روزنامه‌خوانی با انصاف – ۲۰آذر۹۶
سلام. من محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز، از امروز دوشنبه ۲۰ آذرماه ۱۳۹۶ به صورت روزانه با شما خواهم بود با نگاهی به روزنامه‌های کشور. در این بسته‌ی خبری، فعلا به مهمترین بخش روزنامه‌های سراسری خواهیم پرداخت و با نظرات مخاطبان و کارشناسان به تدریج شکل و محتوای آن را بهبود خواهیم بخشید.
در ادامه، اولین بخش از روزنامه خوانی با انصاف را می‌خوانید.
صفحه اول امروز بیشتر روزنامه‌های کشور به تقدیم لایحه بودجه۹۷ به مجلس اختصاص داشت. در این موضوع حذف «کمک»های ویژه‌ی بدون نظارت به موسسات خاص مورد توجه روزنامه‌های اصلاح‌طلب قرار گرفته است.
روزنامه‌های اصولگرا نیز همچنان با نگاهی بر مبنای غرب‌ستیزی به نقد و تحلیل سفر وزیر امور خارجه انگلیس به ایران می‌پردازند.
در ادامه به چهار یادداشت که موضوعاتی همچون گرانی کاغذ، پرونده نازنین زاغری، انتخابات۱۴۰۰ و سیاست خارجی دولت اعتدال را شامل می‌شود پرداخته‌ایم. در پایان نیز به سه طرح و کارتون از روزنامه‌های جوان، بهار و شهروند نگاهی می‌اندازیم.
عباس عبدی در یادداشتی به بهانه‌ی گران شدن کاغذ و انتقادات اهالی مطبوعات به این موضوع در روزنامه‌ی اعتماد نوشته است: «چند روزی است که فریاد مدیر مسوولان مطبوعات بلند شده است؛ فریادی از گرانی و نبودن کاغذ. زمانی بود که تیراژ روزانه مطبوعات ایران چندین برابر امروز بود و به بهار مطبوعات مشهور بود و هر کس خود را با روزنامه‌ای تعریف می‌کرد و آن را زیر بغل می‌زد و بسیاری نیز چند روزنامه را مطالعه می‌کردند. اگر در آن دوره عرضه کاغذ با مشکلی مواجه می‌شد، به مساله‌ای ملی و مهم تبدیل می‌شد.»
عبدی در ادامه به این پرسش می‌پردازد که اگراز همین فردا کاغذ مطبوعات را به اندازه کافی و حتی بیشتر از نیاز در اختیار مطبوعات قرار دهند و یا عرضه کاغذ به کل قطع شود چه اتفاق و تحولی در کشور رخ می‌دهد؟
این تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب در پاسخ به این سوال نقد خود را متوجه رسانه‌ها کرده و می‌نویسد: در هر دو صورت از حیث کارکردهای اصلی مطبوعات اتفاق خاصی رخ نخواهد داد زیرا که یک علت مهم ضعف مطبوعات ایران، ناتوانی و محدودیت‌های آنها در انجام و تحقق کارکرد نظارتی است، هنگامی که نظارت نباشد مهمترین مشخصه مطبوعات وجود ندارد، در این صورت مثل چراغی است که نور ندارد و بود و نبودش چندان به چشم نخواهد آمد
در بخش پایانی این یادداشت که اشاره‌ای به گفتگوی روز گذشته این روزنامه با علی کریمی است می‌خوانیم: «روزنامه اعتماد تیتر این گفت‌وگو را چنین انتخاب کرد: «جادوگر متهم می‌کند.» ولی ابهامی در آن وجود دارد. اینکه مقامات فوتبال را متهم می‌کند یا روزنامه‌ها و رسانه‌ها را و شاید هم هر دو را؛ البته که متهم کردن رسانه‌ها مهم‌تر از متهم کردن مقامات فدراسیون فوتبال است.»
یادداشت روز روزنامه کیهان به پرونده‌های نازنین زاغری و سیامک نمازی اشاره‌هایی دارد.
حسین شمسیان در یادداشت روز این روزنامه می‌نویسد: « بوریس جانسون در یک سفر دیپلماتیک به تهران آمد. قبل و بعد از سفر او، مهمترین محور مذاکرات وی تلاش برای آزادی «نازنین زاغری» جاسوس ایرانی‌تباری که اکنون تابعیت انگلیس هم دارد، عنوان شده بود
.جانسون مدعی است: «دیدارش با آقای ظریف سازنده بوده و طی آن گفت‌وگوی صریحی درباره نازنین زاغری انجام شده است.» »
این روزنامه تندرو در ادامه قرائت خاصی را از این پرونده ها ارائه داده و می‌نویسد: «واقعا نازنین زاغری کیست که همه برای او اینگونه به میدان آمده‌اند و از جان و دل برای او مایه می‌گذارند!؟چرا روزنامه‌های اصلاح‌طلب هم می‌نویسند آن‌قدر به موضوع مذاکره جانسون برای آزادی زاغری نپردازید!؟
آیا او آن‌گونه که وزیر خارجه انگلیس گفته، واقعا برای آموزش خبرنگاری به ایران آمده بود!؟ یعنی دولت روباه پیر استعمار برای آزادی معلم روزنامه‌نگاری این همه هزینه می‌کند و به آب و آتش می‌زند!؟…بسیار منطقی است که انگلیس برای حفظ شبکه خود در سطوح مختلف کشور، زاغری را به کاری کم ارزش و بی‌اهمیت متهم کند، رسانه‌ها و احزاب انگلیس به وزیر خارجه حمله کنند.تا سرپل‌های اصلی محفوظ بمانند وگرنه با هیچ منطق امنیتی نمی‌توان پذیرفت که این سخن جانسون، «گاف» باشد. اما زاغری با چه کسانی در ایران سر و سِر داشت و برنامه بلندمدت او، ساخت و تجهیز کدام شبکه اجتماعی در «کدام طبقه » بود!؟»
این روزنامه در ادامه با اشاره به اینکه «دستگاه‌های ذی‌ربط، اطلاعات زیادی درباره پرونده زاغری منتشر نکرده‌اند» به پرونده سامک نمازی پرداخته و آن را نمونه مشابه پرونده زاغری می‌خواند.
بخش پایانی این یادداشت نیز نقدی بر گفته نماینده اصلاح طلب مجلس است که بخشی از این پرونده را ناشی از «تسویه حسابهای سیاسی در داخل» دانسته بود: «به دلسوزی برای جاسوس‌های ملکه انگلیس می‌پردازد و دستگیری خائنان و وطن فروشان مزدور سازمانهای جاسوسی غربی را به تسویه حسابهای سیاسی تقلیل می‌دهد.آیا اگر یک نماینده مجلس عوام انگلیس می‌خواست از زاغری دفاع کند، بهتر از این می‌توانست!؟»
عادل جهان آرای در یادداشتی در روزنامه همدلی به انتخابات ۱۴۰۰ پرداخته است.
در این یادداشت می‌خوانیم: «اصلاح‌طلبان به دلایل گوناگون و در عین حال ناخواسته، به مدت ۸ سال، خصوصا بعد از رخدادهای انتخابات ۸۸ از سپهر سیاسی ایران و ارکان اجرایی کنار گذاشته شدند، اما کنار نرفتند. ظهور دکتر «محمدرضا عارف» در مبارزات انتخاباتی سال ۹۲ و سرانجام انصراف او به سود «حسن روحانی» برگ‌های برنده اصول‌گرایان و خاصه تمامیت‌خواهان را از آنها گرفت و عملا بازی سیاست به سود اصلاح‌طلبان ورق خورد و در ادامه حضور قدرتمندانه جهانگیری در مناظره‌های انتخاباتی سال ۹۶ و انتخاب مجدد روحانی با آرایی بیش از آرای سال ۹۲ و انتخابات شوراهای شهرهای کشور و بالاخص تهران و مجلس شورای اسلامی طیف اصلاح‌طلبان را همچنان در میدان رقابت قرار داد و هنوز هم در این کورس قرار دارند.»
در ادامه این یادداشت و در خصوص چالش‌های جریان اصلاحات برای انتخابات۱۴۰۰ آمده است: «اصلاح‌طلبان اکنون با چالش‌های مختلفی روبه‌رو هستند. گرچه برای روحانی در هر دوره چک سفید نفرستادند و اکنون ضمن حمایت‌های همه‌جانبه از دولت دوازدهم، گاه انتقادهای خود را هم مطرح می‌کنند، اما موفقیت یا عدم موفقیت روحانی خواه‌ناخواه به نام اصلاح‌طلبان نوشته خواهد شد. ضمن آنکه عملکرد اصلاح‌طلبان در مجلس، شوراهای شهرهای کشور و خصوصا تهران می‌تواند بر نمره‌ای که مردم در انتخابات مجلس یازدهم و خصوصا ریاست جمهوری ۱۴۰۰ به آنها می‌دهند، تاثیرگذار باشد. »
و در بخش پایانی این نوشته به تاثیر عملکرد روحانی بر نگاه جامعه به اصلاح طلبان اشاره شده است: «اصلاح‌طلبان اکنون با چالش‌های مختلفی روبه‌رو هستند. گرچه برای روحانی در هر دوره چک سفید نفرستادند و اکنون ضمن حمایت‌های همه‌جانبه از دولت دوازدهم، گاه انتقادهای خود را هم مطرح می‌کنند، اما موفقیت یا عدم موفقیت روحانی خواه‌ناخواه به نام اصلاح‌طلبان نوشته خواهد شد. ضمن آنکه عملکرد اصلاح‌طلبان در مجلس، شوراهای شهرهای کشور و خصوصا تهران می‌تواند بر نمره‌ای که مردم در انتخابات مجلس یازدهم و خصوصا ریاست جمهوری ۱۴۰۰ به آنها می‌دهند، تاثیرگذار باشد»
صادق فرامرزی در روزنامه‌ی اصولگرای وطن امروز به سیاست خارجی دولت اعتدال پرداخته است.
در ابتدای این یادداشت می‌خوانیم: «دولت‌ها را در ساده‌ترین حالت ممکن می‌توان با ۲ تعریف شناخت؛ تعریف اول آن چیزی است که دولت‌ها سعی در رسیدن به آن و «شدن» آن دارند و تعریف دوم آن چیزی است که دولت‌ها سعی در دوری جستن از آن و «نفی» آن دارند. دولت‌ها سعی می‌کنند یک تعریف آرمانی و مطلوب از آنچه می‌خواهند با آن شناخته شوند داشته باشند و در سوی دیگر برای جبران نرسیدن‌شان به آن نقطه مطلوب و آرمانی همیشه یک ما‌به‌ازای منفی از آنچه می‌خواستند نشوند هم ارائه می‌دهند تا با قیاس وضع مطلوب با نقطه منفی مورد نظر، از عملکرد خود دفاع کنند.»
نویسنده در ادامه با این ادعا که موضع‌گیری‌های اخیر مقامات دولت ترامپ « آب پاکی را پیرامون طفل فلج برجام روی دست دولتمردان ریخت» به سفر وزیر امور خارجه به قاره آفریقا و کشورهای آمریکای لاتین اشاره کرده و با استقبال از آن می‌نویسد: «آمریکای لاتین به‌عنوان منطقه‌ای با ظرفیت‌های بزرگ انسانی و مخزنی عظیم از انرژی که سال به سال بر نقش و کنشگری خود در روند تحرکات بین‌المللی می‌افزاید و همواره از مهمترین و استراتژیک‌ترین متحدان جمهوری اسلامی در سطح جهان بوده است که عواملی همچون زنده بودن جنبش‌های مردمی ضداستکباری در آن منطقه بر عمق مناسبات میان کشورمان و آنجا همواره افزوده از یکسو و آفریقا به‌عنوان قاره‌ای محروم اما کماکان سرشار از ظرفیت‌های مناسب برای سرمایه‌گذاری و بهره‌مندی از ظرفیت‌های ژئوپلیتیک از سوی دیگر، می‌توانستند مهمترین نقاط برای پیاده‌سازی و پیگیری سیاست‌های فرامرزی کشورمان باشند.»
نویسنده در پاسخ به پرسش درباره چرایی تاخیر در استفاده از این ظرفیت‌ها به « تعریف دوگانه دولت‌ها» اشاره کرده و می‌نویسد: « بهتر است برای یافتن پاسخ این پرسش به همان تعریف دوگانه دولت‌ها رجوع کنیم تا بهتر با این واقعیت روبه‌رو شویم که دولت از یکسو می‌خواست خود را مرد همه فن حریف «دیپلماسی» جلوه دهد اما از سوی دیگر هیچ میلی به آن نداشت که ذره‌ای از اقدامات گذشته را تایید کند تا راه ناهموار در پیش گرفته‌اش نسبت به چرخش سیاست خارجه به سمت آمریکا را مهار کرده باشد. اگر با این عینک به روند تصمیم‌گیری‌ها نگاهی تازه بیندازیم شاید متوجه آن بشویم که در دولتی با این همه ادعای پیروزی‌های دیپلماتیک، چگونه نگاه‌ها به اهمیت ژئوپلیتیکی جیبوتی، به یک رجز سطحی درباره اندازه و مساحت جغرافیایی آن تقلیل پیدا کرد تا از آن به‌عنوان سندی مبنی بر ناتوانی دولت قبل در ارتباط‌گیری با قدرت‌های بزرگ استفاده شود »
کارتون حسین کشتکار. روزنامه جوان
تیتر و طرح بنیامین آل علی. روزنامه بهار
کارتون هادی رحمتی. روزنامه شهروند
انتهای پیام
