واکنش متفاوت پانته آ بهرام، هنگامه قاضیانی و مستانه مهاجر به جنبش «می تو» : تاکید بر ادله و مخالفت با انتقام جویی
پانته آ بهرام در لایوی اینستاگرامی و همچنین مستانه مهاجر و هنگامه قاضیانی در پست های جداگانه مخالفت خود را با نحوه عملکر جنبش می تو توضیح دادند. پانته آ بهرام در لایوی تقاضا کرد جنبش را به سمت انتقام جویی نبریم و همچنان حمایت خود را اعلام کرد. هنگامه قاضیانی بر دادسری با ادله تاکید کرد و مستانه مهاجر با تاکید بر این که قرار است جنبش اهرمی برای جلوگیری از سواستفاده باشد اعلام کرد امضای خود را پس می‌گیرد
به گزارش انصاف نیوز، پانته آ بهرام در لایو خود گفت: «همانطور که می دانید من هم جزو امضا کنندگان بیانیه زنان سینماگر هستم، علیه سو استفاده از قدرت. اگر چه انتقاداتی داشتم و کمی دیرتر از باقی دوستان به این حرکت پیوستم. علت آن این است که این جنبش باید از سینما خارج شود و به کل جامعه گسترش پیدا کند و بگویند ما خود صاحب اندیشه و بدنمان هستیم. اگر ما سینماگران به عنوان چهره های شناخته شده این جنبش را شروع کنیم بقیه نیز به ما خواهند پیوست. من دایرکت های زیادی داشتم از خانم هایی با مشاغل دیگر که مورد سو استفاده در محیط کار قرار گرفتند.
باید تاکید کنم که تعرض با تجاوز متفاوت است، تعرض می‌تواند تعرضی کلامی باشد تا لمس تا درجه های بالاتر ، چیزی که میخواهم راجع به آن صحبت کنم این است که: من به بخشی از این حرکت مخصوصا در روزهای گذشته معترضم و احساس میکنم این جنبش بر ضد خود در حال فعالیت است. من متوجه آن نمی‌شوم که اسم بردن واضح و رو در رو و مشخص چه کمکی به ما خواهد کرد؟ مگر ما هم به دنبال آزار رساندن هستیم؟ قرار نیست شبیه انسان های انتقام جو عمل کنیم و به نحوی عمل کنیم که روان دیگران را اعدام کنیم چون خودمان آسیب دیده ایم. از ابتدا قرار ما این نبود. قرار ما این بود که جلوی این اتفاقات را بیش از این بگیریم . البته این اتفاق باید خیلی زودتر می افتاد، من تبریک می‌گویم به همه بانوان نازنین پیشگام این حرکت، مخصوصا ۵ نفری که به آنها رای دادید.
دوستان، اسم بردن از آدم ها نه تنها کمکی نمی‌کند بلکه این جنبش را شبیه آدم هایی نشان می‌دهد که انگار در حال مقابله هستیم. حتی مردانی که به صورت تاریخی از توانایی و قدرتشان استفاده کردند آنها نیز به نوعی قربانی یک اندیشه گسترده جهانی هستند. این که این حرکت را به انتقام جویی تبدیل کنیم باعث دشمن تراشی میشود. این کار باعث میشود راه غلطی برویم. پیروزی ما در جذب همدلی آدم هاست نه ایجاد خشم
از همه دوستان خواهش میکنم این ماجرا را تبدیل به انتقام جویی نکنیم و آن را شخصی نکنیم. لطفا همانطور که قرار بود با روانشناسان و متخصصان صحبت شود و به شکل خصوصی تری مشکلات به وجود آمده حل شود.»
هنگامه قاضیانی در پستی اینستاگرامی نوشت:
«ظهر چهارم خرداد که متنی را برای جنبش یکطرفه و ناعادلانه علیه مردان هنر، بیانیه اعتراضم را منتشر کردم ، ایمان داشتم که در این راه همراهان شجاع و پر قدرتی خواهم داشت ، قضاوت تنها با مبدا نور است ،که یکی از نام های زیبای او ستار است ، که مرگ و زندگی ما دست اوست.
گروهی از دوستان و غیر دوستان ، موضوع به این مهمی را تبدیل کرده اند به اخبار زرد که خوشاند مشتاقان زرد است و دور همه ی های زرد.. عدالت خوش رنگ را در پیش بگیریم و با سند و مدرک محکمه پسند به سراغ متجاوزین برویم .»
مستانه مهاجر عکسی از زهرا امیر ابراهیمی گذاشت و طی یادداشتی همراه آن نوشت:
«چه کسى بیشتر از او آزار دیده بود؟
باصطلاح ، (مى تو)ئى تر از او در سینما کیست؟
او در حالیکه معتبرترین جایزهء بازیگرى را در دست داشت عشق را میان همه مساوى کرد و گفت: عاشق تمام مردم ایران هستم حتى آنها که زندگى ام را نابود کردند. و همه را بخشید. دیشب براى من درس بزرگى شد و یکبار دیگر یاد آور این نکته بود که صبر و صداقت فقط رنج نیست بلکه رشد و صیانت هم هست.
و همچنان دیدم که توفیق و جایزه ها همیشه با نقشه و سیاست بدست نمى آید. براى من دیشب این معصومیت بود که گوى سبقت را از ماجراهاى شخصى مى ربود. قرار ما این نبود. مى پنداشتم این فعالیت مدنى و راهى که به آن پیوستم اهرمى است براى توقف آزار و تعرض به زنان جامعه، نه بدنام کردن و فروپاشى روح و روان افراد ، آنهم فقط سینما . ولى مدتى است میبینم این اقدام مهم اجتماعى ، با روشى غلط به ضدِّ خودش دارد تبدیل میشود و در این میان این فقط سینماى مااست که مورد هجوم بى وقفه قرار گرفته است. شاید نمیتوانم بدرستى احساسم را بگویم اما اینرا میدانم که بدلایلى با روش شما ( نه با اهدافمان ) در تعارضم و فکر میکنم دیگر براى جمع ۸۰۰ نفرى شما مفید نیستم. ترجیح میدهم در وقتى دیگر با راهکارى خردمندانه تر ، دور از هر گونه خشمى به این راه بپیوندم. از این رو امضاى خود را از شما دوستان پس میگیرم.»
