خاطرات هاشمی ۱۶ اسفند سال ۷۹ | بازداشت معترضان در تظاهرات کارگران

انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۱۶ اسفند سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:

سه‌شنبه ۱۶ اسفند ۱۳۷۹  |  10 ذیحجه ۱۴۲۱                         6 مارس ۲۰۰۱

دیروز در مراسم رَمی‌جَمَرات[۱] در منی، ۴۵ نفر از حجاج، در اثر ازدحام و بی‌نظمی، تلف شدند؛ ۳۳ زن و ۱۲ مرد. قبلاً هنگام بازدید از مرکز تحقیقات خدمات حج در عربستان، تذکراتی درباره حُسن اداره مسأله رمی‌‌جمرات و ایجاد نظم، به مسئولان عربستان داده بودم؛ متأسفانه کوتاهی می‌کنند. دو سال پیش هم حدود ۱۰۰ نفر آنجا تلف شدند. به خاطر روابط خوبی که عربستان با بسیاری از کشورهای اسلامی دارد، این مسأله تبدیل به یک بحران سیاسی نمی‌شود.

دیروز در تهران و اصفهان، جریان تظاهرات‌ کارگران برای مشکلات‌ کارگری و تقاضای نرخ مزد به مرحله جدیدی رسید. در اصفهان درگیری بود و جمعی مجروح و بازداشت شدند. مدتی است، به خاطر رکود اقتصادی و وضع نامساعد تولید، فشار زیادی روی بخشی از کارگران است.

برای اقامه نماز عید قربان، به دانشگاه تهران رفتم. خطبه‌ای در مورد عید [قربان] و خطبه‌ای در مورد مبارزه با فقر، با استناد به عمل و کلام علی(ع)، به مناسبت سال امام علی، ایراد کردم.[۲] سال‌ها، اقامه نماز عید قربان نداشتیم. از اول انقلاب تاکنون، ۱۲ نماز اقامه شده؛ یک بار من، یک بار آقای [محمد] امامی‌ کاشانی در سال گذشته و هفت بار آیت‌الله خامنه‌ای. امسال ستاد [برگزاری] نماز جمعه، تصمیم گرفت که به نماز عید قربان، اهمیت بدهد و من از رهبری پرسیدم، چرا به نماز نمی‌روند. گفتند، سال‌های‌ گذشته، شرکت مردم کم بود و کم‌کم ترجیح داده شد که نباشد؛ قرار شد با تبلیغ بیشتر، این بار من بروم.

وسط خطبه دوم، برای پخش مستقیم افتتاح ضریح نوساز امام رضا (ع)، با حضور رهبری، پخش خطبه از تلویزیون که به صورت مستقیم بود، قطع و سئوال‌انگیز شده است. قبل از نماز گفتم، سوره اعلی و شمس را روی ورقه‌ای به من بدهند که در حال نماز عید، از رو بخوانم؛ اشتباهی به جای سوره شمس، سوره تکویر را آماده کرده بودند؛ خوب شد که متوجه شدم و اصلاح شد. ظهر، بچه‌ها جمع بودند.

[۱] – رَمْیِ جَمَرات، پرتاب سنگ‌ریزه‌ها به سوی نماد شیطان، از اعمال واجب در مناسک حج است.

[۲] – در بخشی از خطبه اول آمده است: «مردم در طول تاریخ به مناسبت‌هایى که براى آنان ارزشمند است و به بهانه‌هاى مختلف، عید مى‌گرفتند. در عیدها، معمولا اجتماعات و برنامه‌هایى بوده است. اسلام در برخورد با این مسأله، این عرف خوب بشریت را در نظر گرفته است. معمولاً به صورت تنفیذى عمل کرد؛ یعنى از سنت اصیل عید پیروى کرد. وقتى که پیغمبر (ص)  مبعوث شدند، در خود جزیره ‌العرب، یا همه ملل و نحلى که بودند، اعیاد زیادى داشتند. مسیحیان، یهودیان و بت‌پرست‌ها، اعیاد خاص خودشان را داشتند. پیامبر با هیچ عیدى مخالفت نکرد. هر ملتى عید خود را داشت. اما دو، سه کار مهم کرد؛ وقتى که به مدینه آمدند، به تدریج دو عید بسیار بزرگ را در جامعه اسلامى ترتیب دادند که عید فطر و عید اضحى است. دیگران را هم آزاد گذاشتند تا اعیاد خود را انجام دهند. مسلمانان بعداً که با ملل غیرعرب مواجه شدند، با اعیاد آنها مخالفت نکردند؛ حتى اعیاد داراى جنبه مثبت را از حالت خاص بیرون مى‌آوردند و عمومى مى‌کردند که نمونه آن عید نوروز است.» رجوع کنید ←کتاب «هاشمی‌ رفسنجانی، خطبه‌های ۱۳۷۹»، دفتر نشر معارف انقلاب، ۱۴۰۱.

منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»

انتهای پیام