یادداشت فرزاد موتمن، کارگردان و منتقد سینما پیرامون «می تو» : با آن موافق نیستم اما با سرکوب آن به شدت مخالفم | در صورت رفتن مسیر اشتباه دست ها برای تهمت و افترا باز است

فرزاد موتمن طی یادداشتی اینستاگرامی نوشت: نمیخواستم درباره ” مى تو ” یادداشتى بگذارم ، چون یک مرد ام و محصول جامعه اى مذکر هـستم . ” مى تو ” جنگى ست که خود زنان باید آنرا بجنگند اما نظراتى که نمایندگان أصناف کارگردانان ، بازیگران و مدیران تولید در دیدار با رئیس سازمان سینمائى بر علیه ” مى تو ” مطرح کرده اند من را بر آن میدارد که ۱ – بعنوان یک فیلمساز از هـمین جا اعلام کنم که آنچه مطرح شده نظر هـمه سینماگران نیست ۲ – بعنوان مردى که به مطالعات سیاسى علاقمند است و از نوجوانى تحولات جنبش زنان را در اروپا و امریکا دنبال کرده ، کوتاه درباره آن بنویسم . اوجگیرى جنبش زنان در اروپا و امریکا در دهـه هـاى شصت و هـفتاد (م) با درخواست هـائى دقیق ، صریح و مفهـوم هـمراه بود ، مثل : مزد مساوى براى کار مساوى / حق طلاق / حق کنترل بر بدن / حق سقط جنین / ساخت مهـد کودک در کارخانه هـا و ادارات و … اما ” مى تو ” پا به حیطه اى پیرامون سوء استفاده هـاى جنسى از زنان میگذارد که هـم بدلیل پیچیدگى روابط زن و مرد و هـم بدلائل اخلاقى مرزهـاى صریحى ندارد و باعث میشود که گاه درباره آنچه این جنبش مطرح میکند نتوان دست به موضع گیریهـاى شفافى زد و از طرف دیگر از آنجا که ” جرم ” را جستجو میکند ، پاى پلیس ، سازمانهـاى اطلاعاتى و نیروهـاى مسلح را به اتاق خواب هـا باز میکند ، هـمچنین دست هـا را براى افترا زدن ، دروغ گفتن ، انتقام گرفتن و غیره … باز میگذارد . شخصاً فکر میکنم ” مى تو ” یک عقب نشینى بود . اما این فقط نظر من است و اهـمیتى ندارد زیرا بخواهـیم یا نخواهـیم این جنبش وجود دارد . سینماى ایران باید از آن بعنوان یک ” توفیق اجبارى ” استفاده کند . حالا که مطرح شده ، بگذاریم ” سینما ” اولین اجتماعى باشد که در این کشور حداقل تلاش اش را بکند تا بالاخره راه هـمکارى با زنان را بیاموزد . بجاى آنکه خواستار توقف اش باشیم ، باید آنرا بپذیریم . زنان سینماگر یا نباید این جنگ را شروع میکردند یا حالا که شروع اش کرده اند باید تا آخرین سرباز آنرا ادامه دهـند . هـر گونه عقب نشینى در شرایط حاضر اوضاع را برایشان از قبل هـم دشوارتر خواهـدکرد. تلاشهـائى که در روزهـاى اخیر براى پس گرفتن امضاهـاى ” هـشتصد نفر ” شده میتواند نتایجى هـولناک براى زنان داشته باشد . شفاف و خلاصه بگویم : با ” مى تو ” موافق نیستم اما با سرکوب و تهـدید آن کاملاً مخالفم . اجازه بدهـیم زنان سینما حرفشان را بزنند و آنطور که صلاح میدانند اقدام کنند. شاید ” مى تو ” بر خلاف آنچه در نگاه اول ممکن است بنظر بیاید ، براى سینماى ایران یک شانس باشد .

وی همچنین در استوری اینستاگرام خود با بازنشر یادداشتش نوشت: با تو مخالفم اما حاضرم جانم را بدهم تا تو حرفت را بزنی

انتهای پیام