دعوت «حاکمان و عالمان» به «آمرزش خواهی و توبه» برای رفع کروناها

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «دعوت «حاکمان و عالمان» به «آمرزش خواهی و توبه» برای رفع کروناها» نوشت:

ویروس خطرناک و کشنده «کرونا» در معیت کروناهای بسیار خطرناک و «کشنده‌تر» دیگر از جمله شرکت کمرنگ مردم در انتخابات، بی‌اعتمادی مردم به حاکمیت، عدم توجه حاکمیت به جلب اعتماد مردم، شقاق و چند دستگی خطرناک بین مسئولان با مردم و بین خود مردم[گروهی به نام ولایت و دفاع از رهبری، صبح تا شام نهادهای انتخابی مثل دولت و مجلس را لعن و نفرین می‌کنند و گروه دیگر، نهادهای انتصابی را مقصر شمرده و گروه سومی مصیبت را زیر سر هر دو می‌دانند و شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» می‌دهند و افراد این گروه‎ها به خون هم تشنه‌اند]، قرار گرفتن ایران در لیست سیاه fatf و …؛ مردم و نظام را هدف قرار داده و اگر برای مقابله چاره نشود، عواقب وخیمی در پی‌خواهد داشت.

متأسفانه «کروناهای خطرناک‌تر و کشنده‌تر» ذکر شده، مورد بی‌توجهی‌اند و همه توجّه‌ها معطوف به ویروس کرونا است و صدا و سیما صبح و شام پیام‌های بهداشتی می‌دهد که مفید و لازم است و مساجد و منابر هم به صورت کمرنگ به دعا و تضرّع برای رفع این بلا دعوت می‌کنند که خوب است اما به نظر می‌رسد کانون‌های مذهبی ما که به دلایل مختلف آشکار و پنهان، سالهاست گرفتار سستی و کم‌کاری‌اند، از انجام قرآنی رسالت خود بازمانده‌اند. به آیات زیر توجه کنید:

و اگر مردم شهرها[امت‌ها] ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند، قطعا برکاتى از آسمان و زمین برایشان مى‏‌گشودیم ولى تکذیب کردند پس به [کیفر] دستاوردشان [گریبان] آنان را گرفتیم(اعراف/۹۶).

و تا تو در میان آنان هستى، خدا بر آن نیست که ایشان را عذاب کند و تا آنان طلب آمرزش مى‌کنند، خدا عذاب ‏کننده ایشان نخواهد بود(انفال/۳۳).

چرا از خدا آمرزش نمى‏‌خواهید باشد که مورد رحمت قرار گیرید(نمل/۴۶).

با توجه به آیات فوق، «تقوای اجتماعی» عامل جلب برکات و «گناه اجتماعی» عامل نزول عذاب‌ها و بلاها است و بنا بر تعالیم دین، بزرگترین و فراگیرترین گناهان «ظلم حاکمان و عالمان» در حق امت، رعیّت و مردم بی‌پناه است همچنان که به تقوای این دو گروه، امت متّقی می‌گردد. وقتی «حاکمان» حقوق مردم را رعایت نمی‌کنند و آنان را از حقوق مسلّمشان محروم می کنند[مثل محروم کردن قشر کثیری از حق انتخاب کردن و انتخاب شدن، حق مشارکت در امور، حق پرسشگری از مسئولان و حق جواب‌گیری از آنان در باره همه مسائل کشور، حق آگاهی از امور، حق صادق بودن حاکمان با آنان[نمونه‌اش کتمان حقیقت از آنان در مورد هواپیمای اوکراینی]، حق عفو و گذشت حاکمان از لغزشهایشان[نمونه‎اش عدم مقابله چشم‌پوشانه با معترضان آبان ماه و …]، و وقتی «عالمان» از نصیحت و هشدار حاکمان دریغ می‌ورزند و به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر حاکمان و قدرتمندان قیام نمی‌کنند؛ طبیعی است که تقوای اجتماعی رخت بسته و ستم اجتماعی ظاهر شده و برکات دریغ می‌شود و بلایا نصیب می‌گردد.

آری امروز همگان باید از حاکمانی که عادلانه عمل نکردند و خودرأیی پیشه ساختند و عالمانی که از نصیحت و امر و نهی، شانه خالی کردند، باید بخواهند که به پیشگاه خدا و خلق خدا آمرزش‌خواهی برند و از رفتار ناعادلانه خود توبه کنند و دست بشویند و رضایت امت بجویند تا شاید خدای امت هم راضی شود و رحمت آورد و بلایا را دفع گرداند. این سخن قرآن از زبان نوح نبی(ع) است: «گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است. [تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد»، و طبیعی است که مخاطب «خدا و نوح»، در وهله اول حاکمان و عالمان آن امت بوده است.

انتهای پیام