نامه‌ی ۱۰۰ روزنامه‌نگار در نقد انجمن صنفی روزنامه نگاران
۱۰۰ روزنامه نگار در نامه‌ای از عملکرد انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران در برابر اخراج روزنامه‌نگاران انتقاد کردند.
به گزارش دریافتی انصاف نیوز، متن کامل این نامه به همراه اسامی امضا کنندگان آن در پی می‌آید:
اخراجِ چند ده خبرنگار و روزنامه‌نگار، خبر مشترک این روزهای رسانه‌های ایران است. اتفاقی که دومینو وار رخ می‌دهد. بسیاری از خبرنگاران نه قرارداد محکمی دارند و نه حقوق قابل توجهی اما همین قرارداد و حقوق نیم‌بند هم هر روز در گردابِ تصمیماتِ مدیریتی ویران می‌شود. این اخراج‌ها در بسیاری از رسانه‌ها به علت تهدیدات امنیت شغلی علنی نمی‌شوند و خبرنگاران در سکوت خبری بیکار و به انزوا کشیده می‌شوند.
خبرنگارانی که به کار با حداقل حقوق گردن نهاده بودند، حالا با حکم اخراج از زندگی باز می‌مانند. نه چنان مُزدی گرفته‌اند که سرمایه‌ای داشته باشند؛ نه قرارداد قابل اتکایی داشته‌اند که بتوانند از مزایای بیمه بیکاری استفاده کنند. بسیار مواردی بوده که باوجود قرارداد قابل اتکا هم به خاطر دولتی بودن رسانه یا اعمال نفوذ مدیران مسئول، در نهایت دعوای حقوقی در ادارات کار فقط زحمتی اضافه برای خبرنگاران داشته و به نتیجه قابل توجهی نرسیده است.
درحالی‌که مردم ایران در تنگنای معیشتی، بیشتر از هر زمان دیگری به تلاش خبرنگاران برای خبررسانی نیاز دارند. خبرنگارانی که از احوال بدشان معمولاً خبری منتشر نمی‌شود، حتی تشکلی واقعی برای پیگیری مطالبات صنفی خود ندارند. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، به استناد ترکیبِ بعضاً کارفرمایی هیئت‌مدیره، عملکرد و مواضعش در قِبال بی‌ثباتی قراردادهای کاری، دستمزدهای کم و غیرقانونی و اخراج‌ها- بیانیه‌هایی که جز به «متأسفیم» و «امیدواریم» ختم نشد- از ماهیتِ کارگری خارج‌شده است. حتی در آخرین بیانیه این انجمن درباره اخراج روزنامه‌نگاران، ادبیات «متأسفیم» هم به‌نوعی در حمایت از کارفرما تغییر کرد. وقتی بدون تشکل و اتحاد صنفی رها شده‌ایم، دیگر چه نیاز به یک چنین نمایشی است؟ آیا این کج‌روی بدون انتخابات پُر شبهه هیئت‌مدیره و رد صلاحیت تعدادی از دلسوزان ممکن بود؟ چیزی که ماهیتاً از آنِ ما نیست، با تابلوی انجمن صنفی کارگری، کارگری نخواهد شد.
اگرچه ما خبرنگاران تشکلی سراسری- و نه استانی- نیاز داریم اما حداقل انتظار می‌رفت این انجمنِ تازه متولد شده مشکلات روزنامه‌نگاران را رصد کند و برای حمایت از آنان وارد عمل می‌شود. این انتظار وجود داشت که «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» با نظارت دقیق و پیگیری‌های مستمر از ادامه روند نادیده گرفته شدن حقوق روزنامه‌نگاران چه از سوی همکاران صنفی و چه از سوی نهادهای دیگر جلوگیری کند اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد بلکه وجود انجمن و ضعف عملکرد آن، امید اهالی رسانه را برای داشتن حمایت صنفی از بین برد. حتی در روزهایی که دستگاه‌های دولتی برخی خبرنگاران را به علت انجام رسالت پرسشگری، تحت‌فشار می‌گذاشتند نیز این انجمن جز بیانیه دادن، گامی فراتر نگذاشت.
هرچند هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» مدعی است که پیگیرِ مشکلات است و از طریق رایزنی‌ها مسائل را حل می‌کند.
درصورتی‌که این‌گونه پیگیری های ریش‌سفیدان از عهده هر پیشکسوت دلسوزی برمی‌آید و انتظار این بوده که انجمن که فقط نام صنفی را یدک می‌کشد، وارد پیگیری‌های حقوقی شود که تاکنون هیچ موردی دراین‌باره گزارش نشده است.
با توجه به شرایط ویژه و بسیار بد فعلی اهالی رسانه، جمعی از روزنامه‌نگاران بر آن شده‌اند تا از انجمن صنفی که به نامشان فعالیت می‌کند، بپرسند که:
۱- چرا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» گزارش دقیقی از جلسات هیئت‌مدیره و مذاکرات و تصمیمات اتخاذشده به‌صورت ماهانه و سالانه ارائه نمی‌دهد؟ گزارشی که نشان دهد انجمن مذکور در چند مورد برای حقوق روزنامه‌نگاران وارد عمل شده و به چه نتیجه‌ای رسیده است. چرا روند تصمیمات و آراء نیز شفاف نمی‌شود. به‌طور مثال باید ذکر شود که چگونه انجمن مذکور درباره اخراج‌های اخیر ازجمله اخراج روزنامه‌نگاران روزنامه شرق تصمیم به صدور بیانیه گرفت و چه کسانی با صدور این بیانیه موافقت و مخالفت کردند.
۲- چرا هیئت‌مدیره «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» درباره حامیان مالی این انجمن شفاف‌سازی نمی‌کند و باید توضیح دهد که چه کسانی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به انجمن کمک مالی کرده‌اند و آیا این حمایت‌های مالی در روند کار صنفی انجمن تأثیر داشته است یا نه؟
۳- آیا «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در جریان توزیع ۱۰۰ میلیارد تومان بودجه کرونایی وزارت کار به مطبوعات قرار گرفته است؟ اگر این بودجه توزیع‌شده چرا انجمن باوجود اخراج‌ها سکوت کرده و آیا توانسته بر توزیع عادلانه آن نظارت کند؟ و اگر هم این بودجه اساساً توزیع نشده چرا انجمن اجازه می‌دهد که با تبلیغ چنین اقدامی از عنوان کمک به روزنامه‌نگاران سوءاستفاده شود؟
اسامی امضاکنندگان
_ ۱آرزو فرشید
_ ۲آزاده کاری
_ ۳آزاده کاظمی
_ ۴الهام یوسفی برخوردار
_ ۵امید کاجیان
_ ۶امیر کلهر
_ ۷امیرحسین مصلی
_ ۸ایمان خلیلی راد
_ ۹بهار سرلک
_ ۱۰پانید فاضلیان
_ ۱۱پریا امیری
_ ۱۲پیام عابدی
_ ۱۳ثمر فاطمی
_ ۱۴حامد قریب
_ ۱۵حبیب آرین
_ ۱۶حسین جمشیدیان
_ ۱۷حسین رازیان
_ ۱۸حمید رضا عظیمی
_ ۱۹حمیدرضا محمدی
_ ۲۰خسرو صادقی بروجنی
_ ۲۱رسول شکوهی
_ ۲۲رضا دهکی
_ ۲۳رضا نامجو
_ ۲۴روح الله سپندارند
_ ۲۵زهرا رهگشای
_ ۲۶زهرا علی اکبری
_ ۲۷زینب نورانیان
_ ۲۸سارا شمیرانی
_ ۲۹سارا محسنی
_ ۳۰ساسان گلفر
_ ۳۱ستاره لطفی
_ ۳۲سجاد صداقت
_ ۳۳سعید گیتی آرا
_ ۳۴سعید نادری
_ ۳۵سمیرا امیر چخماقی
_ ۳۶سمیه سایش
_ ۳۷سهیلا روزبان
_ ۳۸سیدعلی دوستی موسوی
_ ۳۹سینا جهانگیرزاده
_ ۴۰شیرین جمشیدیان
_ ۴۱طاهره رضایت
_ ۴۲عاطفه شمس
_ ۴۳علی اسدی خمامی
_ ۴۴علی رفاهی
_ ۴۵علی نامجو
_ ۴۶علیرضا صدقی
_ ۴۷علیرضا قربانی
_ ۴۸فاطمه آقایی فرد
_ ۴۹فاطمه رجبی
_ ۵۰فرهاد فتحی
_ ۵۱فروغ موحدزاده
_ ۵۲کیمیا نجفی
_ ۵۳مجید مسعودی
_ ۵۴محسن رفیق
_ ۵۵محسن فیض الهی
_ ۵۶محمد توکلی
_ ۵۷محمد حمیدی
_ ۵۸محمد طحانی
_ ۵۹محمد کریم آسایش
_ ۶۰محمدجواد صابری
_ ۶۱محمدرضا ستاری
_ ۶۲مرجان زهرانی
_ ۶۳مریم مهران راد
_ ۶۴مظاهر گودرزی
_ ۶۵منصوره محمدی
_ ۶۶مهدا شادمان
_ ۶۷مهدی فیضی صفت
_ ۶۸مهرداد محمدی
_ ۶۹مهسا قوی قلب
_ ۷۰میثم خدمتی
_ ۷۱میلاد شیراوند
_ ۷۲میلاد علوی
_ ۷۳نرگس صابری
_ ۷۴نسترن فراهانی
_ ۷۵هادی عیار
_76آسو محمدی
_77الهه باقری
_78امجد عبدی
_79امیر حسین مرادی فخر
_80بابک مجیدی
_81بهناز مقدسی
_82پرستو بیرانوند
_83روزبه علمداری
_84ژوبین صفاری
_85سمیرا حسینی
_86شاهرخ زبردست
_87شیروان یاری
_88شیما شعاعی
_89فایزه مومنی
_90فرحناز غالبی
_91فضل الله یاری
_92کاظم فرج الهی
_93مریم شکرانی
_94مریم وحیدیان
_95مهدی روزبهانی
_96نسیرن هزاره مقدم
_97نسیم سلطان بیگی
_98هادی سلگی
_99هرمز شریفیان
_100هلیا برزویی
انتهای پیام
