مرگ و میر جاده‌ای در ایران و فرانسه

«مجتبی نجفی» روزنامه نگار در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی مرگ و میر جاده‌ای در ایران و فرانسه نوشت:

🔴فرانسه در سال ۱۹۷۲ به یک رکورد تاریخی در زمینه تعداد کشته های جاده ای دست یافت. در این سال ۱۶ هزار و ۶۱۷ نفر در جاده های این کشور کشته شدند.

🔴در سال ۱۹۷۳ با تصویب قانون بستن اجباری کمربند، تعداد مرگ و میر ۳۰ درصد کاهش یافت.

🔴در سال ۱۹۷۴ سرعت جاده‌ها محدود شد و به ۱۳۰ کیلومتر در اتوبان ها و ۹۰ کیلومتر در خیابان های فرعی رسید.

🔴در سال ۱۹۸۴ میزان الکل مجاز در خون را محدود کردند و به ۸ میلی گرم در خون رسید و در سال ۲۰۱۵ به ۲ میلی گرم در خون برای راننده‌های تازه کار رسید.

🔴در سال ۱۹۹۰ سرعت ماشین‌ها باز هم محدود شد و به ۵۰ کیلومتر در ساعت در شهر رسید. بستن کمربندها برای عقب ماشین هم اجباری شد و در سال ۱۹۹۲ نمره بندی برای گواهینامه قانونی شد (به ازای تخلف امتیاز کم می‌شود).

🔴در سال ۲۰۰۳ هم رادارهای اتوماتیک نصب شدند.

🔴رکورد مرگ و میر جاده‌ای در فرانسه در سال ۲۰۱۳ به ۳۲۵۰ نفر رسید که کمترین حد ممکن بود.

🔴اما در سال گذشته تعداد کشته‌های جاده‌ای در فرانسه به ۳۴۷۷ نفر رسیده که افزایش کشته‌ها به رغم سختگیری‌های صورت گرفته مقامات فرانسه را نگران کرده است.

🔴مانوئل والس نخست وزیر سابق در سال ۲۰۱۵ طرحی مشتمل بر ۲۲ راهکار ارائه کرد تا کشته‌ها در سال ۲۰۲۰ به زیر ۲ هزار نفر برسد.

🔴به نظر می‌رسد علاوه بر فرهنگ سازی، نقش نهادهای مدنی که در مبارزه با کشتار جاده‌ای در فرانسه فعال هستند قابل توجه است. آنها راهکارهای دیگری را به دولت پیشنهاد داه‌اند تا با اتخاذ آنها تعداد کشته‌ها کاهش یابند.

برای ایران هم ما به فعال شدن بیشتر نهادهای مدنی برای کاهش مرگ و میر جاده‌ای نیاز داریم به خصوص در زمنیه‌ی آموزش و فشار بیشتر به مسوولان برای اتخاذ اقدامات پیشگیرانه. این در حالی است که تعداد اتومبیل در ایران به نسبت خیلی از کشورها پیشرفته کمتر است و نسبت تلفات در کشور ما بسیار بالاست.

🔴در طول ۱۰ سال گذشته بیش از ۲۳۰ هزار نفر از شهروندانمان را از دست داده‌ایم. تلفات زلزله بم بیش از ۳۰ هزار نفر بود یعنی در طول ده سال گذشته معادل ۸ زلزله سنگین کشته داده‌ایم اما نه اینکه خُرد خُرد است متوجه نمی‌شویم، به علاوه اینکه سالانه حدود ۵۲ هزار میلیارد تومان به خاطر تصادفات رانندگی درایران هزینه می‌شود.

مسائل اصلی ما این هستند نه گیر دادن به موی دختران و برگزاری کنسرت‌ها …

انتهای پیام