از تقلب تا مسئولیت!

محمدرضا خسروی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

چند روز پیش که از روی عادتِ ترک‌نشدنی، در حال گشت و گذار در برنامه‌های اجتماعی گوشی بودم و بی‌هدف برنام‌ها را باز و بسته می‌کردم، نوبت به “دیوار” که رسید، اولین آگهی آنقدر عنوان جالبی داشت که نتوانستم به بقیه برسم! با این عنوان: «تقلب در امتحانات»!

قبل از هرچیز از انتشار چنین تبلیغی در این برنامه بسیار متعجب شدم، چون بارها برای عکس‌ها یا عناوین آگهی‌های تدریس خصوصی‌ام با ایرادهای متعددِ ناظرین برنامه مواجه شده بودم! مشتاقانه به خواندن آگهی پرداختم که دیدم ماشاالله!! تقریباً تمام مقاطع تحصیلی را پشتیبانی می‌کند و برای هزینه هر امتحان ۲۰۰ هزار تومان ناقابل درج شده است و چانه را هم ظاهراً برنمی‌تابد!
باری، قبلاً هم تجربه‌های مشابهی را در این برنامه داشته‌ام، آنجا که به‌جای پیدا کردن شاگرد خصوصی، ده‌ها نفر برای اینکه به‌جای آن‌ها امتحان بدهم پیام‌های متعددی را ارسال و با گفتن “هر قیمتی بفرمائید” خاطر من را برای تعیین هر مبلغی آسوده می‌کردند! حتی یکی از آن‌ها که خود استاد درس دیگری بود، برای امتحان زبان انگیسی دنبال یک جایگزین مطمئن بود!

از این نمونه‌ها و تجارب در زندگی همه ما، از ابتدای تحصیل تا فارغ‌التحصیلی و زمان تدریس و فعالیت‌های شغلی کم نیست و نبوده و چیز عجیب و غریبی هم نیست! به خوب یا بد بودن، کارآمد یا ناکارآمد بودن نظام آموزشی کشور کاری ندارم، اما آن چیزی که نگران کننده و غیرقابل چشم‌پوشی است “نهادینه شدن فرهنگ تقلب” است. از سیاست‌مداری که برای رسیدن به وزارت و وکالت و… مدرک جعلی ارائه می‌کند تا دانش‌آموزی که برای امتحان روی دستانش تقلب می‌نویسد، همه ما درگیر تقلب، جعل، کتمان حقیقت و دور زدن قانون هستیم.

شوربختی آنجاست که در جامعه، اقدام به تقلب یا اعمال شبیه به آن «زرنگی» نام می‌گیرد و گاه متقلب خود را کاربلد، برتر و عاقل‌تر از دیگران می‌پندارد. ناگفته پیداست که نوچه‌گان و چاپلوسان که کارشان تعریف و تمجید و نوکری بالانشینان بوده و هست گاه با مدارک ساختگی به مشاغل مهم، حساس و حتی کلیدی این مملکت دست یافته‌اند!

اگر مجموع مواردی که ذکر شد را در نظر داشته باشیم، عدم توانایی وزیر و نماینده مجلس در روخوانی متونِ از قبل آماده شده، نا آشنایی با ابتدائی‌ترین نکات و مسائل شغلی در مدیران و مسئولان سازمان‌ها، اتخاذ تصمیم‌های خلق‌الساعه و بدونِ برنامه در ارگان‌ها و سازمان‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و ارتقاء مدیران ناکارآمد، غیرمردمی و فاسد جای تعجب باقی نخواهد گذاشت.

اگر کیفیت آپارتمان‌های نوساز و خودروهای ایرانی، وضعیت بهداشتی و پاکیزگی شهر و محله، نحوه برخورد و تعامل اکثر رؤسا و بالادستان، اساتید و معلمان و نحوه رانندگی و پایبندی‌مان به قانون را به‌یاد بیاوریم و بسنجیم، به‌راحتی اثری از تقلب، جعل و دستکاری و بی‌توجهی به قانون را خواهیم یافت. تأسف آنجاست که اکثر کسانی که متقلب و متظاهر نیستند، توسط خود مردم طرد می‌شوند و با برچسب‌های سخیفی محکوم می‌شوند!

تا زمانی‌که این فرهنگ در بین من و شما وجود دارد امیدی به آینده این مرز و بوم نیست. یادمان باشد سرانجام وزیری که با مدرک جعلی بر مسند نشسته و راننده کامیونی که به دروغ کمربند ایمنی خود را بسته چیزی جز تباهی نیست. بیائیم به‌جای تعریف و تمجیدهای صد من یک غاز ملی‌گرایانه و تکیه به تاریخ شکوهمندی که حتی یک برگ از آن ‌را نه خوانده‌ایم و نه به‌درستی می‌دانیم، با تقبیح جعل و تقلب، از خودمان شروع کنیم و اجازه دهیم در نسل بعدی، فرهیختگان، تلاشگران، دلسوزان و مدیران واقعی این کشورِ زرخیز را اداره کنند و به سرمنزل مقصود برسانند.

انتهای پیام