پرسشی از حسین الله کرم درباره یک «افشاگری»
«غلامرضا سپهر» در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت: هدف از نگارش این سطور نه ارائه پند و اندرز اخلاقى به کنشگران عرصه سیاسى است و نه ابراز شگفتى و شکایت از شیوه ناشایستى که اخیراً – سال ۸۸ به بعد – در میان سیاسیون این مملکت – به ویژه برادران اصولگرا – مرسوم شده است.
اینکه چگونه عده اى با سوء استفاده از اخبار طبقه بندى شده و محرمانه که احیاناً به مناسبت شغل و منصبشان در اختیار آنها قرار گرفته مى توانند و مجازند دست به تخریب رقیب بزنند؟ یا اینکه براى تهمت زنندگان چه مجازاتى در قوانین کیفرى و متون فقهى در نظر گرفته شده است؟ هیچ یک از موارد مذکور منظور نظر نویسنده نیست.
نگارنده همچنین در صدد تعریف مفهوم حقوقى «اقرار» -که به نظر می رسد ادّعاى اخیر در مورد آلودگى اخلاقى پنج تن از وزارى جمهورى اسلامى بر اساس «اقاریر»ى باشد که از یکى از متهمین اخذ شده است- و بیان تفاوت هاى آشکار آن در امور حقوقى و کیفرى نیست؛ هر چند ناگزیر از بیان این نکته ی بدیهى است که:
بنا بر رویه ی قضائى حاکم در محاکم و همچنین اعتقاد قاطبه حقوقدانها، اقرار در امور کیفرى نه تنها طریقیت دارد و الزاماً همه جا کاشف از حقیقت نیست، بلکه آن قسمت از آن که متضمن «شهادت علیه دیگریست» شرعاً و قانوناً قابل پذیرش نیست.
فرض کنیم که خبر هنجار شکنانه ی اخیر در مورد آلودگى اخلاقى پنج تن از وزراى دولت عیناً مطابق با واقع و صحیح باشد؛ از آنجایی که آورنده ی خبر – حسین الله کرم – فقط تعداد وزراى قانون شکن را ذکر و عمداً از طرح اسامى آنها امتناع کرده آیا این نحو خبررسانى انصافاً آبروى بقیه ی وزراى بیگناه را نیز در معرض هتک قرار نمى دهد؟!
نویسنده مشتاق است بداند کدام ضرورت اخلاقى، وجدانى یا شرعى وى را مجاب و مجبور به اعلان عمومى این ادعا یا خبر هولناک کرده است؟!
به عبارت دیگر از آنجا که افشای عیوب مردم مورد نهى شدید اسلام و بر اساس فتواى مراجع معظم تقلید، حرام است کدام مصلحت شرعى یا عقلى ایشان را وادار به افشاء گرى در این مقیاس کرده است؟ آن هم با فرض صحت ادعا.
مگر شارع مقدس نفرموده است: لاٰ یُحِبُّ اللّهُ الجَهرَ بالسّوٓءِ مِنٓ القَولِ اِلّا مَن ظٰلِمَ و کانٓ اللهُ سَمیعاً عَلیماً. ترجمه: خداوند دوست ندارد کسى با سخنان خود عیوب دیگران را اظهار کند مگر آنکس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند شنوا و داناست.
انتهای پیام
جناب سپهر، شارع مقدس بفرماید، مگر دست شارع مقدس است!؟ شما انتظار بیخودی دارید! ملاک همان است که این اخوان مدعی اصولگرائی و به ویژه همین سردار دکتر الله کرم و بخصوص گروههای فشار و خودسر و … میفرمایند و لاغیر! اگر هم بقول جنابعالی، شارع مقدس چیزی فرموده، بر اساس همان اصول اصولگرایان اصلاح کند و گرنه این عزیزان راسا دست بکار شده و اصلاح میکنند.
خوب ایشون مورد ظلم واقع شده اند دیگر…. دیگر نمیتوانند مثل قبل جولان دهند و دست و پاش بسته شده!
فکر میکنی این بابا شیعه علوی است.حزب اینها حزب اله است. جای مهر شمرکه سردار یزید بود از مال اینها هم بزرگتر بود.کاتب قران هم بود.به خیال خودش فتنه حسین را هم سرکوب کرد. اما اساس فتنه همان امویان بودند
اگر اقراری بوده است ، که بعید است بوده باشد چون راوی مورد اعتماد نیست ، در حق اقرار کننده نافذ است و شرعا و قانونا نمیتوان به وزرای مورد نظر این استاد دانشگاه تهمت زد . این دکتر حزب الله ظاهرا اعتنایی به شرع و قانون ندارد !
در این سرای بیکسی؛؛
کسی؟ به در نمی زند.
مگر هم سردار باشید؛؛
هم اهل جبهه و جنگ باشید؛؛
و هکذا دکترا داشته باشید؟؟؟؟؟؟؟
انهم دکترای بلوک شرق؟؟؟؟؟؟؟؟؟
لابد بورسیه؟؟؟؛؛؛؛؛نبود و …
ناپلیونو عشق است.
به نظرم این مطلب یک مشکل اساسی دارد. نگارنده بر عدم اعلان عیوب اشخاص تأکید دارد، اما مگر اینها اشخاص عادی هستند؟! یعنی اگر وزیر مملکت انحراف اخلاقی داشته باشد، نباید اعلام کرد؟ مگر این یک موضوع شخصی است؟ انحراف اخلاقی همچون کسی میتواند تبعات سنگینی برای آحاد شهروندان داشته باشد.
البته بنده وارد صحت و سقم ادعا نمی شوم و این بر عهده آقای الله کرم است که ادعای خودشان را اثبات کنند و مدعی العموم نیز به نظرم باید این را از ایشان بخواهد؛ و گرنه برعهده ایشان است که جبران مافات نمایند.
جناب صادق، یک درصد نیز احتمال بدهید که موضوع و ادعای ایشان عاری از صحت باشد، چگونه جبران مافات نمایند وقتی در سطح یک مملکت و فراتر از مرزهای مملکت، آبرو و حیثیت افراد را برده اند!؟ به همین دلیل است که اصل پذیرفته شده و منطقی “همه بیگناهند مگر اینکه خلافش ثابت شود” حاکم است. ما ایرانیان خودمان را نمی شناسیم!؟