بهشتی پور: اجازه ندهیم تجربه های تاریخی را دوباره تجربه کنیم
حسین بهشتی پور طی یادداشتی در آرمان ملی نوشت: بیانیه‌های مجلس سنا با مصوبات آن فرق دارد. بیانیه‌ها، بیان موضع گیری اکثریت نمایندگان مجلس آمریکاست که البته از نظر سیاسی دیدگاه‌های مجلس سنا را انعکاس می‌دهد. ولی باید توجه داشته باشیم اگر رئیس‌جمهور آمریکا واقعا بخواهد با ایران به توافق برسد حتی می‌تواند مصوبات مجلس سنا را به فاصله ۹۰ روز، ۱۲۰ روز یا ۱۸۰ روز معلق کند، چه رسد به بیانیه‌ها؛ یعنی اجرای قانونی که مجلس سنا تصویب کرده را می‌تواند به حالت تعلیق درآورد و این را مرتبا تکرار کند. همان‌طور که در موضوع برجام دیدیم تحریم‌ها به حالت تعلیق درمی‌آمد و هر ۱۲۰ روز یکبار تمدید می‌شد و حتی ترامپ هم سه بار این کار را انجام داد و در مرحله چهارم بالاخره از برجام خارج شد. پس بحث اصلی این است که ما به توافقی برسیم و از این فرصت استفاده کرده و فضایی برای اقتصاد کشور ایجاد کنیم. در انتخابات میان دوره‌ای مجلس نمایندگان آمریکا که آبان ماه امسال برگزار می‌شود چنانچه بایدن بتواند با ایران به توافق برسد به منزله یک برگ برنده و فرصت خوبی خواهد بود. اما اینکه نگران باشیم ممکن است جمهوریخواهان اکثریت را به دست بیاورند و حتی رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده از جمهوریخواهان باشد، چندان اهمیت ندارد. عده‌ای که می‌گویند ممکن است دولت بعدی آمریکا این توافق را زیر پا بگذارد، آنوقت شرایط مثل الان خواهد شد و ما چیزی را از دست نمی‌دهیم. بنابراین بهترین ایده این است که یکسری فضای جدید برای اقتصاد کشور به‌وجود آورد که در این فضا با انجام یکسری اصلاحات، اثربخشی تحریم را کم کند. آنها که می‌گفتند صنعت هسته‌ای نابود شد، دیدند بعد از اینکه ایران توافقات خود را طی پنج مرحله کنار گذاشت، ذخایر اورانیومش به ۱۸ برابر آنچه در برجام مشخص شده رسیده است. بنابراین اگر صنعت هسته‌ای نابود شده بود ایران چطور توانست ظرف دو سال به چنین ذخایری برسد؟ بنابراین واقعیت این است که ما می‌توانیم فضای مثبتی ایجاد کنیم و با توافق یک نفس و فضای جدیدی در اقتصاد کشور به‌وجود آورد و با انجام یکسری اصلاحات در نظام بانکداری که مثل بختک روی اقتصاد ایران است و همچنین اصلاح نظام مالیات و افزایش تولید بتوانیم اثربخشی تحریم را خنثی کنیم. اما در مورد بحث مربوط به ایران و آژانس با دیپلماسی می‌توانستیم جلوی صدور قطعنامه را بگیریم. هرچند فرصت کم است اما پیش‌نویس اعلامی دارد روند سال‌های گذشته ۸۴ تا ۸۷ را تداعی می‌کند که قطعنامه پشت قطعنامه در شورای حکام صادر می‌شد. بدی این قطعنامه‌ها این است که به عنوان یک سند حقوقی تلقی می‌شود و عملا مستندسازی و یکسری پرونده سازی علیه ایران است. درست است که محتوای این قطعنامه‌ها ظلم آشکار و سیاسی کاری است ولی اینکه ما اینها را اینگونه تفسیر می‌کنیم یک موضوع است ولی دنیا اینگونه برخورد نمی‌کند. اینها سند می‌شود و مورد استناد دشمنان ایران قرار می‌گیرد و امکان دارد که براساس همین‌ها مثل گذشته پرونده ایران را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دهند. بنابراین ما باید پیشگیری کنیم و اجازه ندهیم که تجربه‌های تاریخی تکرار شود. باید جلوی این روند را با دیپلماسی فعال، ابتکارات تازه و ارائه طرح‌های جدید برای همکاری با آژانس بگیریم و آن را متوقف کنیم.
