته باشند. اما ممکن است در دسترس همه نباشند.

همچنین، ممکن است به اندازه محصولات معمولی ماندگاری نداشته باشند و در برخی موارد، تفاوت‌های غذایی بین محصولات ارگانیک و معمولی آنقدر زیاد نباشد که ارزش افزایش قیمت را داشته باشد.

جالب اینکه رئیس مرکز تحقیقات و آموزش جهاد کشاورزی استان اصفهان نیز این مساله را به شکلی واضح بیان می کند اینکه محصولات ارگانیک اصلا وجود ندارد و این نام یک نام غیرواقعی و تقلبی است.

مسعود ترابی، از این موضوع اظهار تاسف می کند که با وجود نهادهای نظارت و کنترل محصولات ارگانیک، سودجویان با ترفندها، عناوین و القاب مختلف، صحت و سقم تولیدات ارگانیک را زیر سؤال برده‌اند که روند آن نیز رو به گسترش است. عبارتی که خود نشان از صحت، راستی و صداقت دارد، اما در نهایت دروغ و خیانت به‌کار می‌رود.

مخاطبان پر و پا قرص، مسخ تبلیغات دروغین

در این میان اما مخاطبان این محصولات چنان مسخ تبلیغات دروغین شده اند که به سر این مغازه ها قسم یاد می کنند. شاید بارها دیده باشید که فروشندگان این فروشگاه ها در حالی که حتی خود نیز به درستی از معنی و مفهوم این کلمه خبر ندارند اما چنان توصیفی از محصولات ارگانیکشان می کنند که هر مخاطبی را مجاب به خرید این محصولات گران بی ارزش می کنند.

مشتریان ناآگاه هم غافل از آنکه تولید و عرضه محصولات ارگانیک، یک دستورالعمل کاملاً مدون دارد که مرحله به مرحله مکتوب شده است، بدون اینکه بدانند پول هنگفتی بابت محصولی می دهند که یک سرش به کلمه ارگانیک گره زده شده است.

صالحی از جمله مشتریان پر و پا قرص این محصولات است که به گفته خودش حدود ده سالی هست که گیاه خوار شده و تنها و تنها از محصولات ارگانیک استفاده می کند. این جوان ۳۰ ساله معتقد است در محصولات ارگانیک سم استفاده نمی شود و عطر و طعم واقعی آن همچنان وجود دارد و به شکل طبیعی به بار می نشیند.

اما این استدلال نمی تواند مراحل ارگانیک بودن یک محصول را تعریف کند چرا که به گفته رئیس مرکز تحقیقات و آموزش جهاد کشاورزی استان اصفهان، تنها کسانی که براساس دستور العمل مراحل را طی می‌کنند، می‌توانند محصول خود را با عنوان ارگانیک عرضه نمایند.

او با اعلام اینکه برای تولید ارگانیک باید مورد اعتماد بود. سرپیچی نکرد و طبق اصول جلو رفت، می گوید: به عبارت دیگر، تولیدکننده ارگانیک، خود نیز باید ارگانیک باشد؛برخی معتقدند که تولید مواد غذایی بدون سم و یا کودهای شیمیایی همان تولید محصولات ارگانیک است. برخی دیگر معتقد هستند که طبیعی بودن یک محصول نشان‌دهنده ارگانیک بودن آن است. گروهی دیگر نیز بر این باور هستند که عطر و طعم واقعی در یک محصول غذایی بر ارگانیک بودن آن دلالت دارد.

او با اعلام اینکه محصولات ارگانیک، حداقل یک دوره سه الی چهار ساله بازرسی را طی می‌کنند که این بازرسی شامل مراحل قبل از تولید تا عرضه است، می گوید: در صورتی که از سوی دیگر، هرکدام از مراجع مختلف ذیربط نیز مدعی نظارت و کنترل تولید و بازرسی این محصولات هستند.

طبق تعریف ارائه شده در کتاب درآمدی بر کشاورزی ارگانیک (نوشته حسین محمودی هم یکی از تفاوت‌های عمده کشاورزی ارگانیک با دیگر مکاتب کشاورزی پایدار، وجود استانداردهای مشخص برای مجموعه عملیات، روش‌ها و نهاده‌هایی است که طی تولید، فرآوری و بازاریابی این محصولات رعایت می‌شود. لذا تولید محصول هرچقدر هم که بدون مواد شیمیایی باشد، اگر براساس استاندارد تولید نگردد، آن محصول ارگانیک نیست.

مشکل اینجاست که در کشور ما علیرغم وجود استانداردهای مدون تولید محصولات ارگانیک (استاندارد ۱۱۰۰۰) و سالم (استاندارد عملیات کشاورزی خوب (GAP))، برخی از نهادهای ذیربط، آنها را تأیید نمی‌کنند که این نیز به نابسامانی این تولیدات می‌افزاید.

نظارتی که وجود ندارد!

اینها همه در حالی است که وزارت بهداشت، جهاد کشاورزی و سازمان ملی استاندارد ایران هرکدام به‌نحوی خود را صاحب امتیاز کنترل محصولات ارگانیک می‌دانند.

جالب اینکه با وجود اینکه نماد محصولات ارگانیک در داخل کشور تدوین شده اما هنوز شاهد محصولی با این نماد نبوده‌ایم. این مسئله از یک سو و عدم آگاهی اقشار مختلف مردم از سوی دیگر، سبب سودجویی افراد فرصت‌طلب یا بی‌اطلاع شده است.

در کشور ایران، سازمان ملی تأیید صلاحیت ایران و شرکت‌های بازرسی مورد تأیید همین سازمان، مراجع قانونی کنترل و تأیید محصولات ارگانیک و شرکت‌های تولیدکننده این محصولات بوده و هیچ نهاد، انجمن یا تشکل دیگری حق اظهار نظر بر صحت این محصولات را ندارد؛ اما حلقه مفقوده این بازار، نظارت‌های قانونی است که اجرا نمی‌شود.

پیمان یوسفوند، کارشناس زراعت که پروژه های متعددی در این زمینه در دست دارد در این باره می گوید: محصول سالم و ارگانیک دو مقوله مجزا هستند.محصول ارگانیک محصولی است که در تولید آن از هیچ‎گونه ماده شیمیایی مصنوعی استفاده نشود.در واقع مزرعه تولید محصول ارگانیک باید یک فرآیند سه ساله را طی کند و سپس آزمایشگاه این مزرعه را از نظر میزان باقی‎مانده سموم تأیید کند. محصول سالم محصولی است که در تولید آن می‎توان از کودهای شیمیایی استفاده کرد، اما میزان باقی‎مانده سموم در مزرعه آن نباید از حد مجاز بیشتر باشد.البته باید در این راه خود کشاورز هم مشتاق به انجام کار باشد و آگاهی کشاورزان را نسبت به تولید محصول سالم و ارگانیک نیز بالا برد.

فرسایش خاک، پایین آمدن سطح آب‌های شیرین، خالی شدن سفره‌های آب زیرزمینی، شورشدن منابع آبی، آلوده شدن منابع آبی به نیترات، عناصر سنگین و مواد شیمیایی مشکلاتی هستند که ما امروزه با آنها سروکار داریم. مشکلاتی که اذعان می کند که محصولات ارگانیک کلاهبرداری بیش نیست واین برچسب تنها و تنها به واسطه سودآوری بیشتر به تن محصولات غذایی و کشاورزی چسبانده می شود.»

انتهای پیام