در باب انتخاباتِ آتی | حسین دهباشی
«حسین دهباشی»، از نیروهای رسانه ای حسن روحانی پیش و پس از انتخابات ۹۲ که این همکاری تا سال گذشته ادامه داشت، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
یک:
معمولا و در همه جای دنیا، یک دولت مستقر، برای دور بعد هم رای می‌آورد. مگر در یک حالت! خودش با اشتباهاتِ خودش، خود را از چشم هوادارانش انداخته و ساقط کند!
دو:
در فقره انقلاب اسلامی سقوط سریع حکومت پهلوی را مثلا، اصلا نمی‌شود از روی رفتار و رهبری و راهبرد مخالفین آن فهمید و وقوع آن را حدس زد. از روی رفتار پراشتباه، فاسد و خصوصا متکبّر شاه و سایر علل از درون پکیده شدن آن اما، چرا!
سه:
واقعیت این است که هم دولت و هم رقبایش (قدری به خاطر سیاه‌نمایی یا کارشکنی طرف مقابل امّا بیشتر برای عملکرد غیرقابل دفاع و توجیه خود) با شیبی تند و افزاینده به سوی درّه هرچه بی‌آبروتر و کم طرفدارتر شدن سُرخورده و سَر می‌خورند، طبعا برنده آرا طرفی است که هرچه کُندتر و دیرتر چنین شود. این مسابقه راستش، جدال میان بازنده‌ها است و رقابت با تفاضل گل‌های خورده کمتر!
چهار:
در انتخابات آتی، مهمترین نقطه ضعف / رقیب دولت فعلی، عملکرد ضعیف برخی مشاوران و همکارانش و مهمترین نقطه قوت / شانس آن، کارنامه ناجور برخی منتقدان و رقبای آن است. ظهور رقیبی ناشناس و در آخرین لحظه، که کمترین فحش و تهمت و تخریب را در این فاصله نصیب برده باشد، کابوس هردو سوی معادله فعلی است.
پنج:
یادمان باشد که در انتخابات ۹۲، گرچه نخستین داوطلبی که بلافاصله پس از گشوده شدن درهای وزارت کشور در روز نخست ثبت نام نمود، جناب آقای دکتر روحانی عزیز بودند، اما حتی بی‌بی‌سی فارسی، موضوع حضور ایشان را تا سه روز کار نکرد، صرفا با این تحلیل که ارزش خبری ندارد! غافلگیری‌های سیاسی، خاصه در کشوری پیش‌بینی ناپذیر چون میهن عزیزمان، از آنچه در آینه بولتن‌های محرمانه و متملقانه سیاسی و امنیتی دیده می‌شوند، به میز صاحبانِ قدرت نزدیکتر است!
شش:
محور اصلی برنامه اصلاح‌طلبان در انتخابات آتی، تکیه بر شعارهای «بدبختی» و «ناچاری» (خدای ناکرده قصد کمترین بی‌احترامی نیست) در حمایت بلاشرط و پیشاپیش از شرکایشان است. اما صرف‌نظر از اینکه چنین برنامه‌ای چقدر آن‌ها را «بی‌هویت» و «فرصت‌طلب» نشان می‌دهد، آیا به جز طرفداران سنتی و سرسخت شان، در بین لایه خاکستری و مردد جامعه ایران (که عهد اخوت ابدی و نامشروط با هیچ جناحی نبسته) چقدر برانگیزاننده است؟
هفت:
و اما اصولگرایان! آیا به جز در میان موافقان انقلابی و همیشگی‌شان، اعلام مواضعی چون «اقتصادِ مقاومتی»، «تردید در برجام» و «مبارزه با استکبار جهانی» و مانند آن، ولو رویکردهایی کاملا درست و شدنی باشند (برای عموم مردم خسته و کلافه از مشکلات اقتصادی و انزوای سیاسی و حتی در بین طرفداران پشیمان و سرخورده از دولت فعلی) شعارهایی انتخاباتی خوب و خریدنی بوده و گریزاننده و ضدتبلیغ محسوب نمی‌شوند؟
انتهای پیام
جناب آقاى فیلم ساز !
مشغول الذمّه جنابعالى باشم اگر فکر کنید آقاى رئیس جمهور آدم بى چشم و روئى است ! مگر اندکى پس از پیروزى حکم عضویتتان در مناطق آزاد در جرائد منتشر نشد ؟! شاید تقصیر فریدون یا دیگر اطرافیان بودن و گرنه بنده خدا از کجا میدانست که جنابعالى چشمتان را وزارت خارجه گرفته ؟!
جسارتاً خدمتتان عرض کنم مثل آن گاو نه من شیر ده نباشید که با یک لگد همه زحماتش را جبران فرمود ! بجاى متلک پرانى به اصلاحات و خوش مزگى براى اصولگراایان پیشنهاد میکنم به سرنوشت کسانى مثل « هموطن سابق » بیاندیشید که چگونه پس از انتخابات ۸۸ پى شیادان گرفت و چوب دو سر طلا شد ؟!
از محضر استاد باز هم پوزش مى خواهم !
لابد اقای دهباشی حضور اقای جنتی را از یاد برده اند که بر اصلاح طلبان خرده میگیرند !
حسین دهباشیِ عزیز مستند ساز و برنامه ساز خوبی است و فقط مستند ساز و برنامه ساز خوبی است.