هاشمی، تسلیم پیروز

هادی یاسمنی در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده، نوشت:

سال گذشته در چنین روزهایی صلاحیت اکبر هاشمی رفسنجانی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم از سوی شورای نگهبان رد شد. شورای نگهبان مهر بطلان بر صلاحیت فردی زد که چنین تعبیری از ناصب خود به همراه داشت: یار شش دهه ای فرد اول نظام، از اصلی‏‌ترین افراد نهضت در دوران مبارزات، از مبارزین جدی و پیگیرِ قبل از انقلاب، از مؤثر‌ترین شخصیت های جمهوری اسلامی در کنار امام بعد از پیروزی انقلاب و بعد از رحلت امام در کنار رهبری تا امروز. به کررات پیش رفته تا مرز شهادت، عهده دار بالاترین و بیشترین مسوولیت ها بعد از انقلاب  و در خدمت انقلاب و نظام در حساس ترین مقاطع.

بنابر اقوال، شواهد و قرائن بسیار، کمتر آگاه سیاسی است که نظر بر این نداشته باشد که هاشمی رفسنجانی با فشار نیرو(ها)ی امنیتی بر شورای نگهبان و به دلیل بیم پیروزی قطعی وی در انتخابات رد صلاحیت شد تا بار دیگر بر بی طرفی این شورا که لازمه ی انجام وظیفه ی آن است، خدشه ای جدی وارد شود.

اما هاشمی رفسنجانی به شایستگی و بر پایه ی دهه ها تجربه ی سیاسی و متانت مبتنی بر آن و بر سیاق سابق اعتدال جوی خود و بری از خودخواهی مسموم، تسلیم این صحنه آرایی به شیوه ای شد که نه تنها گرفتاری طولانی مدت بر مملکت تحمیل نشد و دوره ی افراط و تفریط زایی مهلک از طرفین را حاکم نکرد که با مدیریتی متین، موجبات پیروزی یار غار خود را بر لشگر سوار بر قدرت و ثروت فراهم کرد.

و این پیروزی بزرگ آیت الله، ریشه در همان دارد که شعار دولت فعلی قرار گرفت: اعتدال. آنجا که از گذشته های دیرتر در دعوای جناحین که لاجرم در گیر و دار بین شان نیاز به هیجان زایی داشتند تا میزان را به سمت خودشان جذب کنند، از چپ شدن و راست شدن های پیاپی خود را نگه داشت که اکنون علی رغم سم پاشی متمادی وصف ناپذیر بدخواهان قدرش، اوست که پیروز اصلی صحنه ی فعلی سیاسی کشور خوانده می شود؛ و درایتی که هاشمی بعد از صحنه آرایی رد صلاحیت از خود نشان داد همان است که از یک فرد شایسته برای حضور در عرصه ی سیاسی انتظار است و گرنه گرفتار هیجانات پیرامون شدن و عمل کردن بدون اندک توجه به تبعات آینده و نا مرتبط با کارنامه ی گذشته، از خیلی بر می آید.

مراد این نوشتار نه تمجید از تمام هاشمی که اشاره به کیاست او در برابر رد صلاحیتش با همه ی آنچه آمد، بود که الگوی ارزشمندی برای سیاست رانان در مواجهه با بحران های پیش رو است. بی شک عرصه برای انتقاد از گذشته ی وی چنان فراخ است که از توان تک قلم ها خارج می نماید.

انتهای پیام