چرا رییس جمهور از تنش حتی کلامی خودداری می کند؟

«محسن دانش»، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت: طبیعی است که، به خاطر مصائب و مشکلاتی که در سی سال گذشته تحمل کرده ایم؛ طاقت و تحمل و آستانه ی صبر فردی و بالنتیجه صبر اجتماعی مان پایین بیاید که معتقدم امروز گمشده ی اصلی جامعه ام همین مفهوم و مهارت صبر است. اما مساله عدم صبوری نیست که بخواهیم در باره ی ابعاد و راهکارهایش بحث کنیم که تصور می کنم برای احیای صبر فردی و اجتماعی ایرانیان، نباید مستقیم بنشینیم و برنامه های ارتقای صبر طراحی و اجرا کنیم بلکه تاب آوری و تحمل بالا از ظرفیت بالایی نشات می گیرد که در طول یک دوره ی آرامش تحصیل می شود.

با این توضیح می توان درک کرد که چرا رییس جمهور روحانی، در مصاحبه های اخیر خودش از فرافکنی و ایجاد تنش حتی در کلام خودداری می کند، او و همفکرانش به دنبال احیای صبر اجتماعی ایرانیان و مبارزه با جامعه ی هیجانی و بدبینِ پدید آمده و البته تشدید شده در دوران پیش از خودش است.

این تدبیر که حاصل تفکر سیستمی بین سران اصلاحات و اعتدال است باعث شد که یکباره گروههایی از اجتماع ایرانیان که رفته رفته از صحنه ی دموکراسی نا امید و دلسرد شده بودند و بی رغبت سرنوشت هر عرصه ی انتخاباتی را به حضور حریف اقلیت با سی درصد از آراء رها کرده بودند بیدار شوند و اتفاق بی نظیر لیست امید در کمال نا امیدی رخ داد.

جنگ واقعی و البته فشار واقعی در این روزها شروع خواهد شد؛ جایی که رقیب اقلیت زخم خورده و ناراحت از بیدار شدن طیفی از جامعه که خود قبل تر موفق به راندنش از صحنه شده بود، با هزینه های سر سام آور و بخشی از منابع مالی هنگفت خود دوباره به صحنه خواهد آمد تا همین امید حداقلی را در جامعه بخشکاند که ادامه ی حیاتش در جوّ سیاسی ایران به این امر بستگی دارد…

حال آنچه مهم است تشریح انتظارات پله به پله از این سیستم خرد محور و ارائه ی دستاوردهای آن به ملت شریف است.

به تصور نگارنده؛ با اینکه طیف مقابل جریان پیروز لیست امید خیلی تلاش می کند که خود را بازنده نشان ندهد و البته اقداماتی هم انجام دهد که پیام ناکارآمد بودن منتخبان امید را به انتخابگران شان بدهد ولیکن دو اتفاق مهم در جریان فراگیر اقبال مردم به لیست امید رخ داده که نباید به این راحتی فراموش شود:

اول آنکه فضای سرد و تاریک مجلس که طی یک دوره ی دوازده ساله میرفت که به فضایی بی اثر و خنثی تبدیل شود، به یک فضای جدید و همسو با اجتماع ایرانیان تبدیل شده است. امروز «علی مطهری» در جایگاه نایب رییسی از وزیر کشور در مورد اتفاقات و مسائل سال ۶۷ توضیح می خواهد، یا «کریمی قدوسی» مدعی است که در این مجلس برای جمع کردن مخالفان دولت حسن روحانی که برآمده از همان طیف سکوت کرده ب جامعه است نمی تواند بیش از ده نفر همفکر پیدا کند!

اینها نشانه هایی از حیات دوباره ی مجلس و نزدیک شدن آن به خواست مردم است. از طرفی آنچه جناح رقیب را نگران می کند خود این وضعیت نیست! بلکه استمرار این حس امیدواری است که به تغییر شرایط در مردم و رای دهندگان قهر کرده از صندوق ها ایجاد شده و ادامه ی آن یقینا به حذف تفکر اصولگرایی لااقل برای مدتها و شاید همیشه از صحنه ی سیاسی کشور منجر شود و سران این جریان را ناچار به پالایش درونی و انشعاب و النهایه پوست اندازی کند.

به تصور نگارنده اگر این پیروزی های کوچک، بزرگ شمرده شود و برای مردم تشریح شود که حضورشان در اسفند ۹۴ چه تحولات مثبتی را بدون آشوب و فتنه باعث شده است و البته نتایج گشایش هایی که از بابت برجام ایجاد خواهد شد به سفره ها برسد ضرورت تحول در گفتمان و سیره ی اصولگرایان قطعی است.

امروز، گمشده ی اصلی سیاست و اقتصاد ما همان صبر اجتماعی است که با تدابیر و اقدامات منطقی و همسو با جهان در حال احیا و بازسازی است. آنچه مهم است و این پیام را تصریح می کند سکوت مطلق دولت و شخص رییس جمهور است که در حال حاضر باعث تقویت جریان آرامش روانی در جامعه و ضعف پلکانی جبهه ی رقیب در افکار عمومی شده است! موضوعی که کاسبان تحریم خیلی سعی می کنند با فشار رسانه ای خود به دولت، مانع شکل گیری و رشد فضای تدبیر و تعقل در کشور شوند ولی باز سکوت عایدشان می شود و نتیجه اش می شود آنکه در مجلس بیش از ده نفر برای مخالفت با دولت اسم نویسی نمی کنند و نظر سنجی برنامه ی زنده ی صدا و سیما در مورد کنسرت ها با ۹۹ درصد موافق برگزاری! پیام بسیار روشنی از وضعیت فکری و روانی جامعه ی ایرانیان می دهد.

انتهای پیام