مردم از پایتخت فاصله بگیرند!

مهدی میرآبی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

در چنین وضعیت به شدت اسف‌باری که گویا در کوتاه مدت قرار نیست برای جلوگیری از آلودگی هوای پایتخت و بعضی استان‌ها نظیر اصفهان کاری صورت دهند و مثل هر سال، انتظار مقامات برای جلوگیری از آن «باران رحمت الهی» باشد. به نظر هیچ راه و چاهی وجود ندارد جز اینکه مردم و روشنفکران برای نجات جان خود از شهرهای آلوده فاصله بگیرند.

این درخواست بسیار مایه شرمساری است اما در شرایط فعلی به نظر چه باید کرد؟ مهاجرت برای عده‌ای بسیار مشکل است به ویژه برای آن عده که شاغل‌اند. بچه‌هایشان مدرسه‌اند. از طرفی ترک خانواده، اقوام و دوستان یک مشکلِ مضاعف عاطفی است که بر سایر مشقت‌های این تصمیم می‌افزاید. اما از سویی تنوع در زندگی گاه زیبا و همه جای ایران سرای من است. و حیاتی‌تر اینکه با همه‌ی دردسرهایش هیچ چیز مهم‌تر و عزیزتر از جان خود انسان نیست.

آلودگیِ هوا برای انسان مخصوصاً افراد مسن، دارای بیماری زمینه‌ای، افرادی که دخانیات مصرف می‌کنند و… بی‌نهایت خطرناک است. یک کُشنده‌ی خاموش و مرموز است. سکته یک آن اتفاق می‌افتد. به نظرم همه‌ی مردم به ویژه آن دسته از کسانی که بازنشسته‌اند باید به این موضوع فکر کنند. قشر بازنشسته و میان سال، هم در اولویت قرار دارند و هم راحت‌تر می‌توانند به نزدیک‌ترین مکان خوش آب‌وهوا کوچ کنند.

متأسفانه سالانه چندین و چند نفر بر اثر آلودگی هوا «فقط در تهران» جان می‌سپارند. مسلماً همه‌ی این افراد که آدم‌های پیر یا بیمار نبوده‌اند. البته که آلودگی رفته‌رفته انسان سالم را بیمار هم می‌کند. زیرا این آلودگی به طور میانگین ۵ سال از عمر مفید پایتخت نشینان را کم می‌کند!

کجا ما فکر می‌کردیم کار این مملکت تا این اندازه به مشکل بخورد که ناتوان از نگهداری یک آب و هوای خدادادی و تمیز باشند؟ مگر کشورهای آلوده چطور توانستند مشکل هوای خود را حل کنند؟

از انتشار بیانیه‌ «هوای تهران ۷۴» که توسط تعدادی از کارشناسان و فعالان محیط زیست تهیه و منجر به تدوین و تصویب برنامه جامع کاهش آلودگی هوا شد، قریب به ۲۸ سال می‌گذرد. و از بیانیه دوم «هوای تهران ۸۹» ۱۳ سال. این همه همایش و پژوهش و مصوبات برای چه بود؟

حالا از توی همین مجلس یک‌دست گلچین شده نماینده‌ای فریاد می‌کشد: «تنها چیزی که برایشان مهم نیست مردم‌اند.»
علی حسینی، کارشناس انرژی معتقد است «چون سرمایه گذاریِ درست در صنعت پالایش ما صورت نگرفته است آلودگی هوا اتفاق می‌افتد. بسیاری از کشورها مازوت می‌سوزانند اما هوای‌شان آلوده نمی‌شود…» منظورش این است که صنعت پالایش بخاطر تحریم توسعه پیدا نکرده است.

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

۲ Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا