حاشیه‌ای بر یک کلام تامل‌برانگیز وزیر بهداشت
«علی شکوهی» روزنامه نگار در یادداشتی درباره ی اظهارنظری از وزیر بهداشت، در روزنامه ی اعتماد نوشت:
✅ در غوغای تبلیغات انتخاباتی، اتفاقات زیادی را باید انتظار داشت و بدترین آن هم فراموش شدن اخلاق در منازعات سیاسی و رقابت نامزدها است. اینکه هواداران نامزدها نتوانند به اصول اخلاقی پایبند بمانند خیلی جای تعجب ندارد اما وقتی خود نامزدها به خاطر دست یافتن به قدرت، گفتن هر سخنی و انجام هر کاری را مجاز بدانند و اخلاق رقابت سیاسی را مراعات نکنند، واقعا جای تاسف دارد. انگیزه نوشتن این مختصر، تامل در یک کلام پرمحتوا و هشداردهنده است که از زبان وزیر اخلاقی کابینه و چهره خدوم و دلسوز نظام صادر شد و همه ما را به رعایت یک نکته مهم فرامی‌خواند و آن کلام این است: «جمهوری اسلامی، بدون اخلاق هیچ مزیتی نسبت به سایر نظام‌ها ندارد».
✅ از قدیم همه فلاسفه و همه انبیا و همه مصلحان اجتماعی بر یک قاعده مهم اصرار داشتند و آن را بعدها «اصل طلایی اخلاق» نام نهادند. این اصل همان مفهومی است که در روایات فراوان ما هم آمده است: «چیزی را که برای خود نمی‌پسندی برای دیگران هم مپسند!» شاید مفهوم این روایت در کلام دیگران به اشکال دیگری آمده باشد. مثلا کانت می‌گوید آن امری اخلاقی است که شما راضی باشید قانون بشود و تعمیم پیدا کند. بنابراین اگر می‌گوییم باید اخلاق را رعایت کنیم در واقع همین مراد ما است که آنچه را برای خود می‌پسندیم برای دیگران هم بپسندیم و نحوه برخورد خودمان با دیگران را به گونه‌ای سامان بدهیم که اگر دیگران هم با ما با همان روش مواجه شدند، نرنجیم و شاکی نباشیم.
✅ بگذارید به سخن دکتر هاشمی برگردیم. جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام سیاسی، چه مزیتی نسبت به دیگر نظام‌های موجود دارد؟ آیا قدرت نظامی بزرگ‌تری از دیگران هستیم؟ توان اقتصادی و رشد ما از دیگران به صورت چشمگیری بیشتر است؟ در اختراعات و اکتشافات و نوآوری از دیگران پیشی گرفته‌ایم؟ عدالت اجتماعی را به شکل مطلوب پیاده کرده‌ایم و شکاف طبقاتی و فاصله غنی و فقیر را از میان برداشته‌ایم؟ رفاه اجتماعی را به حد اعلا رسانیده‌ایم؟ دموکراسی و مردم‌سالاری را به شکل ساختاری‌تر در کشور حاکم کرده‌ایم؟ رضایت مردم از حاکمان بیش از کشورهای دیگر است؟ حتی در اجرای قوانین اسلامی که ادعای آن را داریم از دیگران سبقت گرفته‌ایم؟ با یک محاسبه سرانگشتی و مقایسه اولیه در خواهیم یافت که از این منظر، ایران هم یکی مثل دیگر کشورهاست که شاید در برخی حوزه‌ها وضع ما از دیگران بهتر باشد ولی از خیلی جهات هم عقب‌تر هستیم و در یک کلام جای بالیدن و افتخار کردن ندارد.
✅ آنچه قرار بود در جمهوری اسلامی اتفاق بیفتد و ما را از دیگران متفاوت کند همین توجه به اخلاق و معنویت و ارزش‌های دینی در اداره کشور است. قرار بود به قول مرحوم شریعتی با شعار «عرفان، برابری، آزادی» به طرفداران انقلاب کبیر فرانسه که طرفدار آزادی بودند و به عاشقان انقلاب اکتبر شوروی که در پی برابری بودند، بگوییم که بدون اخلاق و عرفان و معنویت نمی‌توان به آزادی و برابری رسید. قرار بود برای ما کسب قدرت هدف نباشد زیرا یک دیندار متخلق به اخلاق اسلامی اساسا تشنه قدرت نیست بلکه شیفته خدمت است و بنابراین قدرت برای او اصالت ندارد. قرار بود ارزش کل حکومت برای ما از بزاق دهان یک بز هم کم‌ارزش‌تر باشد مگر اینکه آن را برای اقامه عدل به کار بگیریم. وعده داده بودیم که به کسب قدرت حریص نباشیم و صالحان را بر خودمان مقدم بداریم. اگر این نگاه به قدرت حاکم باشد طبعا برای ما «هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند» و انجام هر کاری را برای تخریب رقبای سیاسی جایز نخواهیم دانست. متاسفانه در طی سال‌های گذشته بسیاری از ما ثابت کرده‌ایم که در این حوزه یعنی در مسیر «کسب» و «اعمال» و «حفظ» قدرت هیچ مزیتی بر دیگران نداریم و مبنای رفتار ما هم مانند جوامع دیگر اخلاق نیست.
✅ نامزدهای رقیب دولت روحانی اکنون در معرض این آزمایش بزرگ هستند که آیا قادرند با رعایت اصول اخلاقی اقدام به رقابت کنند؟ متاسفانه اکنون شاهدیم که آنان راست و ناراست و روا و ناروا را مطرح می‌کنند و چشم خود را بر خدمات دولت به شکل کامل بسته‌اند و احتمالا استدلال‌شان این است که در زمان رقابت که نباید به محاسن و کارهای مثبت دولت اشاره کرد. حق هم دارند زیرا اگر بخواهند کارهای مثبت مهمی را که دولت انجام داده است مورد توجه قرار دهند دیگر معنا ندارد با این دولت رقابت کنند. از این بدتر آقایان تلاش می‌کنند کارهای انجام شده را هم منکر شوند تا بتوانند به سبد رای دولت صدمه وارد کنند. حال آقایان باید پاسخ دهند که اگر آنان در دولت بودند راضی بودند که منتقدان با آنان همین برخورد را داشته باشند؟ آیا آنان راضی هستند مجری تصمیم نظام برای مذاکره بشوند و بعد هزارتا فحش بخورند و دستاوردهای آنان هم در مذاکرات به حساب دیگران گذاشته شود؟ آیا حاضرند وضعیت بهداشت کشور را سامان بدهند و بعد همه آن تلاش‌ها نادیده گرفته شود؟ خوشحال می‌شوند تورم ۴۰ درصدی را به حدود ۱۰ درصد برسانند اما اصلا دیده نشود و رکود عظیم دوران دولت قبل به چماقی بر سر آنان تبدیل شود؟ ناراحت نمی‌شوند وقتی تمامی دستاوردهای مذاکرات آنها در هسته‌ای و لغو تحریم‌ها که جلوی چشم همه مردم هست، انکار شود؟ می‌توان این فهرست را بسیار بلندتر عرضه کرد زیرا دستاورد دولت روحانی بسیار زیاد است ولی سوال این است که اگر همین دستاوردها متعلق به آقایان رییسی و قالیباف بود و مخالفان آن دستاوردها را انکار می‌کردند، واکنش آنان چه بود؟
✅ چند روز قبل وزیر بهداشت در نامه‌ای خیرخواهانه به قالیباف و با انتقاد از مواضع وی نوشت: چنین رفتاری برای کسب مقامی دنیوی اگر ذلت در دنیا نباشد (تجربه نشان داده که هست) قطعا ذلت در آخرت خواهد بود».
انتهای پیام
