کاندیداهای احتمالی ۱۴۰۰ – سیدمصطفی محقق داماد
[سیزدهمین دورهی انتخابات ریاست جمهوری حدود یک سال دیگر، احتمالا در خردادماه ۱۴۰۰ برگزار خواهد شد. انصاف نیوز به مرور رزومهی نامزدهای احتمالی این انتخابات را منتشر میکند]
«سیدمصطفی محقق داماد»، استاد دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی و رییس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران در سال ۱۳۲۴ به دنیا آمد. پدر او آیتالله سیدمحمد محقق داماد، از فقهای برجستهی حوزه علمیه قم بود.
محقق داماد دارای تحصیلات حوزوی بوده و از استادانی نظیر حضرات آیات بهشتی، مطهری، گلپایگانی، آملی، حائری یزدی و… درس آموخته است. او در سال ۱۳۴۴ وارد دانشگاه تهران شد و موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشتههای فلسفه و حقوق اسلامی شد. محقق داماد سپس در دانشگاه لوون بروکسل به ادامه تحصیل پرداخت و دکتری خود را در رشته حقوق بین الملل عمومی از این دانشگاه دریافت کرد.
بنا بر آنچه در زندگینامهی رسمی منتشر شدهی آقای محقق داماد آمده است، او «در سال ۱۳۴۸ درجهی «اجتهاد» را کسب کرد».
برخی از آثاری که آیتالله محقق داماد بهعنوان نویسنده و یا مترجم در آن نقش داشته عبارت است از: تحلیل و بررسی احتکار از نظرگاه فقه اسلام، قواعد فقه: بخش مدنی، یاد خدا دینامیسم اصالت انسان، بررسی فقهی و حقوقی وصیت: مواد قانونی ۸۲۵-۸۶۰ قانون مدنی، بررسی فقهی حقوق خانواده، نکاح و انحلال آن، مواد ۱۰۳۴ تا ۱۱۵۷ قانون مدنی، تعهد به نفع شخص ثالث از نظر شیخ انصاری، دین، فلسفه و قانون، نخبگان علم و عمل ایران و…
محقق داماد که به زبانهای عربی و انگلیسی مسلط است کتابهایی نظیر حقوق روابط بینالملل در اسلام، سلوک بینالمللی دولت اسلامی، مطالعات تطبیقی در فلسفه اسلامی و… را ترجمه کرده است.
آیتالله محقق داماد در سالهای ۱۳۷۸ و ۱۳۸۷ بهعنوان پژوهشگر نمونه و در همین سال رتبه اول فقه، اصول، حدیث و علوم قرآنی در جشنواره بین المللی فارابی شد. او در سال ۱۹۹۴ میلادی نامزد عضویت در کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد بود.
مقالههای محقق داماد همواره مورد توجه پژوهشگران حوزهی دین و اندیشه قرار میگیرد و بحث و گفتوگوهای بسیاری پیرامون آن به وجود میآید. برخی از مقالههای او عبارت است از: صفات الله من وجهه نظر الاسلام و المسیحیه، بررسی اثبات کذب بودن سوگند در حقوق ایران و فرانسه، فلسفه حقوق در اندیشه اسلامی، رجم از دیدگاه قرآن و سنت و…
محقق داماد که بیشتر به عنوان چهرهای فرهنگی و علمی شناخته میشود در سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۳ به عنوان رییس سازمان بازرسی کل کشور فعالیت میکرد. او در پاسخ به این سوال که به کدام یک از جریانهای سیاسی تعلق خاطر دارد، میگوید: «من فکرم اصلاحطلبی به معنای صحیح کلمه است نه به معنای حزبی آن، من عضو حزب کسی نیستم، هیچ وقت در هیچ حزبی نبودهام»
سیدمصطفی محقق داماد همانطور که خود بر آن تاکید دارد چندان وارد فضاهای جناحی و سیاستزده نمیشود و شاید بتوان مهمترین کنش سیاسی او را نامهی صریحی دانست که خطاب به رییس قوه قضاییه در اعتراض به دادگاههای سال ۸۸ نوشت. او در آن نامه نوشته بود: «شگفتا! کار قوه قضائیه به جایی رسیده که از یکسو توسط ائمه جمعه موقّته توصیه به بیرحمی شوند و حدیث شریف لا دین لمن لا رحم له را فراموش کنند و یا به «گرفتن اعتراف!!» مفتخر گردند و از سوی دیگر توسط ریاست قوه مجریه به رعایت رافت اسلامی و کرامت انسانی مورد خطاب قرار گیرند. البته بسیار خوب سفارشی بود که ایشان فرمودند-شکرالله سعیهم- ولی آیا بهتر نبود که رئیسجمهور دولت نهم به جای چنین خطاب بشر دوستانه به جنابعالی یا لا اقل در جنب آن، عتاب قانونی به وزیر کشورشان میکردند و وی را تحویل دستگاه عدالت میدادند؟ وزیری که تحت مسئولیت وی چنین وقایع شرمآوری اتفاق افتاده است مگر میتواند مسئول نباشد؟ آیا این نتیجه تاخیر حضرتعالی در اقدام قضایی نیست؟
به موجب قوانین مدون مملکتی کلیه زندانهای کشور زیر نظر قوه قضائیه اداره میشود، و مسئولیتش با این قوه میباشد. آیا بهتر نبودکه قبل از صدور فرمان مقام معظم رهبری مبنی بر تعطیل «زندان کهریزک»، شما خودتان دستور بازرسی صادر میفرمودید و چنانچه آنرا فاقد معیارهای لازم میدیدید مبادرت به تعطیل آن میکردید؟ شما آنقدر تاخیر فرمودید تا این مدخل در دائره المعارفهای جهانی بنام حکومت دینی ایران در کنار مدخلهای زندانهای گوانتانامو و ابوغریب در زمان معاصر با کمال تأسف وارد شد.
از منبع موثقی شنیدم که یکی از مراجع تقلید معاصر که از راه دور محاکمهای که از سیمای ایران پخش میشد پیگیری میکردند، به همان منبع فرموده بودند که بهتراست لااقل این محاکمات را که ننگی است برای قضای اسلامی!! از تلویزیون پخش نشود».
آقای محقق داماد از چهرههای مطرح حوزوی است که رویکردی میانهرو در حوزههای سیاسی و مذهبی دارد. او روابط نزدیکی با جریان اصلاحات داشته و مورد تکریم و احترام بزرگان نظام و حوزه علمیه است.
انتهای پیام
سلام
البته که ایشان شایسته و برازنده ء ریاست جمهوری هستند .
با توجه به پیشینهء علمی و مسئولیتی به نظر می رسد حتی برای رهبری هم از کسانی مانند :آملی لاریجانی؛ ابراهیم رئیسی و حسن روحانی بسیار برتر هستند.
فقط مشکل این است که مردم شناخت کمی به ایشان و مراتب فضل ،آگاهی و توانایی اشان دارند.
بوریا باف اگرچه بافنده است نبرندش به کارگاه حریر.