نامزد اصول‌گراها با معاونانش وارد رینگ انتخابات۹۶ می‌شود؟
ارودگاه اصولگرایان در مدت زمان باقی مانده تا انتخاب ۹۶ هر روز از مدل جدیدی برای وحدت و معرفی کاندیدای واحد پرده‌برداری می‌کند، روزی سخن از ائتلاف دایره‌ای و مثلثی است و زمانی دیگر پای ورود یک کاندیدا با تیم معاون‌هایش به میان می‌آید.
لیلا شریف در خبرآنلاین نوشت: «وحدت» حلقه مفقوده جناح‌های سیاسی در بزنگاه‌هایی همچون انتخابات است. مردان اصولگرا نیز در آستانه هر انتخابات تمام هم و غم خورد را برای یافتن این حلقه مفقوده می‌گذارند تا داستان سرنوشت سیاسی شان را آنگونه که مرادشان است روایت کنند.
اما تجربه تاریخی اصولگرایان حداقل در رابطه با چند انتخابات اخیر نشان از این واقعیت دارد که یافتن این حلقه مفقوده یعنی همان وحدت سیاسی، چندان کار آسانی به نظر نمی‌رسد. روزگاری ریش سفیدانی همچون ناطق نوری، مرحوم ایت الله مهدوی کنی و عسگراولادی به امید وحدت در مسیر یک صدا کردن مردان اصولگرا گام بر می‌داشتند، امری که در سال های اخیر به فراموشی سپرده شده است و سررشته‌های زیادی پیدا کرده است، همین روزهایی که جوانترها گوش شان بدهکار ندای وحدت طلبی بزرگان و پدرانشان نیست.
یک دغدغه برای انتخابات ۹۶؛ ائتلاف دایره‌ای یا مثلثی؟
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ باز هم مدل های مختلفی از وحدت روی میز اصولگرایان قرار گرفته است. در یک سوی میدان جبهه پیروان خط امام و رهبری تلاش می کنند با محوریت قرار دادن جامعه روحانیت، «مدل دایره‌ای» را مدل نهایی ائتلاف اصولگرایان کند تا نقش«میان‌داری» وحدت باز هم به دست روحانیت و سنتی های اصولگرا بیفتد. مدلی که براساس آن همه احزاب اصولگرا درکنار برخی چهره‌های حقیقی و حقوقی دور یک میز نشسته و برای انتخابات ۹۶ رایزنی کنند.
اما «مدل دایره‌ای» تنها مدلی نیست که در ارودگاه اصولگرایان رونمایی شده و بر سر چند و چون آن بحث است. در کنار ریش سفیدان و اصولگرایان سنتی، هستند مردانی با صفت«نواصولگرایی» که به دنبال اجرای «مدل مثلثی» هستند.
نو اصولگرایان در برهه‌های مختلف انتخاباتی، نشان داده‌اند که رغبت چندان به حضور پر رنگ نیروهای سنتی همچون جامعه روحانیت و جامعه مدرسین و جبهه پیروان در مقام تصمیم‌گیری ندارند و ترجیح می‌دهند با گسترده‌تر کردن مدل ائتلاف ۹۴ و حفظ کردن جایگاه آیت لله مصباح یزدی به عنوان یکی از اضلاع سه گانه اصولگرایان، وارد گود انتخابات شوند.
*یک کاندیدای اصولگرا با چند معاون به میدان بیاید
هنوز اما و اگرهای مدل‌های انتخاباتی اصولگرایان برای به وحدت رسیدن، سرانجامی نیافته بود که زمزمه‌هایی در مورد یک ایده جدید از خیمه اصولگرایی به گوش رسید.
«یک رئیس جمهور با همراهی چند معاون»، این ایده ای بود که گویا به دلیل تعدد گزینه‌های ریاست جمهوری، اصولگرایان به آن پناه برده اند، ایده ای که در انتخابات ۸۸ با عنوان عبور از احمدی ن‍ژاد و همچنین انتخابات ۹۲ در دستور کار اصولگرایان قرار گرفته بود.
حال بعد از گذشت از دوران انتخاب رئیس جمهور دولت دهم و یازدهم، و به ثمر نرسیدن ایده معرفی چند کاندیدا تحت عنوان«رئیس جمهور و معاون اول»، اصولگرایان باردیگر در آزمونی سخت به نام معرفی گزینه مناسب برای ریاست دولت دوازدهم قرار گرفته‌اند و به نظر می رسد بی تمایل نباشند که با گزینه یک و دو به میدان بیایند.
طرح دوباره این ایده، از جانب محمدجواد لاریجانی انجام شد. برادر روسای قوه مقننه و قضائیه، با قرار دادن این راه حل تکراری در برابر اصولگرایان، تأکید کرد که« در انتخابات آینده کاندیدای ریاست‌جمهوری و معاون اولش هر دو به مردم عرضه شوند. معاون اول در تشیخص گرایش اجرایی رئیس‌جمهور موثر است.»(اینجا)
در واقع نبود یک گزینه واحد در میان اصولگرایان را می‌توان دلیل اصلی رجعت به ایده تکراری معرفی گزینه معاون اولی در کنار گزینه کاندیدای ریاست جمهوری دانست، نکته ای که روزنامه رسالت نیز در ستون سرمقاله‌اش در بیست و هفتم شهریور به آن پرداخت و پیشنهاد کرد که« حالا که کاندیدای مطرح نداریم، یک تیم کاندیدا معرفی کنیم.»
روزنامه رسالت در این رابطه نوشت:« اگر اصولگرایان نتوانستند چهره جدید صددرصدی را وارد میدان رقابت کنند می توانند مدل جدیدی را برای رقابت برگزینند و یکی از این مدل ها که تا کنون تجربه نشده و به نوعی کاملا” “جدید” است،”حضور تیمی” در انتخابات ریاست جمهوری است! حضور تیمی به این معنی که اصولگرایان به جای معرفی فقط یک نفر به‌عنوان رئیس‌جمهور،یک رئیس‌جمهور به همراه تعدادی از معاونین وی را معرفی می کنند.این معاونین می توانند شامل،معاون اول،معاون سازمان برنامه و بودجه،معاون علم و فناوری،معاون امور زنان و خانواده و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران باشند.»(اینجا)
در این میان، نقشه راه جدید اصولگرایان مورد توجه دیگر چهره‌های سیاسی اصولگرا نیز قرار گرفت، تا جایی که احمد توکلی ضمن استقبال از این پیشنهاد گفت: به نظر من پیشنهاد بسیار خوبی است. من از پیشنهاد معرفی معاون اول از سوی کاندیداهای ریاست جمهوری دوازدهم دفاع می‌کنم. باید اینکار انجام شود.»(اینجا)
حسین نجابت نیز در تأیید این پیشنهاد در گفت‌وگویی با خبرآنلاین گفته بود:« در کل اگر گفتمانی جلو برویم بهتر است یک نفر نامزد ریاست جمهوری می شود و بعد معاون اول و دو وزیر تأثیرگذار خود را معرفی می کند. آن وقت ۴ نفر در فضای اجتماعی بحث و نقادی می کنند و اگر ادب و قواعد بازی را رعایت کنند ممکن است شاهد اتفاق دیگری به جز آنچه تاکنون سنت انتخابات ریاست جمهوری بود باشیم. یعنی اگر از بین ۳۰ شخصیت اصولگرا ۴ نفر بتوانند بین خودشان برای ریاست جمهوری، معاون اولی، وزارت فرهنگ و وزارت امور اقتصادی و دارایی تقسیم کار کنند اتفاقی نو خواهد بود.»
وی ضمن دفاع از این راهکار و اشاره به پیگیری این موضوع در جلسات انتخاباتی اصولگرایان تأکید کرد که«من از این مدل دفاع می کنم ولی اینکه در نهایت چه شود الان لُجنه اصولگرایان به تدریج دارد شکل می گیرد. جلساتی شروع شده همه این گروه ها همچون جبهه پیروان، ایثارگران و رهپویان و دیگران جلسات خودشان را دارند، حتی آخرین خبر هم یک تماسی بود که بین روحانیت مبارز و جامعه مدرسین انجام شد. اینها عناصر طیف اصولگرایی هستند حالا به چه جمع بندی برسند باید صبر کنیم و ببینیم. ولی اینهایی که می گویم در فضای سیاسی موج می زند. این بحث ها در جلساتی که ما هفته ای یک بار یا دو هفته یک بار می رویم وجود دارد.»(اینجا)
احمد کریمی اصفهانی عضو شورای مرکزی جبهه پیروان نیز معتقد است «هر رییس جمهور موفق در سایه همکاران قوی و باتجربه قادر است یک دولت کارآمد داشته باشد؛ یکی از این نیروها هم معاون اول است. از همین روست که ایده معرفی معاون اول توسط کاندیداهای ریاست جمهوری یک ایده مناسب به نظر می رسد تا از این طریق هم محافل سیاسی هم مردم بتواند کاندیدا را براساس تیمی که قرار است داشته باشد مورد ارزیابی قرار دهند. در این حالت خواهیم فهمید که چه نوع حرکتی را در ادامه خواهد داشت و چه مقدار می تواند توفیق پیدا کند.»
اما در کنار نکات مثبت این ایده که قرار است، موجبات وحدت اصولگرایان را مهیا کند، نگرانی‌هایی نیز احساس می‌شود.
برخی از این موضوع که فرد انتخاب شده به عنوان کاندید ریاست جمهوری پس از پیروزی پای عهد خود نمانده و گزینه‌های دیگری را به عنوان معاونان خود معرفی کند یا اینکه نوشته شدن شکست کاندیدای ریاست جمهوری به پای تمام معاونان پیشنهادی، را به عنوان خطاهای احتمالی این ایده انتخاباتی اصولگرایان معرفی میکنند،.
نکته ای که حمیدرضا ترقی عضو شورای مرکزی حزب موتلفه در رابطه با آن معتقد است:« معرفی کاندیدا با تیم معاونانش چون علنی می شود خلاف آن عمل کردن برای رئیس جمهور منتخب قدری مشکل تر می شود تا اینکه غیرعلنی و در جلسات خصوصی بخواهد این را مطرح کند. معمولا نامزدها در جلسات خصوصی به گروه های مختلف وعده هایی را می دهند چون این مباحث علنی نمی شود بعد از پیروزی شاید آن وعده ها جنبه اجرایی پیدا نکند ولی وقتی علنی شد مردم به دنبال تحقق قول و وعده رئیس جمهور منتخب هستند اگر او این کار را نکند همان ابتدا عدم صداقتش را مشخص کرده است.»
او همچنین در مورد گسترده شدن نتایج منفی شکست گزینه ریاست جمهوری، گفت:« طبیعتا اگر انتخاب درستی نباشد، ممکن است حتی موجب تضعیف نامزد محوری هم بشود و چنین اثری را شاهد باشیم ولی اگر انتخاب درستی انجام شد باعث تقویت خواهد شد. به هر حال ریسک است. برای مثال آقای باهنر نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود معاون اول خود را آقای ناطق نوری انتخاب کند خوب این انتخاب به وزن آقای باهنر اضافه می کند. در مجموع اجرای چنین مدلی ریسک دارد ولی از آن طرف آثار مثبتش برای تقویت نامزد محوری بیشتر است. »
گویی تا به امروز مدل‌های مختلف اصولگرایان برای ورود به زمین انتخابات، در عین حال که می‌توانند وحدت ساز باشد، با کوچک‌ترین اشتباه محاسباتی می‌توانند شکست دیگری را در کارنامه اصولگرایان به ثبت برسانند.
انتهای پیام
ظاهرا در محدوده وزنه این اقا بیش از حد محاسبه کرده اید .
در این مدل رئیس جمهور اصولگرا باید حداقل چند برابرتعداد نمایندگان بازمانده از بهارستان معاون داشته باشد !