وجود ۵۴۰۰ صفحه یادداشت پیرامون خرافات در متون کهن فارسی

بخشی از مصاحبه‌ی مصطفی ملکیان، اندیشمند معاصر و فیلسوف اخلاق در سال ۱۳۸۵ با عنوان «تجدد ایرانی بی معناست» را به نقل از کانال تلگرامی آقای ملکیان می‌خوانید:

برخی از متفکران به دنبال رگه‌های تجدد در آثار گذشتگان می‌گردند. این البته در حد یک کار آکادمیک شدنی‌ست. اما اگر هدف از این کار، ارائه‌ی یک رهیافت کاربردی باشد چند مشکل بر سر راه ما پدیدار می‌شود: اگر ما هدف غایی از یافتن رگ و ریشه‌های تجدد در آثار پیشینیان را اثبات این پیش‌فرض بگیریم که پدران و نیاکان ما متجدد بوده‌اند این عملی یکسره خطاست. همانگونه که می‌توان رگه‌های تجدد را در آثار گذشتگان جستجو کرد رگه‌های خرافات را نیز می‌توان در آنها یافت.

موضوع پایان‌نامه [یکی از دانشجویانم] را “جمع‌آوری خرافات از متون کهن فارسی” تعیین کرده‌ایم. البته مقطع زمانی جستجو را تا ابتدای ظهور صفویه قرار داده‌ایم زیرا از آن پس ناچار بودیم خرافات راه‌یافته در تشیع را نیز جمع‌آوری کنیم که پژوهشی مشکل‌ساز بود. در هر مورد که خرافه‌ای چندین بار تکرار شده بود آن را تنها یکبار نقل کردیم و به دنبال آن، آدرس مراجع مربوط را آوردیم. با این حال تا اینجای کار، ۵۴۰۰ صفحه یادداشت جمع‌آوری شده است! اگر تنها بدین دلیل که گذشتگان رویکردی داشته‌اند آن را شایسته‌ی پیروی بدانیم چرا این خرافات را در این جرگه نمی‌گنجانیم؟

انتهای پیام