روزنامه‌خوانی با انصاف – ۲۳ دی ۹۶
محمد توکلی، انصاف نیوز: تصمیم دونالد ترامپ درباره‌ی تمدید رفع تحریم‌ها و حمایت قاطع اتحادیه اروپا از توافق هسته‌ای در صفحه‌ی اول روزنامه‌های ۲۳ دی ۹۶ مورد توجه قرار گرفته است. موضوع نفتکش «سانچی» و تلاش‌ها برای نجات ملوانان این نفتکش که در آب‌های چین دچار حادثه شده است نیز همچنان در صفحه‌ی اول روزنامه‌ها مشاهده می‌شود.
در ادامه به بررسی چهار یادداشت از روزنامه‌های جوان، شرق، جمهوری‌اسلامی و ابتکار می‌پردازیم و در پایان نیز نگاهی خواهیم انداخت به طرح و کارتون‌هایی از روزنامه‌های بهار، جوان و ابتکار.
روزنامه‌ی اصولگرای جوان در یادداشتی به قلم سیدعبدالله متولیان از «مسیر آینده‌ی بدون برجام» نوشته است!
در این یادداشت می‌خوانیم: « در حالی که اکثر قریب به‌اتفاق نشریات معتبر خارجی نظیر ’جیمز جتراس’، ’وال‌استریت ژورنال‘، ’بنیاد و اندیشکده کارنگی‘، ’نشریه پولیتیکو‘ با قوت تمام از عدم خروج (ظاهری) امریکا از برجام می‌نوشتند ؛ اما دیپلمات‌ها و مسئولان سیاسی ایران (مرتبط با موضوع برجام) تصریحاً یا تلویحاً از خروج امریکا از برجام سخن می‌گفتند و ترامپ را به خویشتن‌داری و عدم خروج از برجام دعوت می‌کردند»
نویسنده با انتقاد از رویکر مسوولان کشور در این موضوع اعتقاد دارد: «این‌گونه موضع‌گیری‌ها به منزله‌ی تهدید ملتمسانه و عاجزانه برای عدم خروج امریکا از برجام است که به هیچ وجه زیبنده نظام مقتدر اسلامی ایران نیست. به عکس نظر سیاستمداران و دیپلمات‌های ایرانی، تمامی پیشنهادات شخصیت‌ها، مؤسسات مطالعاتی و تحقیقاتی، جراید و مطبوعات بیگانه و از جمله بنیاد کارنگی بر حفظ خط تماس از طریق ’دیپلماسی برجامی‘ به‌منظور تحقق ۴ راهبرد: ’مهار‘، ’اعمال فشار‘، ’تعامل‘ و ’براندازی‘ تأکید داشته و دارند»
در ادامه‌ی این یادداشت از قول بنیاد کارنگی آمده است: «بنیاد کارنگی توصیه می‌کند که خروج امریکا از برجام به هیچ وجه به نفع امریکا نبوده و به منزله‌ی فروپاشی رسمی امکان اعمال هر گونه فشار بر ایران و پایان عمر ائتلاف بین‌المللی علیه ایران (۱+۵) است، به همین دلیل امریکا می‌تواند با حفظ (ظاهری) برجام و صرفاً تمدید تعلیق تحریم‌ها، به بهترین نحو منافع استراتژیک کوتاه مدت و میان مدت خود را حفظ کند چرا که پایان دادن به برجام به حذف محدودیت‌های کنونی در برنامه هسته‌ای و افزایش اقتدار منطقه‌ای ایران و تبدیل این کشور به یک هم‌پیمان قوی برای کشورهای قدرتمند آسیایی و روسیه خواهد انجامید»
و بخش پایانی این یادداشت: «امریکایی‌ها معتقدند در صورتی که در انتخابات بعدی غرب‌گرایان ایرانی از طریق رأی مردم موفق به تبدیل ’میل به مذاکره با امریکا در سایر زمینه‌ها‘ به ’مطالبه مردم ایران برای مذاکره در همه زمینه‌ها‘ شوند، جمهوری اسلامی ایران عملاً تسلیم خواسته‌های امریکا شده و دومینوی تسلیم ایران در مسیر تحمیل اراده امریکا بر ایران به حرکت درآمده ست. با این اوصاف دولتمردان ایران با درک صحیح واقعیات و با اجتناب از تکیه به برجام و دلبستگی به همراهی غرب با ایران از طریق برجام باید قبل از آن‌که ما متهم به نقض برجام شویم با هوشمندی مسیر آینده بدون برجام را برای پیشرفت ایران ترسیم نمایند»
علی سرزعیم در یادداشتی در روزنامه‌ی شرق به موضوع افزایش قیمت بنزین و نقد دیدگاه‌های مخالفان این تصمیم پرداخته است.
این اقتصاددان می‌نویسد: «این ایام که بحث افزایش قیمت بنزین مطرح شد، نکات جالبی درباره نحوه مواجهه افکار عمومی و حتی روشنفکران در قبال مسئله بنزین می‌توان مشاهده کرد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنم. این موضوع برای واکاوی اینکه چطور یک سیاست اقتصادی بدیهی در کشور سال‌ها به تعویق می‌افتد اهمیت زیادی دارد و به‌خوبی نشان می‌دهد منافع عاجل توده مردم و تحلیل‌های غلط روشنفکران و نخبگان و ضعف نظام سیاست‌گزاری چطور دست به دست هم می‌دهد و موجب می‌شود گره‌های توسعه‌نیافتگی در ایران باز نشود»
در ادامه‌ی این یادداشت می‌خوانیم: «نقش برخی مدعیان با استدلال‌هایی که علیه افزایش بنزین عرضه می‌کنند، فقط موجب می‌شود مقاومت اجتماعی در برابر این اصلاح اقتصادی بیشتر شود و سیاست‌گذاران را به تردید افکند. همه می‌دانیم سیاستمداران به اندازه کافی انگیزه دارند که منافع کوتاه‌مدت را به منافع بلندمدت ترجیح دهند. فقط کافی است جامعه با مقاومت در برابر سیاست‌های اصلاحی و روشنفکران با تئوریزه‌کردن تداوم سیاست‌های غلط گذشته آنها را به تداوم وضع موجود سوق دهند. البته اگر این روند ادامه یابد، دود آن به شکل آلودگی هوا، ترافیک و هرز منابع کشور به چشم خود جامعه و همان روشنفکران خواهد رفت و تأخیر در اصلاحات اقتصادی فقط هزینه‌ی اصلاح را بیشتر می‌کند اما ضرورت آن را منتفی نخواهد کرد»
و در بخش‌های پایانی این نوشته‌ی منتشر شده در روزنامه‌ی شرق آمده است: «موضوع بنزین به‌خوبی نشان می‌دهد چگونه با کمک روشنفکران ائتلاف مذمومی به زیان طبقه فقیر شکل گرفته و پیوسته تخصیص منابع عمومی به شکل ناعادلانه انجام می‌شود. این مصداق کافی است که به این فرض هم فکر کنیم که گناه بی‌عدالتی موجود فقط برعهده حکومت نیست بلکه روشنفکران و دیگر بخش‌های جامعه نیز در آن سهیم هستند!»
روزنامه‌ی جمهوری اسلامی در سرمقاله‌ی امروز خود موضوع اعتراضات اخیر را مورد واکاوی قرار داده و راه حل‌هایی را برای عدم تکرار این وقایع پیشنهاد می‌کند.
در این یادداشت می‌خوانیم: «ریشه شروع ماجرا وقتی روشن خواهد شد که به تزریق ناامیدی به مردم توسط خودی‌ها به ویژه رسانه‌ی ملی در سال‌های اخیر و همینطور تزریق گستاخی نسبت به مسئولین نظام در یک سال اخیر توجه شود. دشمنان خارجی قدرت ناامید کردن و گستاخی تزریق کردن به مردم ایران را ندارند. آنها هرچه بیشتر تلاش می‌کردند کمتر نتیجه گرفتند. این واقعیت را امام خمینی بارها گوشزد کرده بودند که کاری از دشمنان خارجی بر نخواهد آمد و اگر مشکلی برای این انقلاب و این نظام پیش بیاید از داخل و از عملکرد خودمان خواهد بود»
نویسنده در ادامه به تجمع اعتراضی در مشهد اشاره کرده و می‌نویسد: «اصل اعتراض به بعضی مشکلات اقتصادی از جمله سوءاستفاده بعضی موسسات مالی و اعتباری امری طبیعی بود و چیز تازه ای هم نبود. حرکتی که در روز پنجشنبه هفتم دیماه در مشهد با شعار علیه رئیس‌جمهور شروع شد، سوءاستفاده‌ای بود که از همین نارضایتی‌ها توسط رقبای دولت صورت گرفت ولی آن تزریق ناامیدی و گستاخی که هر دو را مخالفان دولت انجام داده بودند، عده‌ای دیگر را به صحنه آورد و شعارها تغییر کرد و به اقدامات اغتشاشگرانه علیه مقدسات منجر شد. دشمنان خارجی و عناصر ضدانقلاب و منافقین هم سوار بر موج پدید آمده شدند و از وضعیت به وجود آمده توسط خودی‌ها سوءاستفاده کردند. ضمناً همان کسانی که مدت‌ها بود به جامعه ناامیدی تزریق می‌کردند، رنگ عوض کردند و با سخنانی از قبیل اینکه ’اعتراض، حق مردم است ولی نباید اغتشاش کرد‘ تلاش کردند خود را تبرئه کنند»
این روزنامه در پایان سه راه حل خود برای عدم تکرار وقایع اخیر را مطرح می‌کند: «مسوولان نظام اگر با عناصری که در سال‌های اخیر به جامعه ناامیدی و گستاخی تزریق کردند برخورد قانونی و قاطع نکنند به نظام و ملت جفا کرده‌اند. هر کس مرتکب چنین تخلفاتی شود باید تاوان سنگین آن را بپردازد تا بار دیگر مرتکب این خلاف نشود.
کار دیگری که مسوولان باید انجام دهند سرعت عمل در رسیدگی به خواسته‌های درست و قانونی مردم است.
مسوولان نظام به این واقعیت توجه کنند که جذب، هنر است نه طرد. کینه‌ها را باید کنار گذاشت و نیروهای باسابقه را باید به همراهی و همکاری فرا خواند. جامعه ما نخبه‌های زیادی دارد که بسیاری از آنها مطرودند و دلیل درستی برای طرد آنها وجود ندارد. به ابوالمشاغل‌ها میدان دادن و عناصر محدود را جا به جا کردن مشکلی از جامعه حل نمی‌کند. قلب‌ها را صاف کنید، کینه‌ها را دور بریزید، به عناصر افراطی اجازه تصمیم سازی و میدان‌داری ندهید تا بتوانید از این دایره محدود خارج شوید و از نیروهای کارآمد و با تجربه به نفع کشور و نظام بهره ببرید»
محمدعلی وکیلی در سرمقاله‌ی روزنامه‌ی ابتکار با اشاره به اعتراضات اخیر به موضوع «بی اعتمادی» موجود در جامعه پرداخته است.
در این یادداشت می‌خوانیم: «جامعه‌ی ایران مدتی است دچار واگرایی شده و ریسمان اتحادِ آن، شُل شده است. به هنجارهای رسمیِ آن، اقبال نمی‌شود. مناسباتِ آن، ترک برداشته است. در واقع، به یک معنا، مقوماتِ این جامعه آسیبِ جدی دیده است. مهم‌ترین عاملِ آن، بی‌اعتمادی به کارکردِ نهادهای اجتماعی است. دامنه این بی اعتمادی، هم نهادهای رسمی و هم نهادهای غیررسمی را دربر می‌گیرد. بی‌اعتمادی مهم‌ترین بحرانِ این روزها است. نباید صورت مساله را بد فهمید؛ حمله و هجمه به نهادهای رقیب، اعتبار و آبرو برای ما نمی‌آورد. دیوار اعتماد جامعه به همه نهادهای رسانه‌ای، حکومتی، غیرحکومتی، درون مرزی یا برون مرزی، ترک برداشته است. هُل دادنِ دیوارِ رقیب، ترک دیوار ما را ترمیم نمی‌کند»
این نماینده‌ی مجلس با اشاره به تجمعات اعتراضی هفته‌ی گذشته می‌نویسد: «به نظر می‌آید، در این بحران بی اعتمادی مستقل از عوامل کلی، عوامل منطقه‌ای و بومی نیز نقش داشته‌اند. به طور مثال در مناطق لرنشین سطح اعتراضات و عوامل آن متفاوت از پاره‌ای از بچه‌پولدارهای موج‌سوارِ تهران‌نشین بود. این قوم همیشه کمربند محافظ امنیتی نظام بوده است اما زیر نگاه‌های تبعیض‌آمیز، سر و رویشان را گَردِ فقر گرفته است. شورشِ این مناطق، فوران این بغض‌های فروخورده بود. به عبارت دیگر، این اعتراضات عوامل متفاوتی داشتند. در مناطقی مانند لرستان، خوزستان و… بیکاری جوانان و ناامیدی از دیده‌شدن، عامل اصلی بود.»
و در بخش پایانی سرمقاله‌ی ابتکار آمده است: «باید فکری جدی کرد. شیشه‌های شکسته‌ی بانک‌ها و پمپ بنزین‌ها را می‌توان ترمیم کرد اما باید فکری به حال دیوارها و سنگرهای اعتمادی که در ذهن مردم فروریخته کرد. ما تا وقتی مشروعیت داریم که در میدان وجدان مردم، سنگر اعتماد داشته باشیم»
حسین کشتکار – روزنامه‌ی جوان
بنیامین آل علی – روزنامه‌ی بهار
محمد طحانی – روزنامه‌ی ابتکار
انتهای پیام
